Eén van de meest betwijfelde Christelijke waarheden is dat Christus is opgestaan – wat wij herdenken met Pasen. Waarlijk, Christus is ópgestaan! Het is de roep die met Pasen nog overal klinkt. Maar voor veel mensen is Pasen het moment om de meubel- en auto-boulevards te bezoeken, .. om “gezellig te ontbijten” na het eieren zoeken … Wat leert de geschiedenis over Jezus, over Zijn Kruisdood en de Opstanding? Wat is de consequentie van het gebeuren wat wij herdenken?
Hebt u, jij, nog nooit over Pasen nagedacht? Denkt u, jij, dat Jezus een mythe is en de Bijbel een sprookjesboek?
Of ben je ook van mening dat het niet belangrijk is of Christus Jezus wel- of niet is opgestaan uit de dood “zolang Hij maar in je hart is opgestaan”?
HISTORISCH FEIT
Wanneer mensen zeggen dat Jezus nooit geleefd heeft, of dat Hij niet uit de dood is opgestaan of dat dat niet belangrijk is, dan gaan ze willens en wetens voorbij aan de historische feiten. Er zijn genoeg buiten-Bijbelse bronnen namelijk die beschrijven dat Jezus heeft bestaan.
De wetenschappers twijfelen daar dan ook helemaal niet aan. Ik noem één voorbeeld uit de oude tijd: De Romeinse geschiedschrijver Tacitus in de “Annales”, geschreven rond 116, boek 15, hoofdstuk 44. Hij schrijft over de eerste christenvervolging in Rome, door Nero, en dat gedeelte leert ons over Jezus dat hij werd gekruisigd door Pontius Pilatus gedurende het bewind van Tiberius.
Alleen dit feit al, onweerlegbaar op schrift gesteld door een historicus die de Christenen haatte nota bene, bewijst dat wat in de Bijbel staat vermeld over Jezus in elk geval historisch juist is. En zo zijn er veel meer bewijzen.
Daarnaast zijn er natuurlijk de Evangeliën die spreken over Jezus leven en werk op aarde, zijn dood en opstanding. En ook aan de Evangeliën wordt door de wetenschap in die zin niet getwijfeld als in dat zij erkennen dat de Evangeliën historische verslagen zijn.
Het is dus simpelweg onomstotelijk WAAR dat Christus Jezus
1.geleefd heeft op deze aarde;
2.is gedood aan het kruis door Pilatus;
3… én.. is OPGESTAAN uit het graf.
Niemand, maar dan ook helemaal NIEMAND kan op grond van de historische feiten dit ontkennen. En tóch doen mensen dat. Toch zijn er massa’s mensen die ontkennen dat Jezus bestaan heeft. Massa’s mensen die ontkennen dat hij is opgestaan uit de dood. Die ontkennen dat Hij aan het kruis is gestorven (zie ook dit artikeltje over de drie uur durende duisternis).
STICHTERS VAN ANDERE RELIGIES
Voor Boeddha zijn de bewijzen voor zijn bestaan minimaal, laat staan dat er ook maar énig bewijs is voor de gedachte dat één van de Hindoeïstische goden in hem “geïncarneerd” zouz ijn.
Voor Mohammed zijn er, buiten de Koran, ook weinig bewijzen van zijn bestaan. Sterker nog,de wetenschap zegt ronduit het volgende:
“Er zijn geen bronnen uit de tijd van Mohammed waarop een biografie gebaseerdkan worden. Het oudst bekende geschrift is de Sira van Ibn Ishaq (plusminus 750), latere biografieën zijn (deels) daarop gebaseerd.”
Dat is dus een biografie ruim honderdtwintig jaar na zijn dood (Juni 632). Desondanks wordt dit als min-of-meer betrouwbaar gezien. En wordt er door niemand aan het bestaan van deze man getwijfeld.
Waarom dan wel twijfelen aan Jezus? Wat is dé reden dat mensen de Bijbel verwerpen en als ‘ongeloofwaardig’ bestempelen? Ik daag je uit om hier meer over te ontdekken en bijgaande eens te lezen .. en ná te denken over de feiten rondom Pasen.
Vandaag, 1 april 2021, was het twintig jaar geleden dat de eerste huwelijken tussen mensen van hetzelfde geslacht werden gesloten. Ook wel het ‘homohuwelijk’ genoemd. Nederland liep voorop in de gelijkstelling van relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht. Hoe ga ik als Christen om met het homohuwelijk?
Het zorgde in orthodox-christelijke kring voor veel ophef. Maar ook daarbuiten. Denk aan de ‘weigerambtenaren’. Ambtenaren mogen sinds 2004 niet meer weigeren om mannen- of vrouwenstellen in de echt te verbinden. Het CDA, met uitzondering van toenmalig senator Wopke Hoekstra, ChristenUnie en SGP stemden tegen het voorstel.
Othodoxe standpunten
Er is in een paar jaar tijd veel veranderd, ook binnen de christelijke gezindte en politiek. Nog steeds zijn er veel scholen en kerken en ook politieke partijen, de SGP en de ChristenUnie, die het huwelijk van twee personen van hetzelfde geslacht verwerpen.
De openstelling van het huwelijk voor paren van hetzelfde geslacht is in strijd met het wezen van het huwelijk als unieke en exclusieve verbintenis tussen één man en één vrouw. Op grond van de Bijbel kan geen goedkeuring worden gegeven aan de homoseksuele praktijk. Uiteraard wordt daarmee niet de homofiele mens afgewezen.
Het Reformatorisch Dagblad citeert emeritus predikant en hoogleraar Dr. J. Hoek:
„Bij alle ontwikkelingen in de cultuur is het huwelijk gebleven. Omdat het door God is ingesteld, zo geloven we. Het huwelijk strekt zich uit over het hele leven. Je bent er met hart en ziel, met huid en haar bij betrokken. Onvoorwaardelijk.”
Paul Blokhuis, van de ChristenUnie, haalde eind 2019 het nieuws met zijn pleidooi voor meer intern partijdebat over het homohuwelijk. Zijn positie hierin is duidelijk: “Mensen die verliefd zijn en houden van iemand van hetzelfde geslacht, hebben aan mij een goede bondgenoot.” Maar de partij zelf heeft in haar beginselverklaring opgenomen:
God heeft al in het begin het huwelijk ingesteld. Deze publieke verbintenis tussen man en vrouw is uniek en waardevol. De overheid erkent en beschermt het huwelijk naar deze oorsprong en betekenis.
Evangelische gemeenten
Ook in Evangelische kring is het ‘homohuwelijk’ (nog) niet geaccepteerd. Er wordt niet veel over gesproken maar in kerken en gemeenten van evangelische signatuur is een homoseksuele relatie in de meeste gevallen simpelweg sowieso niet geaccepteerd. Laat staan een huwelijk tussen mensen van hetzelfde geslacht.
Ik weet van situaties waarbij mensen die homoseksuele gevoelens hebben en daar op een zeker moment openlijk voor uitkwamen (“coming out”) dit betekende dat zij hun functies in de kerk en/of gemeente kwijt raakten. Opeens mogen ze geen deel meer uitmaken van de band die de aanbiddingsdienst leidt. Ze mogen geen oudste meer zijn. Worden ontslagen als docent aan de christelijke school waar ze werken. Of het wordt ze dusdanig moeilijk gemaakt om te functioneren in de kerk of op school dat ze zelf wel vertrekken.
Zo zijn er legio verhalen van homoseksuele mensen die bijvoorbeeld geweigerd werden aan het avondmaal en daarmee publiek “aan de schandpaal” gingen want: in veel kerken wordt het afgekondigd (kerkelijke tucht) wanneer iemand niet meer mag deelnemen aan het avondmaal!
Zelfmoord onder jongeren
Een tijdje terug kreeg ik een vriendelijke email van een jonge vrouw die onderzoek had gedaan naar homoseksualiteit en de Evangelische beweging. Zij voegde haar bronnenonderzoek bij haar email. Het blijkt dat onder christelijke jongeren die deze gevoelens hebben zelfmoordgedachten meer voorkomen en het aantal zelfmoorden ook daadwerkelijk hoger is!
Dat is een schokkende constatering. Wie schieten als gelovigen enórm tekort richting mensen die worstelen met deze gevoelens. Hen afwijzen of continue voorhouden “dat zijn zondige gedachten” of de homoseksuele levensstijl in kerk en onderwijs nadrukkelijk afwijzend bespreken zal er toe (kunnen) leiden dat deze jonge mensen zichzelf het leven ontnemen! Dat willen we toch niet op ons geweten hebben?!? Is ons “grote gelijk” het kostbare leven van een ander waard?
Status van het huwelijk
Een grote vergissing die, in mijn ogen, wordt gemaakt is dat het burgerlijk huwelijk op één lijn wordt gesteld met de kerkelijke inzegening van de relatie. Overigens bestaat die kerkelijke inzegening nog niet eens zo lang in Nederland.
Wie zich een beetje verdiept in het huwelijk en de gewoonten en gebruiken in de afgelopen eeuwen ziet dat er toch regelmatig andere gewoonten en gebruiken waren.
