De Bijbel weggooien, in figuurlijke zin, gebeurt dagelijks. Dag in, dag uit gooien mensen het Woord van God weg door er geen geloof aan te hechten. Maar écht een Bijbel weggooien? De Bijbel bij het oud papier? Dat dóe je toch niet?
Helaas moest ik vandaag, zeer tegen mijn principes, tóch een Bijbel weggooien. Ook nog eens een Bijbel met een bijzondere herinnering. Gekregen op 5 december 1981 van mijn Opa en Oma voor Sinterklaas.
HSV-Bijbel, 2004
Geen schoolbijbel meer
De “School met de Bijbel” waar ik als kind heen ging had namelijk besloten om te stoppen met het uitdelen van schoolbijbels wanneer kinderen de school gingen verlaten. Zeer tot mijn verdriet indertijd. Want ik vond het zo’n mooi cadeau, een eigen Bijbel.
Wel tekenend dat een school die trots boven de deuren had staan ‘School met den Bijbel’ besloot hun leerlingen geen Bijbel meer te geven. Omdat een commissie had besloten dat dat “niet meer van deze tijd” was (in 1981 al nota bene!) en daarom deze traditie had afgeschaft. Onvoorstelbaar, in mijn ogen, zo’n beslissing. Een kind een eigen Bijbel (mee)geven kan het leven van zo’n kind bepalen!
Uitgerekend in het jaar dat ik van school af ging werden er geen schoolbijbels meer uitgedeeld. Gelukkig een gewoonte die op veel andere scholen, zelfs nu nog, nog wel bestaat. We kregen in plaats daarvan een of ander dagboekje met gedichtjes.
NBG Schoolbijbel
Mijn Opa en Oma vonden dat ook maar vreemd. Dus kreeg ik van Opa en Oma op Sinterklaas, 5 december 1981, een fraaie “schoolbijbel” in de NBG 1951-vertaling. De toenmalige standaardvertaling. Bijna 41 jaar geleden al weer!
Deze bijbel heb ik letterlijk ‘stukgelezen’. Reden waarom ik ‘m in 2010 heb vervangen voor een nieuwe bijbel, in de Herziene Statenvertaling (onder andere hier verkrijgbaar, net als de Telos-vertaling).
Ik had lang uitgekeken naar het uitkomen van deze vertaling want inmiddels was ik ook al enigzins vertrouwd geraakt met de Staten Vertaling (de ‘Tukker-vertaling) die ik bij studie ook vaak gebruikte om vertalingen te vergelijken. Vanaf 2010 ben ik de HSV gaan gebruiken bij bijbelstudies en woordverkondigingen.
Eerder had ik al eens een zakbijbel in NBG-vertaling gekocht omdat de schoolbijbel kapot begon te gaan en zo’n zakbijbeltje handig was om mee te nemen, maar helaas zijn de lettertjes gewoon te klein om nog prettig te kunnen lezen.
Toen de NBV2004 uit kwam had ik daar uiteraard ook een van gekocht (lees ‘m eigenlijk nooit) en op de valreep heb ik in de uitverkoop tóch nog weer een ‘schoolbijbel’ in NBG 1951-vertaling aangeschaft. Die vertaling is mij dierbaar want zoals boven gezegd, het is de vertaling die ik dag in, dag uit, las.
De NBV2004 is in mijn ogen geen goede vertaling. Daar komt bij dat er ook nog eens inleidingen op de Bijbelboeken in zijn opgenomen die kant noch wal raken. Die pak ik gewoon niet met plezier op om te lezen. De NBV21 heb ik (ook) nog niet aangeschaft. Ik heb simpelweg een lichte aversie tegen het huidige beleid en de omgang met de Schrift door het NBG.
Maar mijn ‘standaardbijbel’ is inmiddels de Herziene Statenvertaling. Naast mijn gewone HSV en een HSV Studiebijbel heb ik sinds een tijd ook de ‘grote letter’-editie van mijn (overleden) vader in bezit.
Euh,… tja. Aan Bijbels geen gebrek dus (en dan heb ik het nog niet over de StatenVertaling, Studiebijbels, Engelstalige edities, de Telos, enz). Maar een Bijbel weggooien? Ik peins er niet over..
Bijbel weggooien
Mijn “Schoolbijbels” in HSV en NBG 1951 vertaling
De ‘nieuwe’ NBG en HSV ‘schoolbijbels’ hebben inmiddels al weer de nodige gebruikssporen. De ‘oude’ Bijbel van Opa en Oma lag altijd nog in de boekenkast, als een aandenken. En omdat ik het dus niet over mijn hart kan krijgen om een bijbel weg te gooien.
Maar helaas moest het nu toch een keer gebeuren. De bijbel is zwaar aangetast geraakt. De Bijbel viel niet alleen letterlijk uitelkaar toen ik ‘m oppakte om te verplaatsen maar ook was het papier door vocht en vuil, gebruik, enz. aangetast en er was sprake van wat plekken waar het leek alsof er sprake van schimmelvorming was.
Opa en Oma, foto gemaakt bij een huwelijksjubileum
Een Bijbel weggooien gaat echt totaal tegen mijn aard in. Uit respect voor het Woord. Maar helaas. Vandaag moest ik toch écht afscheid nemen van “de Bijbel van Opa en Oma”.
