Soms krijg ik wel eens de vraag voorgelegd “wat geloof jij eigenlijk?”. Er wordt, gezien de toon waarop de vraag gesteld wordt, getwijfeld aan mijn opvattingen. En dan klinkt het: “Ben jij wel een Bijbelgetrouw Christen?”.

Mogelijk omdat op dit blog veel onderwerpen de revue passeren en omdat ik in sommige van die onderwerpen niet het standaard evangelisch-orthodoxe standpunt weergeef.

“In essentiële zaken: Eenheid. In niet essentiële Vrijheid”
– Peter Meiderlin (Rupertus Meldenius)

Voor de website van de Stg. Yarah moest ik even een kleine update doen van de “Grondslag” of “Geloofsverklaring” (tekstverwijzing, modernisering taal). Die geloofsverklaring is wat ik ook geloof en onderschrijf. Dat is de basis.

Je kunt over heel veel dingen namelijk, als gelovigen, verschillen van mening. Denk aan onderwerpen als gebedsgenezing, spreken in tongen, homoseksuele relaties, het geven van tienden, het vieren van de sabbat en nog veel meer. Dat heeft alles te maken met de toepassing van bepaalde manieren van bijbeluitleg, de interpretatie. Maar ook met bijvoorbeeld nieuwe   archeologische ontdekkingen, de veranderende opvattingen in de christeijke gemeenten en de tijdgeest.

Bijbelgetrouw Christen

Recent was er wat discussie in de media en op sociale media. De vraag “wat is een bijbelgetrouw christen” kwam weer eens voorbij. Onder andere naar aanleiding van opmerkingen van broeder W.J. Ouweneel. Ouweneel stelt dat “een simpele manier is om te onderscheiden of iemand vrijzinnig of orthodox is: vraag die persoon of hij/zij gelooft dat Jezus lichamelijk uit de dood is opgestaan, ja of nee”.

Predikant Ernst Leeftink schreef dat volgens hem het criterium voor een Bijbelgetrouw christen is: “Jezus als Verlosser en niet alleen als Voorbeeld.” En verder: “Ik kan mij wel goed vinden in deze ‘Ouweneel-toetssteen. Wie de lichamelijk opstanding van onze Heer Jezus ontkent, is geen bijbelgetrouw theoloog. En wie dat bepaalt? Ik denk de communis opinio (gemeenschappelijke opinie) van de gezamenlijke wereldkerk.”

De nadere definitie van Ds. Leeftink vind ik te smal. Bijbelgetrouw is meer dan alleen maar erkennen dat Jezus de verlosser is en lichamelijk opgestaan uit het graf (conform 1 Kor. 15:1-4).

Dat hij zich daarvoor beroept op de consensus in de kerk is een zwak argument want de consensus wil nogal eens veranderen in de loop van de tijd; denk bijvoorbeeld aan de consensus onder “moderne bijbelwetenschappers” over de herkomst, datering en betrouwbaarheid van de Bijbel!

Trouw aan de Bijbel

Bijbelgetrouw betekent letterlijk: trouw zijn aan de Bijbel. Dit kan onder andere duiden op “een nauwgezette (vertaal)wetenschappelijke benadering, maar meestal gaat het om het sterk geloven in en het leven vanuit het geloof dat de Bijbel het Woord van God is.”. Het betekent ook, in mijn ogen, dat we de Bijbel “letterlijk nemen waar het letterlijk kan”(1).

Wanneer mensen bijvoorbeeld gaan tornen aan de Schepping, en in het bijzonder aan de zondeval, kom je aan de kern van Gods Woord en zelfs aan de woorden van Jezus zelf (Marcus 10:6). Immers, de Bijbel is duidelijk over het punt dat de mens geschapen is en de zonde door één man in de wereld is gekomen en door één man is weggenomen (Romeinen 5:12-21).

Wie dat weg wil poetsen op welke manier dan ook, doet af aan het scheppende en verzoenende werk van Christus. Ik heb hier in mijn e-boek “Dat Geloof Ik Niet” meer over geschreven.

Wanneer heb je het over interpretatie? Nou, denk eens aan de zondvloed. Mijn standpunt hierover werd mij door een aantal orthodoxe gelovigen ernstig kwalijk genomen. In dergelijke discussies wordt je dan al snel als “niet bijbelgetrouw” oftewel “een minder soort christen” weggezet. De andere gesprekspartner vind zichzelf, en de eigen standpunten, kennelijk bijbelgetrouw en gebruikt die als meetlat voor andere gelovigen.

Wat is Bijbelgetrouw?

Het antwoord op de vraag wat Bijbelgetrouw is, of wie een Bijbelgetrouw christen is, is niet zomaar te geven. Persoonlijk geloof ik dat een christen die de Bijbel aanvaardt als het woord van God en daar uit- en naar leeft, danwel tracht te leven, als Bijbelgetrouw Christen beschouwd moet worden.

“In essentiële zaken: Eenheid. In niet essentiële Vrijheid”
– Peter Meiderlin (Rupertus Meldenius)

Ik begon het artikel met bovenstaande citaat. Want dat is de kern van alles: in de essentiële zaken moet er eenheid zijn. Elkaar het label of keurmerk “Bijbelgetrouw Christen” geven, of afnemen, is niet aan de orde. Wat die essentiële zaken zijn? Die vinden we in de Schrift zelf!

____
1) een belangrijk exegetisch principe, zie bijvoorbeeld “Protestant Biblical Interpretation” van Bernard Ramm.