De kerk speelde daarin soms een vreemde rol. Zo was het huwelijk bedoeld om de seksualiteit te beteugelen, zowel “binnen als buiten het huwelijk”. Het huwelijk was, en is dat nog steeds, bedoeld om monogamie als norm te hanteren. Oók het huwelijk tussen twéé personen van hetzelfde geslacht. Dat is namelijk de norm in onze cultuur.
Middeleeuwen
In de middeleeuwen was een huwelijk wel geldig, maar niet wettelijk geregeld. Met alle (soms nare) gevolgen van dien. Trouwen in de middeleeuwen “ging om familiebelangen, beteugeling van de lust en het voortbrengen van nageslacht.”
Een kerkelijke trouwceremonie was vaak niet aan de orde. Dat valt te verklaren uit het feit dat het christendom in deze vroege periode sterk was beïnvloed door het monnikendom en de leer van de kerkvaders. Volgens Augustinus was seksualiteit per definitie zondig. Getrouwde mensen konden een zondig leven weliswaar deels compenseren door een combinatie van huwelijkse trouw en het voortbrengen van kinderen, maar een maagdelijk leven genoot toch de voorkeur. Een bruiloft was daarom in de ogen van de kerk geen reden tot een feestje en zeker niet in het huis van God. (Historiek)
In de 13e eeuw veranderde dat en werd het huwelijk een ‘sacrament’. Maar tijdens de Reformatie veranderde dat.
In de ogen van Johannes Calvijn was het “een hersenloze lichtvaardigheid” dat de katholieken het huwelijk eerst promoveerden tot sacrament om het vervolgens te bestempelen tot “vleselijke vuiligheid”. [..] In 1580 besloten de Staten van Holland dat mannen en vrouwen die wilden trouwen dit moesten melden aan predikant of magistraat van de woonplaats. Als er na bekendmaking geen beletselen bleken, kon het huwelijk worden gesloten. Voor protestanten gold dat zij trouwden in de kerk, katholieken en anderen op het stadhuis. (Historiek)
In Nederland is in artikel 68 van Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek tegenwoordig bepaald:
“Geen godsdienstige plechtigheden zullen mogen plaats hebben, voordat de partijen aan de bedienaar van de eredienst zullen hebben doen blijken, dat het huwelijk ten overstaan van de ambtenaar van de burgerlijke stand is voltrokken.”
Mozes en zijn Nubische Vrouw
Een kerkelijk huwelijk of inzegening is daarmee wettelijk gezien van ondergeschikt belang geworden. Plat gezegd: “leuk voor christenen dat ze ook in de kerk een feestje willen hebben, maar niet zonder dat er éérst een burgerlijk huwelijk bij de trouwambtenaar is geweest”.
ChristenUnie en de SGP maken in mijn ogen de vergissing, zoals veel othodoxe en evangelische christenen, dit burgerlijk huwelijk en de kerkelijke inzegening van de relatie als één en hetzelfde fenomeen te zien. Het burgerlijk huwelijk echter staat onder toezicht van de overheid. Het is een wettige verbintenis, een contract tussen twee mensen.
Bijbelse Norm?
Voor wie wil dat we de “Bijbelse norm” implementeren .. wat moeten we dan met het volgende: hebt u wel eens nagedacht over het feit dat in de Bijbelse Tijden polygamie toegestaan was? Zie bijvoorbeeld Genesis 25:6; lees de verhalen over de (vele) bijvrouwen van de Koningen van Israël en ook Mozes had twee vrouwen, zijn eerste vrouw was een Nubische of Ethiopische vrouw (vergelijk Num. 12).
Bijbels gezien bestaat er helemaal niet zoiets als ‘een kerkelijk huwelijk’. Het zou een studie op zich vergen maar in de Bijbel is het huwelijk óók (gewoon) een reguliere “juridische overeenkomst”. Een burgerlijk huwelijk dus.
In het Nieuwe Testament vinden we helemaal geen aanwijzingen over hoe een huwelijk geregeld dient te worden – men ging gewoon uit van de lokale praktijk en wetgeving zoals de bekend was bij de Joden én de ‘heidenvolken’. En hoe ging dat in het Oude Testament? We lezen er niet eens zo gek veel over.
Bijbel en het Huwelijk?
Het eerste ‘huwelijk’ in de Bijbel had weinig overeenkomst met onze huwelijksvoltrekking. En ook vele eeuwen daarna ook nog niet. Het was meer een soort van “maatschappelijk erkend samenwonen”. Wie, als man en vrouw, besloot met elkaar verder te gaan ging een publieke verbintenis aan.
Toen zei Adam: “Deze is ditmaal been van mijn beenderen, en vlees van mijn vlees! Deze zal mannin genoemd worden, want uit de man is zij genomen”. Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten; en zij zullen tot één vlees zijn. (Genesis 2:23-24)
Volgens Gen. 25:67 bracht Izak zijn aanstaande bruid “in de tent van zijn moeder Sara” (met andere woorden, ze werd onderdeel van de familie). Daarna staat er dat zij zijn vrouw werd. Boaz en Ruth: een huwelijksvoltrekking door het te laten weten aan de ‘oudsten van de stad’ (burgerlijk huwelijk), Jozef en Maria? Er zijn ook andere huwelijken, bijvoorbeeld de bruiloft in Kana (Joh. 2:1-12). Dat was een groot feest. De Bijbel schrijft dus niet voor ‘hoe het moet’ maar beschrijft hoe het ging en sluit daarbij aan op de lokale praktijk.
Echtscheiding Als een man van zijn vrouw wilde scheiden kon hij haar wegsturen. Hij moest haar dan wel een scheidbrief geven, waarin hij verklaarde dat deze vrouw niet vanwege overspel was weggestuurd. De vrouw kon met de brief “haar eer bewaren” en een nieuw huwelijk aangaan (Deuteronomium 24:1-2).
Een parktijk waarvan de Here Jezus overigens duidelijk liet blijken dat hij die afschuwelijk vond en van liet weten dat die alléén maar was toegestaan omdat mensen zo hard waren (Matteüs 19: 3-10). Paulus schrijft dan ook in dit verband: “Mannen, heb uw eigen vrouw lief, zoals ook Christus de gemeente liefgehad heeft en Zich voor haar heeft overgegeven.” (Efeze 5:25).
Geestelijke betekenis
Het huwelijk heeft ook een geestelijke betekenis. Het wordt gebruikt als illustratie van de relatie die Christus heeft met de Gemeente, de liefde die Hij voor Zijn Gemeente heeft. Die verhouding werd geschetst, vergeleken, met het menselijke referentiekader: de relatie tussen een man en een vrouw, een huwelijksrelatie zoals die toen bekend was en gepraktiseerd werd.
Vaak wordt het omgedraaid en wordt het huwelijk ‘vergeestelijkt‘. Het huwelijk wordt dan als afspiegeling gezien van de relatie tussen Christus en de Gemeente. Dat is, mijns inziens, een onjuiste manier van omgang met de tekst.
Homoseksualiteit in de oudheid
In de Bijbel zie je geen officiële relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht. Dat heeft een aantal redenen. Maar de belangrijkste is dat het, ook buiten Israël, meestal simpelweg “not done” was. In de 1e eeuw voor Christus werd bijvoorbeeld homoseks onder de Kelten beschreven:
“Hoewel ze knappe vrouwen hebben, gaan ze er weinig mee om; ze voelen zich eerder aangetrokken tot een wilde passie voor knuffels met mannen. Ze liggen meestal op dierenhuiden op de grond en rollen rond met aan elke kant een slaper. Het meest ongelooflijke is echter dat ze zich geen zorgen maken over hun eigen fatsoen, maar gewillig de bloesem van hun lichaam aan anderen overgeven; en ze beschouwen het niet als een schande, maar beschouwen het eerder als oneerlijk als een van hen het hof wordt gemaakt en de aangeboden gunst niet accepteert.” (Diodor Siculus: historische bibliotheek 5.32.7). Ook Aristoteles (384-322 v.Chr) schreef er al afkeurend over.
De Koran geeft ook in verschillende delen aanleiding om homoseks te veroordelen. Deze citaten zijn voor vele moslims reden om de geaardheid te verbieden. Zo lezen we: “”Nadert gij van alle schepselen de mannen? En verlaat gij uw vrouwen, die uw Heer voor u heeft geschapen? Neen, gij zijt een volk dat de perken te buiten gaat.” (lees hier verder). En ook de Griekse en Romeinse maatschappij was niet zo ‘homovriendelijk’ als wij wel denken (we herkennen in dit artikel overigens de door Paulus genoemde “knapenschenders” 1 Kor. 6:9, 1 Tim. 1:10). En al helemaal niet vrouwvriendelijk, maar dat terzijde..
De Bijbel is niet minder veroordelend over homoseks. En het is iets van alle tijden dat dit veroordeeld werd, op een aantal cultueren na zoals (kennelijk) bij de Kelten.
Historische context
De réden dat het in de Bijbel veroordeeld werd was (meestal) omdat het te maken had met de losgeslagen seksuele moraal van de heidsense afgoderij. En niet alleen homoseksuele activiteit maar ook prostitutie en ander gedrag hoorde daar bij, zoals drankgelagen. De Bijbel sluit aan, zie eerder, bij hoe er in de cultuur over het algemeen over gedacht werd in die tijd. Homoseksuele relaties worden niet genoemd in de Bijbel. Wel seks tussen mensen van hetzelfde geslacht.
Let in het bijzonder eens op de context van Romeinen 1, een gedeelte dat vaak aangehaald wordt om homoseksuele relaties af te wijzen. Er worden door Paulus een groot aantal zaken genoemd waaraan men ‘de heidense wereld’ kan herkennen. Waaronder homoseks. Dat is wezenlijk anders dan een homoseksuele relatie.
Waar Paulus, denk ik, naar verwijst is het eerder genoemde gedrag wat bij de Grieken en Romeinen voorkwam: wel getrouwd, maar ondertussen met “de schandknaapjes” homoseks bedrijven. Gaat het dan over homoseksuele relaties óf over een losgeslagen seksuele moraal, misbruik (zie verder) en ontrouw waar hij zich tegen verzet?
Zij immers hadden de waarheid Gods vervangen door de leugen en het schepsel vereerd en gediend boven de Schepper, die te prijzen is tot in eeuwigheid. Amen. (Rom 1:25)
De essentie is dat mensen die God niet volgen hun eigen gang gaan; moreel, seksueel, elkaar beschadigend, misbruik makend van mensen op allerlei manieren:
En daar zij het verwerpelijk achtten God te erkennen, heeft God hen overgegeven aan een verwerpelijk denken om te doen wat niet betaamt:vervuld van allerlei onrechtvaardigheid, boosheid, hebzucht en slechtheid, vol nijd, moord, twist, list en kwaadaardigheid; oorblazers, lasteraars, haters van God, verwatenen, overmoedigen, grootsprekers, vindingrijk in het kwaad, hun ouders ongehoorzaam; onverstandig, onbestendig, zonder hart of barmhartigheid. Immers, hoewel zij de rechtseis van God kenden, namelijk, dat zij, die zulke dingen bedrijven, de dood verdienen, doen zij ze niet alleen zelf, maar schenken ook nog hun bijval aan wie ze bedrijven. (Rom 1:28-32)
Waar spreekt Paulus hier over? Mensen die zich van God afkeren. En waaraan zij herkend kunnen worden. Mensen die elkaar beschadigen, door te lasteren, overspel te bedrijven (in allerlei vormen, waaronder homoseks met prostituees en schandknaapjes terwijl ze getrouwd waren), God te haten, te moorden, ruzie te maken, elkaar géén barmhartigheid te tonen (mensen die het moeilijk hebben helpen)..
Het is niet zo dat de Bijbel homoseksuele relaties aanmoedigd. Integendeel. De Bijbel spreekt eigenlijk alleen maar over relaties tussen mannen en vrouwen, want zo is de mens (en nagenoeg de hele natuur) ingericht: mannelijk/vrouwelijk. Het is voor de overleving van de soort noodzakelijk. Maar het (gehuwd) samenleven van een paar van hetzelfde geslacht kun je, op basis van teksten als Romeinen 1, in mijn ogen niet veroordelen. Het gaat hier, nogmaals, om een totaal andere situatie. De context is enorm belangrijk altijd in de uitleg van de Bijbel – zo ook hier!
Verwerping Bijbel
Binnen de homobeweging zien we (wel) dat de Bijbel in zijn algemeenheid verworpen wordt. Of beter gezegd: de interpretatie er van door de orthodoxe en (meeste) evangelische kerken.
Uit een rapport (mirror) van de CGK: “De homobeweging bestrijdt niet alleen discriminatie van homoseksuelen maar ook traditionele ethische opvattingen, zeker wanneer die op de Bijbel gebaseerd zijn”.
In het rapport lezen we ook dat -wat ik eerder aanhaalde- in de klassieke oudheid homoseksuele relaties tussen vrije mensen niet werd geaccepteerd. Homoseks had dus, nogmaals, in die tijd vooral te maken met seksueel misbruik van onvrije mensen (slaven). Mede een reden waarom Paulus zich er hevig tegen verzette! Want in Christus bestaat niet zoiets als een “vrije” of slaaf, iedereen is gelijk in de ogen van God. Mensen als ondergeschikt “voorwerp” gebruiken is daarom tegen de wet van God. En dát is waarom hij in de brief aan de Romeinen dit aanhaalt. Niet om homoseksuele relaties aan de kaak te stellen (immers: die bestonden in die tijd, officieel althans, simpelweg niet).
Vrijheid om anders te denken?
Ik las een citaat op Facebook van iemand, zelf géén christen, over dit onderwerp. Hij schreef: “Vrijheid in Nederland is anno 2021 steeds meer dat iedereen hetzelfde moet denken en vinden.” en daar kan ik mij in vinden. Wanneer iemand als christen, moslim of niet-gelovige ergens een bepaalde visie op heeft is dat op grond van onze wetgeving toegestaan.
Dat betekent óók dat kerken en scholen in principe het recht hebben om het homohuwelijk of relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht als niet passend binnen de Bijbelse normen en kaders te beschouwen.
Echter! Naar mijn mening moeten we niet alleen voorzichtig zijn hóe we dat doen, zeker in het onderwijs, óók moeten we niet plompverloren onze eigen visie -die we vaak tot “De Bijbelse Waarheid” verklaren zonder zelfs ook maar de context te kennen of onderzoeken- dwingend willen opleggen.
Net zo goed als dat de overheid of actiegroepen niet dwingend kunnen opleggen aan scholen en kerken homoseksualeit te accepteren als normaal menselijk gedrag. Want: biologisch gezien is dat een probleem. Wel zou je kunnen stellen: “we accepteren als maatschappij dat mensen anders voelend zijn, zo is het leven”. Een ander dwingend onze moraal opleggen kán niet en mág niet, alleen al omdat we daarmee mensen ernstig beschadigen en zelfs de dood injagen(!) immers?
Het is het gevolg van de zondeval, de gebroken wereld waarin we leven. Het perfecte plaatje bestaat niet meer!
Interpretatie van de Bijbel
Maar bovenal moeten wij als Christenen de maatschappij waarin wij leven niet willen dwingen volgens onze interpretatie van “de Bijbelse Normen en Waarden” te leven.
De wereld waarin wij leven staat immers niet onder het gezag van de Bijbel, onder het gezag van God? Integendeel. Zij erkent God niet. Waarom zouden wij als Christenen dan hen ónze, van de Bijbel afgeleide, normen en waarden willen opleggen?
Wanneer we als Christenen een probleem hebben met het wereldlijke huwelijk, een wettige overeenkomst tussen twee mensen, wanneer die tussen twee mensen van hetzelfde geslacht zijn gaan we “ons boekje te buiten”. De (seculiere) maatschappij en de kerk, gemeente van Christus, zijn twee verschillende werelden.
Cultureel bepaald
Eerder al haalde ik aan dat we in de Bijbel polygamie zien. En dat wordt niet expliciet afgekeurd. Homoseksuele relaties zien we niet. Die waren er in die tijd simpelweg niet. Wel homoseks, in relatie tot bepaalde culturen, prostitutie en religieuze gebruiken en opvattingen en daarom werden deze absoluut afgekeurd. Mede, of wellicht zelfs in het bijzonder, omdat het ook vaak misbruik van onvrije mensen (slaven) betrof!
De Bijbel is voor wat betreft het huwelijk (inclusief polygamie) mede cultuurbepaald. Dat wil zeggen: we zien door de Bijbel heen de maatschappij zoals die toen was. We krijgen een uniek inkijkje in de cultuur, gebruiken en opvattingen die heersend waren. En hoe de gelovige Jood (Oude Testament) en Christen (Nieuwe Testament) daar in die tijd tegenaan kijkt.
We zien dat dit de toenmalige maatschappelijke normen en waarden waren. Maar ook moeten we zien dat er bepaalde zaken in de toenmalige maatschappij wel degelijk afgekeurd werden. Ik noem een zijstraat: de afgodendienst inclusief kinderoffers(!) aan de Baäl. Dat was “een gruwel” schrijft de Bijbel.
Betekent dit dat we nu de veranderde maatschappelijke normen en waarden móeten accepteren? Nee. Zoals in de Bijbel bepaalde zaken wel degelijk werden afgewezen die ook toen maatschappelijk geaccepteerd waren en afgewezen werden, zijn er nu ook zaken die maatschappelijk geaccepteerd zijn en we mogen afwijzen op basis van onze christelijke normen en waarden.
Wat héél belangrijk is: dit is alleen geldig binnen onze eigen geloofsgemeenschap. De Gemeente van de Here Jezus Christus is een apart gezet, een geheiligd, volk. Net als dat Israël dat was. Dat betekent dat wij als gelovigen, binnen onze eigen kring, eigen normen en waarden er op na mogen en kunnen houden. De maatschappij bepaalt niet wat wij “moeten” accepteren binnen onze eigen kring.
Anderzijds bepalen wij als gelovigen (dus ook) niet wat de maatschappij acceptabel moet vinden. Zoals de Bijbel immers zegt:
17 Dit zeg ik dan en betuig ik in de Here, dat gij niet langer moogt wandelen zoals ook de heidenen wandelen, in de ijdelheid van hun denken, 18 verduisterd in hun verstand, vervreemd van het leven Gods om de onwetendheid, die in hen heerst, om de verharding van hun hart. 19 Zij hebben zich immers in hun verdoving overgegeven aan de losbandigheid om gretig winst te slaan uit allerlei onreinheid. 20 Maar gij geheel anders: gij hebt Christus leren kennen. 21 Gij toch hebt van Hem gehoord en zijt in Hem onderwezen, gelijk dit de waarheid is in Jezus, 22 dat gij, wat uw vroegere wandel betreft, de oude mens aflegt, die ten verderve gaat, naar zijn misleidende begeerten, 23 dat gij verjongd wordt door de geest van uw denken, 24 en de nieuwe mens aandoet, die naar (de wil van) God geschapen is in waarachtige gerechtigheid en heiligheid. 25 Legt daarom de leugen af en spreekt waarheid, ieder met zijn naaste, omdat wij leden zijn van elkander. – Efeze 4.
Maatschappelijk gezien is een huwelijk tussen mensen van hetzelfde geslacht geaccepteerd. Ik heb daar geen moeite mee. Binnen de kerken is er ook steeds meer acceptatie. Inclusief het “inzegenen” van dergelijke relaties. Wat mij betreft kan een homoseksuele relatie tussen ‘vrije mensen’ , die hier voor kunnen kiezen, dan ook gewoon bestaan. Als daar maatschappelijk draagvlak voor is, wie ben ik daar tegen te zijn?
Kerkelijke inzegening?
Kan zo’n relatie in de kerk “ingezegend worden”? Daar zie ik, vanuit de Bijbel, geen echte reden voor. Omdat deze relatievorm in de Bijbel eenvoudigweg niet bestaat. Dat zou tegelijkertijd overigens eveneens een reden kunnen zijn om het wél toe te staan en doen. Het wordt immers nergens verboden? Nog afgezien van het feit dat het huwelijk in de Bijbel niet eens als een “sacrament” is ingesteld. Zoals Calvijn nogal ontactisch heeft geformuleerd: het huwelijk als sacrament? Dat was een “hersenloze lichtvaardigheid”.
Jij bent een zondaar!
Moeten we mensen die een homoseksuele relatie hebben bestempelen als “zondaar” zoals de CGK en andere orthodoxe kerken doen? Alleen als we ook zo eerlijk zijn ons zelf als zondaar te bestempelen!
Hun relatievorm, zo ben ik van mening, kan niet als zonde worden bestempeld. Hoogstens als iets dat oorspronkelijk, ook biologisch gezien, zo niet bedoeld was. Maar doen we niet allemaal dingen die oorspronkelijk gezien niet zo bedoeld waren? We leven niet meer in de paradijselijke toestand immers? De mens als “beelddrager van God” bestaat niet meer maar is een “beelddrager van Adam”.
“Adam … verwekte (een zoon) naar zijn gelijkenis, als zijn beeld”. (Genesis 5:3)
Door de zondeval is de mens veranderd. Zijn er dingen in onze lichamen en geest veranderd. En dat “oude lichaam” gaat op een dag het graf in. Het is de vernieuwde geest die telt en na het sterven naar de Here gaat.
Want allen hebben gezondigd en derven de heerlijkheid Gods, en worden om niet gerechtvaardigd uit zijn genade, door de verlossing in Christus Jezus. (Rom 3:23,24)
Homoseksuele mensen zijn, net als ieder ander mens, zondaar. Wat is (dan) de zonde van de mens? God niet erkennen. Wie zijn leven aan Jezus heeft gegeven is een kind van God. Wordt daardoor een nieuwe schepping! Het is niet aan u en mij om vervolgens iemand op basis van zijn gevoelens of relatie te gaan bestempelen als “zondaar”.
Wijs mensen met een homoseksuele gevoelens of relatie niet af. Wie een scheiding maakt tussen “de homoseksuele praktijk” en “homofiele gevoelens” geeft, mijns inziens, aan nooit écht te hebben geluisterd. Laten we daar eens mee beginnen. Luister naar ze. Toon begrip. In het bijzonder de jongeren! Drijf ze niet de dood in(!) met denigrerende opmerkingen, botte veroordeling en afwijzing. Veroordeel ze niet “met de Bijbel in de hand”. Want als u met één vinger naar de ander wijst, wijzen er drie naar u zelf.. Of, om het in Bijbelse termen te zeggen: “Laat wie zonder zonde is de eerste steen werpen”.
De drie uur durende duisternis tijdens de kruisiging is een van de bekendste elementen uit het Bijbelse verslag van Jezus’ sterven. De gebeurtenis wordt duidelijk beschreven in drie van de vier evangeliën. Wat minder bekend is, is dat je die donkere uren ook tegenkomt bij vroege historici, zoals blijkt uit onderzoek van het populairwetenschappelijke tijdschrift Weet Magazine.
Afb.: Weet Magazine (rechtenvrij)
Komende vrijdag is het Goede Vrijdag. Veel christenen herdenken dan de kruisiging en dood van Jezus. Tijdens de executie vond er volgens de Bijbel een vreemde gebeurtenis plaats: het werd op klaarlichte dag drie uur lang donker.
En het was reeds ongeveer het zesde uur en er kwam duisternis over het gehele land tot het negende uur, (45) wand de zon werd verduisterd. En het voorhangsel van de tempel scheurde middendoor. (46) En Jezus riep met luider stem: Vader, in uw handen beveel Ik mijn geest. En toen Hij dat gezegd had, gaf Hij de geest. (Luc. 23:44)
Geen zonsverduistering
Deze opvallende duisternis wordt vaak afgedaan als een zonsverduistering, maar die theorie houdt geen steek. Jezus werd immers de dag voor Pesach (een belangrijk joods feest) gekruisigd, en Pesach vindt altijd plaats bij volle maan. Dat betekent dat er op dat moment geen zonsverduistering plaats kan vinden. Bovendien duren zonsverduisteringen maar een paar minuten, geen drie uur. Dat laat duidelijk zien dat er geen sprake was van een gewone zonsverduistering. Wat nog opmerkelijker is, is dat de duisternis ook wordt genoemd door oude geschiedschrijvers.
Africanus
Eén van de vroege historici die naar de vreemde periode van duisternis verwijst is Sextus Julius Africanus (160-240 n.Chr.). Deze man stond bekend om zijn geweldige historische kennis en schreef het vijfdelige Geschiedenis van de Wereld. Africanus schrijft: “Over de hele wereld drukte een zeer angstaanjagende duisternis; en de rotsen werden door een aardbeving gescheurd, en vele plaatsen in Judea en andere districten werden verwoest.” Ook citeert hij ene Thallus, een Grieks historicus die waarschijnlijk een tijdgenoot van Jezus was, maar waarvan de originele geschriften helaas verloren zijn gegaan. Africanus noteert: “Thallus verklaart in het derde boek van zijn geschiedenissen de duisternis als een zonsverduistering.” Africanus schuift ook een citaat van de Griekse historicus Phlegon (2e eeuw) naar voren. Die schreef dat er in de tijd van Tiberius Caesar, die regeerde van 14 tot 37 n.Chr., een volledige verduistering was van 12 uur tot 3 uur ’s middags, “zodat er zelfs sterren aan de hemel verschenen.”
Kosmische gebeurtenis
Ook de vroegchristelijke apologeet Tertullianus (160-230 n.Chr.) noemt de vreemde duisternis. Hij zag die als een kosmische gebeurtenis op wereldschaal: “In hetzelfde uur werd ook het licht van de dag teruggetrokken, toen de zon juist op dat moment op het hoogst stond.” En zijn lezers konden zelf checken of het klopte, want Tertullianus voegt eraan toe: “U hebt zelf het verslag van de wereldverduistering nog in uw archieven.”
De enige buiten bijbelse bron van deze duisternis is van Phlegon in zijn “Olympiades” waarin hij melding maakt dat tijdens de verduistering de sterren zichtbaar waren.
Weet Magazine belooft in haar aprilnummer, dat komende donderdag verschijnt, meer buiten-Bijbelse bronnen die overeenstemmen met het Bijbelse verslag zijn te melden naast bovenstaande bronnen. De genoemde vermeldingen laten echter al duidelijk zien dat de Bijbelschrijvers niet wat uit hun duim zogen, en dat het Bijbelse verslag een betrouwbaar beeld geeft van de gebeurtenissen rond en aan het kruis.
Iedereen spreekt er schande van en terecht. Maar het is, krom genoeg, natuurlijk precies waar de media eigenlijk stiekem een beetje op gehoopt had: escalatie is nieuws. Als de kerkgangers zich allemaal braaf hadden gedragen, vriendelijk doch beleefd de journalisten met een knikje hadden begroet en niet te woord hadden gestaan dan was er géén nieuws geweest. Nu wel.
Hoe onschuldig is de pers in dit verhaal? De kerkgangers werden eerder al, doordat de pers berichten plaatste over het feit dat ze de corona-regels gaan negeren (die overigens niet voor religieuze bijeenkomsten gelden) met de dood bedreigd.
Mensen die samenkomen voor hun geloof of levensovertuiging zijn uitgezonderd van de maatregelen voor samenkomsten. Dit betekent dat er geen regels zijn voor het maximaal aantal personen in een kerk, moskee, synagoge of ander gebedshuis. Ook is er geen verbod op zingen. (Rijksoverheid)
De spanning was daarmee al om te snijden. In De Stentor was afgelopen week nog te lezen:
De Sionkerk op Urk heeft doodsbedreigingen gekregen nadat naar buiten is gekomen dat de kerk de coronaregels loslaat en een dienst heeft gehouden in een bijna volle kerk (De Stentor).
Je ziet hier nu aan twee kanten een proces van radicalisering: zowel aan de kant van de journalistiek als aan de kant van de refo’s (..) Bij de journalistiek zeg ik: ja, er is persvrijheid. Maar je bent ook verantwoordelijk voor de mate waarin een groep zich begrepen voelt in de samenleving. En de onrust die dat teweeg brengt. Wakker dus geen antipathie aan, en hang het beeld van een gemeenschap niet op aan dit soort extreme incidenten.
Een klein legertje aan journalisten en sensatiepers rukte vandaag dus uit om de kerkgangers eens even aan de tand te voelen. Daar hadden ze geen enkele behoefte aan. En dat was van te voren bekend. Immers, dit was niet voor het eerst dat de pers deze kerken lastig viel. Helaas waren er een aantal die zich niet meer konden beheersen en fysiek geweld niet schuwden. Die “radicalisering” is natuurlijk niet goed te praten, nooit.
Ik wil niet doen alsof deze gelovigen een soort martelaren zijn: want die neiging hebben ze wel. Van die slachtofferrol moeten ze juist zien af te komen. In plaats van te klagen over de boze buitenwereld moeten ze gewoon keihard gaan werken aan hun eigen probleem van burgerlijke ongehoorzaamheid. Ze moeten bij zichzelf beginnen (Trouw)
Aanslag op kerkgebouw
Dat die radicalisering echter ook nog in andere, anti-religieuze, groepen speelt is wel duidelijk. Zeker nadat er zelfs een heuse aanslag is gepleegd op de kerk in Krimpen aan den IJssel (zie onder andere deze link). Sommige media noemen het een “vuurwerkexplosie“. Maar laten we het maar gewoon noemen wat het is: een aanslag.
Afschaffen religie
Politica Lilian Marijnissen (Socialistische Partij) en vele anderen spraken uiteraard direct hun afschuw er over de aanval op de journalisten uit. Met natuurlijk als gevolg weer een hoop reacties waarin gepleit wordt voor het “afschaffen van alle religies”.
Wie echter pleit voor het ‘afschaffen van religie’ -al dan niet onder dwang- of het afnemen van rechten van religieuze mensen gaat voorbij aan het feit dat daarmee grondrechten worden geschonden van mensen. Dat niet alleen, zij verklaren zichzelf daarmee ‘superieur’ aan een ander. Ben je dan niet zelf even hard bezig om anderen uit te sluiten en te discrimineren?
Wanneer mensen oproepen tot het verbieden of afschaffen van geloof, iets wat natuurlijk uitstekend bij een Socialistische Partij past (zie vervolging andersdenkenden in China en de voormalige SovjetUnie en andere socialistische landen), vergeet men daarbij ook dat er een dag kan komen dat zij zélf slachtoffer worden van anderen die zichzelf weer superieur vinden. Wanneer je één keer begint met het inperken van grondwettelijke vrijheden is het hek van de dam.
Het is niet goed te praten wat er in Urk en Krimpen aan den IJssel gebeurde!
Probeeer ik nu iets goed te praten? Nee, integendeel. Ik begrijp de boosheid en irritatie wel, alleen is het natuurlijk compleet van de pot gerukt dat zij die zich uitgeven voor volgelingen van Jezus geweld gaan gebruiken tegen mensen die simpelweg hun werk doen. Ook al hoopten de journalisten natuurlijk echt wel op wat boze reacties. Bijvoorbeeld een microfoon die afgepakt zou worden. Of een kerkganger die in een tirade zou ontsteken tegen ze. Maar dit gaat véél te ver.
Het zorgt er voor dat het Evangelie (wederom) een slechte naam krijgt. De “zware” broeders en zusters zou ik daarom (in dit geval citeer ik dan ook de Staten Vertaling) het volgende graag willen meegeven:
39 Maar Ik zeg u, dat gij den boze niet wederstaat; maar, zo wie u op de rechterwang slaat, keert hem ook de andere toe;
40 En zo iemand met u rechten wil, en uw rok nemen, laat hem ook den mantel; 41 En zo wie u zal dwingen één mijl te gaan, gaat met hem twee mijlen. (Mattheüs 5:39-41)
Met alle respect voor ieders’ opvattingen, ook die van de broeders en zusters binnen de (Oud) Gereformeerde Gemeenten, maar dit gedrag ging alle perken te buiten. Wanneer je doelbewust de maatregelen rondom Corona -waar 99,9999% van de kerken zich vrijwillige aan houden- wenst te negeren roep je problemen over jezelf én andere christenen af. Dit kan verstrekkende gevolgen hebben, zie de roep tot het “afschaffen van religie”.
__
Nadat ik dit geschreven had zag ik nog via een Facebook een link naar een lezenswaardig blogje van Br. W.J. Ouweneel voorbij komen. Hij schrijft onder andere:
“Het is toch niet zo dat dat geestelijk welzijn vooral gewaarborgd wordt door volle kerkdiensten? Waarom niet samenkomen op verschillende plaatsen in kleinere groepen van dertig? Waarom niet de pastorale zorg aan de gemeenteleden verdubbelen? Waarom jongeren en kinderen niet afzonderlijk bij elkaar brengen? Ik weet wel dat dat allemaal niet past in de ideeën over kerkzijn in de GerGem. Maar dan zit dáár dus de kneep: het geestelijk welzijn van de gemeenteleden wordt hoofdzakelijk gewaarborgd door de dominee en de preek. Als deze GerGemmers wat minder starre en wat meer creatieve opvattingen hadden over gemeentelijk functioneren, zouden zij nu niet naar dit paardenmiddel van de volle kerkdienst gegrepen hebben.”
Het door hem genoemde samenkomen in kleinere groepen wordt bijvoorbeeld in mijn woonplaats ook gedaan. Daar zitten de kerkleden in twéé verschillende gebouwen die onderling verbonden zijn. In het 2e gebouw staat een scherm waar de mensen samen de dienst kunnen volgen. De techniek er voor is eenvoudigweg beschikbaar. Gebruik het!
Van Genesis tot Golgotha – Planning en Realisatie loopt vaak niet echt synchroon. Dat merkte ik vandaag maar weer eens toen ik een fietstochtje ging maken.
De route in het leven loopt vaak niet zoals je verwacht in het leven. Planning en realisatie kunnen nogal eens verschillen. De bedoeling van het ontstaan van de mensen was dat de mensen in vrede met God zou leven. Dat gebeurde niet. Integendeel. Het liep allemaal nogal fout af.
En het was de bedoeling, of verwachting, van de aanhangers van Jezus dat Hij Koning van Israël werd. Maar Hij stierf aan een kruis. Liep dus ook fout af, zou je denken.
Een mislukt plan? Is de schepping mislukt? Was de kruisdood van Jezus het einde van een mislukte poging tot verkrijgen van het Koningschap over Israël?
Hoe kan de massa bereikt worden met het christelijk geloof? Hoe kunnen we mensen overtuigen dat de Bijbel de weg wijst naar een leven dat uiteindelijk zal leiden tot een Eeuwige Toekomst?
INLEIDING
Ik las een brochure van een broeder, Dr. Johnson C. Philip, uit de Vergadering v. Gelovigen uit India (daar zijn door de vroegere Engelse invloed erg veel broeders en zusters die tot ‘de broeders’ oftewel de VvG behoren).
Een opmerkelijk man, hij was wetenschapper en bestudeerde de evolutie intensief. Bij die studie kwam hij tot de conclusie dat de evolutie-theorie niet kon kloppen. Hij kwam tot geloof en werd een voorvechter van het Creationisme. Hij is directeur van de “Brethren Bible School”.
Dit even ter inleiding, omdat ik denk dat niemand van jullie hem kent (ik volg hem al een paar jaar en heb een aantal stukken van zijn werk en ander werk wat hij beschikbaar heeft gesteld verwerkt in artikelen van het BijbelCollege).
ANALYSE PROBLEEM
In zijn brochure “What can one person do?” schrijft hij over het feit dat sommige (Christelijke) bewegingen erg populair worden ondanks het feit dat het centrale thema van zo’n beweging niet erg de moeite waard is. Dit stelt mensen die strijden voor ‘een goede zaak’ soms erg teleur, zo zegt hij. En dat is waar.
Ik ken veel broeders (voorgangers, evangelisten) en zusters die een leven lang ‘ploegen op de rotsen’ en maar zeer weinig vrucht op hun werk zien. Dit frustreert hen, ze zien naar de kleine kudde, het bescheiden werk, de weinige vrucht –in hun eigen ogen– die hun werk draagt en ze vragen zich af: “Hoe kan dat toch??”.
Dr. Philip constateert, vanuit zijn jarenlange ervaring als ondermeer directeur van de Bijbelschool:
Every activist should understand that even if a given theology, doctrine, principle, or issue is vital for people or society, they will take interest in it only if it has an IMMEDIATE and PRACTICAL application. An activist understands the fundamental issues involved, but people do not. He understands the long-term implications, but people do not. What is more, most people find it difficult to commit themselves to long-term goals. That is why 80% of students in any education system need to be prodded through a system of carrot and stick to make them study. Only about 20% students will have any self-motivation, even in the best school and the most ideal environment. (p.14)
Vertaald/samengevat: mensen zijn, in 80% van de gevallen, alleen geïnteresseerd in die zaken die direct en praktisch toepasbaar zijn. Slechts 20% van de mensen kan de lange-termijn gedachte volgen en is daardoor gemotiveerd. Daarom, zo zegt hij, moet 80% van de studenten dan ook vaak “met wortel en stok” (geweldige uitdrukking!) door een opleiding heen worstelen. Omdat ze het lange-termijn doel, diploma en de vrucht daarvan, een carrière, niet kunnen zien.
De afgelopen dagen dacht ik na over wat hij geschreven heeft. In eerste instantie dacht ik: “Hij gaat nu toch niet beweren dat we een soort van laagdrempelig evangelie moeten gaan prediken?”. Maar gelukkig was dat niet het geval..
Dr. Philp schrijft verder:
“onmiddellijke behoeftebevrediging zonder te denken aan de toekomst is uitgegroeid tot het heersende ethos wereldwijd” – en dat is iets wat we de afgelopen 20 jaar ook in het Christendom hebben gezien. We hoeven geen namen te noemen of die bewegingen wederom voor het voetlicht te brengen.
Waar het om gaat hier is wat Dr. Philip hier (verder) naar voren brengt:
een publiek overtuigen alleen op basis van ideologie of beginselen, die juist en waar zijn, maar die het publiek niet kan bevatten (–zie eerder, de 80%–) is waar een groot aantal gevechten (–om de zielen–) wordt verloren. Niet omdat de boodschap of de waarheid verkeerd was, maar omdat de boodschap niet werd uitgelegd in het idioom dat de massa begrijpt. De urgentie en het punt van de boodschap werd niet duidelijk gemaakt of was niet voor de hand liggend voor mensen. Anderen -met triviale zaken- krijgen hondsdolle ondersteuning van mensen en ze hebben hen met gemak voor hun zaak gewonnen.
Als voorbeeld noemt hij “de communistische zaak”. Een ideologie die massa’s mensen aansprak omdat deze “direct voordeel” leek te bieden. Zo ook bijvoorbeeld het Fascisme. Werk, geld en eten. Direct voordeel. Een man als Geert Wilders heeft dat ook goed begrepen; roep dingen waar mensen direct mee instemmen, roep dingen waarvan zij ook vinden dat het gebeuren moet, doe “korte termijn beloftes”, liefst ook nog beloftes die appelleren aan “de onderbuik” en de meute loopt juichend (“hondsdol” noemt dr. Philip dat) achter je aan.
Een vlijmscherpe analyse, als je het mij vraag. Vervolgens gaat hij in zijn boekje in op hoe en waar we als Christenen kunnen proberen de boodschap van het Evangelie onder de aandacht te brengen. Tijdschriften, kranten, internet enz., enz. Maar los van de technieken wijst hij ook op iets anders. Zijn “succes” –dwz aandacht voor de boodschap die hij bracht– kwam pas na zo’n 40 jaar “ploegen op de rotsen”. Hij roept de gelovige op om zichzelf toe te wijden en “het verloren grondgebied terug te veroveren”.
Waar ik echter de afgelopen dagen mijn gedachten over heb laten gaan is met name de vraag -die hij in mijn ogen niet beantwoordt namelijk- hoe je de Boodschap van het Evangelie onder de aandacht brengt op een zodanige manier dat die 80% van de mensen die “direct resultaat” zoekt, verwacht, en alleen maar een korte-termijn visie heeft, er door aangesproken wordt. Zijn technieken en suggesties pas ik namelijk zelf al toe, gedeeltelijk. En ik zie daarbij –als je het zo mag noemen– dezelfde “succesratio”.
HET EVANGELIE
De “gemeente-groei beweging” heeft antwoorden gegeven, gevonden, kennelijk. De “massa” (alhoewel dat ook maar relatief is want zoveel zijn het er uiteindelijk niet) is er door aangesproken met als gevolg dat er een aantal ‘mega-kerken’ zijn. Ook in Nederland.
Die kerken richten zich zeer nadrukkelijk op het “hier en nu” aspect, maar verliezen daarbij meer en meer het “lange termijn aspect” uit het oog. De boodschap van Redding en Verlossing is ondergesneeuwd, voor zover zelfs nog relevant in hun prediking en werk. Alles lijkt gericht op het “hier en nu”: zo prettig mogelijke kerkdiensten, appellerende aan het gevoel, de “gevoelde noden”, enz., enz. (maar nogmaals: daar hoeven we het verder niet over te hebben nu).
KERNPROBLEEM
In gemeenten en kerken waar wél de nadruk wordt gelegd op de Redding en Verlossing door het bloed van Christus zie je over het algemeen slechts kleine aantallen bezoekers. Dit is dus, als je voorgaande op je laat inwerken, helemaal niet verwonderlijk:
slechts 20% van de mensen kan uit de voeten met een “lange termijn boodschap” (eeuwig leven, toekomst met de Here e.d.);
van die 20% is slechts een klein gedeelte geïnteresseerd in geloof (volgens de huidige statistieken is slechts 2% van de bevolking in Nederland wedergeboren Christen).
Er is immers een andere opvatting aangereikt wat beter past bij de zondige natuur van de mens: de evolutie-theorie. Als ik dan kijk naar bijvoorbeeld de gemeente waar ik zelf toe behoorde (toen ik dit oorspronkelijk schreef) zie ik dat in de plaats waar deze is gevestigd de maximale omvang van een dergelijke gemeente —in de meest ideale omstandigheden— rond de 40 tot 50 leden zal kunnen zijn. Van gemeenten uit andere grote(re) plaatsen weet en ken ik dezelfde aantallen.
Per saldo zal een (nieuw te stichten) Bijbelgetrouwe gemeente over het algemeen daarom slechts 2% van 20% = 0,4% van de bevolking aan spreken. We missen daarmee als kerken en gemeenten 2% van 80% = 1,6% van de mensen. Die kunnen we niet bereiken. Omdat we kennelijk niet (meer) in staat zijn deze mensen een boodschap te brengen die óók voor het “hier en nu” relevant is!
VROEGER TOEN,…
Zoals jullie wellicht wel hebben gemerkt mag ik graag een beetje in de geschiedenis duiken. Als ik kijk naar predikers als Moody, Spurgeon, de Wesley’s, e.v.a. dan waren deze mannen kennelijk wél in staat “het grote publiek” te bereiken.
Hun boodschap was niet anders dan wat tegenwoordig in veel Bijbelgetrouwe, vaak kleine, gemeenten onderwezen wordt. Wat mij tot de conclusie brengt dat het dus wel degelijk mogelijk moet zijn met de boodschap van de Bijbel, de boodschap van Redding en Verlossing door het bloed van Christus, zónder “toeters en bellen”, de “massa” te bereiken. De opwekkingen (Great Awakening I & II, Nijkerkse beroering, opwekking in Wales e.d.) hebben dit bewezen.
De vraag waar ik nu mee blijf zitten, en nog steeds geen antwoord op heb gevonden, is: hóe vertaal je de Bijbelse boodschap zodanig, dat ook “de massa” hier oren naar krijgt… Hóe maken we de Bijbel vandaag (nog) écht relevant voor de massa? Want laten we één ding niet vergeten: het gaat hier om zielen die verloren gaan –dag in, dag uit! Oók in Nederland, of moet ik zeggen: Júist in Nederland?
Tienerpaar dumpt een baby in een ondergrondse vuilcontainer. Wanhoopsdaad of poging tot moord? Trial by Social Media heeft al plaatsgevonden.
In een ondergrondse vuilcontainer aan de Meernhof in Amsterdam werd door politieagenten, na een melding van buurtbewoners die huilende geluiden hoorden, in het weekend van 21-22 februari een levende baby gevonden. De maandagochtend er op volgend maakte de politie bekend dat het om een meisje gaat. Het kindje maakt het gelukkig goed.
De Telegraaf pakt groots uit met het nieuws. Net als andere kranten. In de pers en op sociale media is de verontwaardiging, terecht, groot. Mensen doen daarbij soms wel heel bizarre uitspraken. Maar als het om een baby gaat, wordt altijd een gevoelige snaar geraakt. En dat is ook niet meer dan logisch. Immers, het is het meest tere en kwetsbare dat wij kennen?
Waarom is dit gebeurd?
De ouders van de babybleken twee zeventienjarige tieners te zijn. Ze hebben zich zelf gemeld bij de politie. Inmiddels zijn ze gearresteerd en worden verhoord. Waarom de baby in de afvalcontainer is gedumpt is nog onduidelijk. Uit verschillende berichten valt te achterhalen dat de ouders hebben verklaard dat ze dachten dat het kindje niet meer leefde. Op sociale media is er ‘niemand’ die dat gelooft. De jonge ouders zijn op voorhand al ‘veroordeeld’.
Het kan bijna niet anders dan dat hier een groot drama achter schuilgaat. Want wat brengt een jonge moeder, en vader, er toe om hun baby te dumpen in een ondergrondse vuilcontainer? Vooralsnog blijft het gissen.
Image by Tawny van Breda from Pixabay
Publieke verontwaardiging
Zoals gezegd: de verontwaardiging is groot. Zo ook bij de diverse berichten op Facebook. Je leest er opmerkingen als:
– Dat grietje steriliseren zodat ze nooit meer een kindje kan krijgen
– Gelijk steriliseren/castreren zowel die jongen als dat meisje
– Moeten toch flink gestraft worden ondanks de leeftijd door hun had het kind dood kunnen zijn
En dat zijn de reacties die nog ‘netjes’ van toon zijn. Maar gelukkig ook veel reacties van mensen die iets verder kijken dan hun neus lang is. Bijvoorbeeld:
– Zonder precies te weten waarom het nu precies is gebeurd worden de vader en moeder hier al geraddraaid, gevierendeeld en aan het kruis genageld.
– Zelf ben ik grafdelver. En geloof mij, het beroerdste wat je kan overkomen is het delven van een (pasgeboren) onschuldig kind. Maar we weten de achtergronden niet van de jeugdige ouders. Dus laten we niet te vroeg oordelen.
Schuldig verklaard
Op de sociale media worden mensen vaak direct al schuldig verklaar. Dat noemen ze ook wel: “Trial by Social Media”. Toen ik de berichten en vooral harde, ongenuanceerde, reacties las heb ik de stoute schoenen aangetrokken en gereageerd:
Gelukkig leeft de baby nog en heeft een kans op een toekomst bij een, mag ik hopen, goed pleeggezin. Ik neem maar aan dat deze kinderen uit pure wanhoop hebben gehandeld. Waarom ze dan geen vondelingenluik hebben gebruikt begrijp ik totaal niet. Maar wat ik ook niet begrijp: we aborteren in Nederland ook elk jaar +/- 30.000 kinderen. Zie je eigenlijk nooit zulke heftige reacties op. Dat wordt normaal gevonden.
U begrijpt dat een storm aan verontwaardigde reacties (en een paar ‘likes’) mijn deel was. Hoe dúrf je zo’n lafhartige daad te vergelijken met de abortuspraktijk in Nederland? Néé, dát kan niet. Ook veel reacties van mensen die aangeven dat ‘een vruchtje weghalen’ totaal niet vergelijkbaar was.
Dubbele standaard
In Nederland is abortus toegestaan tot de 24e week. Vanaf ca. de 23e week is een ongeboren kind levensvatbaar. Dat is géén “vruchtje weghalen”. Dat is een volledig ontwikkeld (maar nog niet volgroeid) kind.
Begrijp mij goed. Ik ben dus in principe tégen abortus. Daar heb ik eerder al over geschreven. Maar ik ben niet in alle omstandigheden tegen abortus.
Er zijn situaties waarin een abortus nagenoeg onontkoombaar is. Denk aan zwangerschap als gevolg van verkrachting of misbruik, situaties waarbij het leven van de moeder in gevaar is, het kindje niet levensvatbaar is. Situaties waarbij de moeder fysiek of mentaal absoluut niet in staat is een kind te krijgen.
Deze situaties zijn echter slechts een fractie van alle abortussen in Nederland. Maar als je dat zegt wordt je afgeserveerd. Want het is altijd hét argument om ‘pro-life’ activisten in de hoek te drukken.
De meeste abortussen worden om heel andere redenen gepleegd. Zo wordt de helft van de kinderen die via prenataal onderzoek worden gediagnosticeerd met (potentieel) Down-syndroom geaborteerd. Dat zijn duizenden abortussen per jaar.
De meest voorkomende doodsoorzaak in Nederland is abortus. En we hebben overduidelijk een dubbele moraal, een dubbele standaard. Ik praat het gedrag van de tieners totaal niet goed. Maar de ogen sluiten voor 30.000 levens die elk jaar verloren gaan is ook niet goed te praten!
De website is nu ook beschikbaar in andere talen. Hiervoor wordt gebruik gemaakt van de plugin GTranslate, waardoor de pagina’s, artikelen, bijbelstudies en commentaren nu ook in andere talen beschikbaar zijn.
Af en toe post ik hier wel eens artikelen in het Engels. Met name wanneer dat is als een reactie op iets wat ik op (internationale) site heb gelezen en/of iets schrijf waarvan ik denk dat het voor mijn Engelstalige vrienden en bekenden ook interessant kan zijn.
Hoewel het aantal mensen die Nederlands spreken, wereldwijd, best groot is zie ik ook regelmatig bezoekers uit andere landen voorbij komen. Die moeten dan via een omweg (Google Translate) artikelen vertalen. Dat kan natuurlijk met meer gemak. Ik heb overwogen om met een vertaalplugin bepaalde artikelen (goed) handmatig te vertalen maar welke dan en in welke talen? Ik schrijf hier al vijftien jaar. De keuze is te groot en ik heb er de tijd niet voor.
Geautomatiseerde vertaling
Daarom heb ik gekozen voor een generieke, geautomatiseerde, vertaling via GTranslate. Een plugin die Google Translate gebruikt waardoor de teksten leesbaar worden voor anderstaligen. Hoewel niet perfect. Dat besef ik mij goed. Maar toch. Alles beter dan niets.
Excuses aan mijn buitenlandse lezers als de vertaling gebrekkig is. Of zelfs onjuist. Maar ik wilde u toch een beetje van dienst zijn. Ik hoop dat ik met deze oplossing daarin geslaagd ben.
Online publiceren betekent ook dat je reacties krijgt. Als mensen reageren neem ik ze altijd serieus. Ook als hun reactie een scheldpartij, beledigingen of erger zijn. Recent ontving ik zelfs, via Facebook, een doodsbedreiging. Iemand had mij daar opgezocht om mij eens even te vertellen hoe hij over mij dacht. Dat was voor het eerst en een nare ervaring. Dat soort berichten ga ik dan natuurlijk ook niet op in, daar past maar één reactie: rapporteren en blokkeren.
Op deze site schrijf ik er zelden over. Ik zag dat de laatste keer dateerde uit 2008 zelfs. Na bijna 35 actief te zijn geweest op het gebied van bijbelstudie, evangelisatie en kerkelijk werk krijg je vanzelf ‘een dikke huid’ zoals ze dat noemen.
Het internet is veranderd de afgelopen jaren. Vooral door sociale media (Facebook, Twitter). Mensen denken ongefilterd alles te kunnen roepen en zeggen. Met als resultaat dat je soms de meest respectloze en haatdragende reacties krijgt.
Verzetsmonument Kollumerpomp
Vieze NSB’er
Een voorbeeld vond ik gisteren in mijn mailbox. Een meneer liet mij weten:
bah, vieze NSB’er, als jij in de jaren 40 had geleefd, had jij de Duitsers gebeld: hier zijn Joden!
en tevens:
Hopelijk dat Bill Gates met zijn ‘depopulation’ types als u als eerste aan de beurt laat zijn. U bent net zo blind als de joden voor de Tweede Wereldoorlog.
Jammer genoeg liet hij mij niet weten waaróm hij zo reageerde of waarop. De aanleiding van zijn wens om mij dood te wensen is mij dus niet duidelijk. Desondanks vind ik het belangrijk zo’n stuk woede toch te beantwoorden. En ik geef toe, ik was toch wel méér dan een beetje geïrriteerd door deze reactie. Vandaar dat ik terug schreef:
Misschien kunt u mij eens in fatsoenlijke bewoordingen uitleggen waar deze reactie op gestoeld is? Als ik iets geschreven heb wat u niet aanstaat of waar u een andere mening over hebt dan zou ik zeggen: neem de moeite uit te leggen wat het probleem is. Wellicht dat u iemand op andere gedachten kunt brengen. Maar een oneliner als onderstaande brengt mij in geen enkel opzicht op andere gedachten over welk onderwerp dan ook.
Nb. Iemand uitmaken voor ‘NSB’-er terwijl zijn grootvader verzetsstrijder*) was, grootouders van moeders kant (Joodse) onderduikers de oorlog doorgeholpen hebben en die zelf de Joodse Staat een warm hart toedraagt slaat namelijk nergens op.
Denk eerst eens na voor u uw onnadenkende gal spuwt.
Ik ga er vanuit dat mensen een reden hebben boos te reageren. En als mensen boos op mij zijn maar toch bepaalde argumenten aanvoeren ga ik daar ook zeker op in. Zelfs als er geen énkel argument is, zoals hierboven.
Maar om zonder enige motivering zo te reageren en een ander zo’n ernstige aantijging toe te voegen gaat mij te ver. Vooral omdat ik er vanuit ga dat de mensen die mijn website bezoeken over het algemeen gelovigen zijn. In dat kader valt mij op dat gelovigen op sociale media ook vaak flink “los gaan”. Tot beschamens toe zelfs leugens verspreiden.
*) Het is niet voor niets dat ik bovenstaande foto hier plaats. Lees het verhaal op Wikipedia maar eens na. Inderdaad, grootvader hoorde bij de groep van Binnenlandse Strijdkrachten die hier met dit beeld worden geëerd (en één van de voorgaande groepen). Iemand (dan) uitmaken voor “NSB’er” is méér dan absurd. Zeker als er geen enkele aanleiding voor lijkt te zijn.
Dit soort losse flodders zijn niet alleen ongefundeerd en ongepast maar geven ook een inkijkje in de ziel van de persoon die reageert. Hier heerst kennelijk slechts woede en frustratie die op anderen gebotvierd wordt. Die afgereageerd wordt zonder na te denken of ook maar énigzins te beseffen aan wie je het schrijft.
Dit is niet mijn verdienste dat mijn grootvader een held was. En hij was er zelf helemaal niet trots op. Wilde er ook helemaal niet over praten. Maar ik ben wel trots op hem dat hij dit voor de vrijheid van u en mij heeft gedaan.
Een vrijheid die helaas flink misbruikt wordt door types die anderen dood wensen of menen te moeten kunnen uitschelden voor NSB’er. Dáárvoor heeft hij niet, samen met andere jonge mannen, zijn leven gewaagd in de strijd tegen de bezetter en zijn strijdmakkers moeten begraven!
Leugenaar
Een artikel dat voor veel reacties zorgde was mijn bericht over Jaap Dieleman’s samenzweringstheorieën. Zo schreef iemand mij hierover, na een verhandeling over 5G-masten, “valse wetenschap” en statements als “corona is een leugen”:
Als christen is het jouw taak om duistere bolwerken te ontmaskeren niet te bedekken met leugens.
Wat vreemd genoeg juist één van de doelstellingen van het artikel over Dieleman’s tijdschrift was: het ontmaskeren van een aantal pertinente onwaarheden die circuleren. Ook binnen de christelijke wereld en daar véél schade aandoen zowel aan de gelovigen als aan het Getuigenis dat wij, als Christen, horen te hebben.
Dat men het niet voldoende vindt om mij dergeljke mails te sturen blijkt uit het feit dat voortdurend de video’s van de stg. Yarah, die ik hier ook deel, worden “gemarkeerd” en door Youtube daardoor (gedeeltelijk) geblokkeerd worden door de “klachten” die men ook daar indient.
Kennelijk is het makkelijker om iemand te treiteren en dwars te zitten op die manier dan een inhoudelijke discussie aan te gaan. Vergeet echter niet dat u daarmee de verkondiging van het Evangelie dwarsboomt. Maar uiteraard heeft Youtube een optie om een ‘appeal’ in te stellen 😉 Het is wat werk maar keer op keer worden de video’s toch weer beschikbaar gesteld. Omdat mijn uitleg en onderbouwing jegens Youtube voldoende steekhoudend is uiteraard en de video’s van Stg. Yarah de richtlijnen helemaal niet overtreden.
Positieve berichten
Gelukkig, en daar ben ik echt oprecht blij mee, overtreft het aantal postieve reacties de negatieve nog steeds. Zo krijg ik bijvoorbeeld reacties als:
Mijn complimenten en waardering voor uw goed onderbouwde relaas over wat Jaap Dieleman allemaal beweert en daarmee mensen beïnvloedt en op het verkeerde been zet.
en
Bedankt voor je uitleg over blad Eyeopener.
en
Hartelijke dank voor uw duidelijk uitleg van diverse onderwerpen. Ik ben u hier dankbaar voor
En tot slot:
Heel hartelijk dank voor uw degelijke artikel over het huis-aan-huis verspreide magazine van Jaap Dieleman!
Reactiemogelijkheid op de blog
In het verleden heb ik meerdere malen overwogen om reacties op de artikelen mogelijk te maken. Helaas zou dat betekenen dat ik dan veel tijd kwijt ben aan het ‘modereren’ van artikelen. Mijn ervaring uit het verleden, als moderator op een Chriselijk forum, heeft mij geleerd dat het een zeer tijdrovende en ondankbare taak is. Daarom is reageren alleen mogelijk via het contactformulier. En krijgt u, zelfs als u een ‘lelijke’ mail stuurt (bijna) áltijd antwoord. Al kan het soms wel even duren voordat u antwoord krijgt want ook mijn tijd is beperkt.
Should we not judge? Christianity Today asked several Christian leaders to weigh in on whether we should continue to study works by fallen pastors. The reason for the question was the removal of all of the books of James MacDonald from America’s largest chain of Christian bookstores, LifeWay Christian Resources.
LifeWay, the publishing arm of the Southern Baptist Convention, decided to stop selling titles by former Harvest Bible Chapel pastor James MacDonald after his termination this week, taking down all 58 of his items from its website. MacDonald has been accused of several wrongdoings over the past few years. The world-famous Christian apologist Ravi Zacharias, who passed away last year, has also been accused of a lot of wrong-doing after he died from a rare form o f cancer. And the list doesn’t stop there.
In fact, we find a lot of examples in the Bible of people that were considered ‘bad’ whom were used by the Lord for a specific purpose. To name a few: Moses, who killed a man. David, an adulterer (amongst other things), Peter, Paul ..
Paul wrote:
“Brothers, think of what you were when you were called. Not many of you were wise by human standards; not many were influential; not many were of noble birth. But God chose the foolish things of the world to shame the wise; God chose the weak things of the world to shame the strong.” “But we have this treasure in jars of clay to show that this all-surpassing power is from God and not from us” (1 Cor. 1: 26, 27; 2 Cor. 4:7, NIV).
Broken Vessels
David had too much blood on his hands and was therefore not allowed to build the Temple. If a pastor has too much “blood on his hands”, he too can no longer build the temple, the Body of Christ, and must lay down his task as a pastor. But! That does not mean that the ministry has come to an end. Someone can still be of great use. There is, however, one important condition.
David was still allowed to serve his people as a leader because he repented of his sin. “Hide your face from my sins and blot out all my iniquity.” (Ps. 51:9). He didn’t hide them, we still know about them today and for a good reason: so we can all learn from it!
From him the Redeemer, our Lord Jesus, was born. As humans, we judge quickly. We look at people. God sees the heart. However, if the heart is unrepentant then the legacy of a fallen leader must be wiped out. Especially if they have deliberately misbehaved and used their position just to gain personal advantage at the expense of others.
However, let’s remember the words of our Lord Jesus:
— “in the same way you judge others, you will be judged, and with the measure you use, it will be measured to you” (see Matthew 7:1-5).
Should we not judge?
Should we not judge at all? Well, we cannot let sin go on. We are called to have a correct judgement (John 7:24). But we should also remember what the potter did:
“So I went to the potter’s house, and I saw him working at the wheel. But the pot he was shaping from the clay was marred in his hands; so the potter formed it into another pot, shaping it as seemed best to him” (Jer. 18:3-4, NIV).
A broken vessel, or failed pottery, can sometimes still be of great use. Or even better use! It is, however, up to us if we repent and are willing to be reshaped to something that can be used.
(In response to a facebook post by CT and the comments on that)
Hebt u, jij, nog nooit over Pasen nagedacht? Denkt u, jij, dat Jezus een mythe is en de Bijbel een sprookjesboek?
Afschaffen religie
In Nederland is abortus toegestaan tot de 24e week. Vanaf ca. de 23e week is een ongeboren kind levensvatbaar. Dat is géén “vruchtje weghalen”. Dat is een volledig ontwikkeld (maar nog niet volgroeid) kind.
Ik ga er vanuit dat mensen een reden hebben boos te reageren. En als mensen boos op mij zijn maar toch bepaalde argumenten aanvoeren ga ik daar ook zeker op in. Zelfs als er geen énkel argument is, zoals hierboven.
LifeWay, the publishing arm of the Southern Baptist Convention, decided to stop selling titles by former Harvest Bible Chapel pastor James MacDonald after his termination this week, taking down all 58 of his items from its website. MacDonald has been