De weerstand tegen Israël neemt toe. Het beleid van de nieuwe regering van Israël is olie op het vuur en voedt deze weerstand. Maar het is ook een excuus voor groeperingen die altijd al “tegen Israël” waren zich weer uit te spreken. Het altijd sluimerende anti-semitime heeft een excuus-truus gevonden in de huidige politieke koers van Israël.
Daarbij worden regelmatig grote woorden gebruikt. Maar soms is het ook subtieler. Zo is er het eerder genoemde gedrag van de Europese fractie van de ChristenUnie. Een partij waarbinnen van oudsher veel mensen actief zijn die de vervangingstheologie aanhangen en Israël geen plaats meer gunnen. Zij kiezen onomwonden partij in een conflict tussen de Israëlische staat en een christelijk-arabische groepering (Tent of Nations).
Op Facebook schreef iemand in reactie op mijn eerdere artikel hierover:
De afgelopen 2 decennia ben ik er een paar keer geweest. En ondanks dat ik beslist niet alle ins en outs ken viel het mij meermalen op dat grote stukken braak lagen en dus niet door hen werden ontgind of beheerd. In 2013 zag ik dat ze plotseling een heleboel scheuten hadden geplant die 2 jaar later alweer waren verwijderd. Volgens de Tent of Nations als gevolg van de Israëlische bezetting, terwijl anderzijds ik van (voor mij betrouwbare) personen hoorde dat ze al vooraf geen toestemming hadden gekregen om dat stuk te ontginnen omdat ze simpelweg geen (legitieme) aanvraag daarvoor hadden ingediend, naast dat ook anderen dat stuk grond claimden. Als ik dan zie dat deze Tent of Nations vooral achter de ideologie van Kairos Palestina staat (o.a. herkenbaar dat Jezus een ‘Palestijn’ zou zijn) dan is ook duidelijk waarom sommige (liberale) christelijke groeperingen hen steunen. Ik ben dan ook uiterst voorzichtig in deze en heb eerder het vermoeden dat er politieke motieven aan ten grondslag liggen dan dat het echt om een groepje christenen gaat die vredestichtend bezig willen zijn.
De opvattingen van Kairos Palestina zijn doordrenkt van de vervangingstheologie en hun opvatting is theologisch eenzijdig. Opvattingen die daarmee goed passen binnen de, met name, gereformeerde theologie in Nederland die van oudsher de vervangingstheologie leert. De staat Israël past daarin niet, evenals het Jodendom immers: “het volk van Israël heeft geen bijzondere plaats meer” meent men en de beloften aan Israël gedaan zijn in hun ogen overgegaan naar de kerk.
Kairos Palestina zegt dat “de Israëlische bezetting van Palestijns land zodanige gevolgen heeft dat deze een zonde tegen God” is. Rabbijn Evers schreef indertijd dat “de Kairos-verklaring zou over vrede gaan, maar de tekst is zo onmiskenbaar eenzijdig, dat het eerder betiteld kan worden als een regelrechte oorlogsverklaring aan Israël.”.
Weerstand tegen Israël is van alle tijden
Nu het Ramadan is, gisteren begonnen, spreekt men zich vanuit de Arabische en pro-palestijnse hoek juist weer extra uit lijkt het wel. Er wordt niet geschroomd vergelijkingen te maken die kant nog wal raken; zo vergelijkt DENK de stichting van de staat Israël zelfs met de inval van Rusland in Oekraïne!
Wie de geschiedenis kent weet: Weerstand tegen Israël is van alle tijden. Jodenhaat is door de stichting van de staat Israël nog nooit zo makkelijk te kanaliseren en verexcuseren geweest voor sommige partijen en groepen. Immers, ze kunnen zich verschuilen achter het feit dat ze niet doen aan ‘jodenhaat’ of anti-semitisme, nee.. “we zijn het niet eens met de bezettingspolitiek die Israël voert!”.
Om vervolgens de meest walgelijke uitspraken en insinuaties te kunnen doen waar het anti-semitisme vanaf druipt. Bijvoorbeeld de steeds maar weer terugkerende suggestie dat Israël “een apartheidsstaat” of “agressor” is.
Als je zo’n tweet van DENK (Kuzu) bekijkt denk ik “hoe dúrven ze!”. Immers, kijk eens naar het gedrag van de Turkse overheid en het voorafgaande Ottomaanse Rijk? Het Ottomaanse Rijk was vanaf 1516 tot het eind van de Eerste Wereldoorlog bezetter van het gebied waar nu Israël en de Palestijnse gebieden zijn.
Turkije was verantwoordelijk voor de Armeense Genocide. Turkije, Syrië, Irak en Iran onderdrukken al eeuwenlang de Koerden en gunnen hen geen eigen land. De bezetting van de sahare door Marokko? De vervolging van de Jezidi’s en de genocide op hen door Islamitische Staat? De belabberde positie van christenen en homoseksuelen onder het terreurbewind van Hamas? Hun voortdurende terreuraanslagen?
Als men dan toch de “ja, maar zij!“-kaart (“whataboutism”) willen trekken tegen Israël, dan kaatst die bal heel hard terug!
De politiek van Israël
Ben ik het eens met de politieke koers van Israël? Steun ik deze seculiere staat Israël onvoorwaardelijk? Nee.
De huidige regering doet de zaak van de Joden, van het land Israël, geen goed. Het is, zoals eerder gezegd, een trigger voor anti-semitisme en anti-Israël sentimenten. De weerstand tegen Israël neemt hierdoor alleen maar toe. Toch begrijp ik de situatie wel. De aanhoudende terreur en regelmatige raketbeschietingen van Hamas e.a. groepen zorgen dat er in Israël veel hardliners zijn in de politiek en onder de bevolking.
De voorgaande regeringen van Israël, die meer op vreedzame co-existentie waren gericht, konden in de ogen van de palestijnen en hun westerse sympathisanten echter óók geen goed doen. Ondanks pogingen tot samenwerking en sluiten van akkoorden bleef de palestijnse terreur gewoon doorgaan. De kern is dat men, uit een diepgewortelde Jodenhaat, het volk en land Israël van de kaart en van deze wereld wil uitwissen.
Israël is het volk van God
Laten we niet vergeten: Israël is en blijft het volk van God.
“God heeft Zijn volk, dat Hij van tevoren kende, niet verstoten.” (Rom 11:2)
De Bijbel zegt niet voor niets dat we Jeruzalem de vrede moeten toebidden en we zien dat Israël niet alleen als land maar ook als volk van God, met een “aardse bediening”, hersteld zal gaan worden.
“Daarna zal Ik wederkeren en de vervallen hut van David weder opbouwen,en wat daarvan is ingestort, zal Ik weder opbouwen, en Ik zal haar weder oprichten, opdat het overige deel der mensen de Here zoeke, en alle heidenen, over welke mijn naam is uitgeroepen.” (Handelingen 15:14-17, Amos 9:11)
Dat betekent niet dat de Joden alles goed doen en we hen niet hoeven aan te spreken op zaken. Maar altijd vanuit- en met respect. Niet met het veroordelende vingertje, laat staan vanuit de gedachte dat zij hebben “afgedaan” voor God, integendeel!
Wat echter ook de mens tegen het land en volk van Israël denkt te kunnen uitrichten, Gods beloften aan het volk staan vast. Het land is na bijna 2000 jaar in de verstrooiing te zijn geweest aan hen terug gegeven en de woestijn bloeit. Het volk en land Israël heeft veel, heel veel, vijanden. Zelfs kerken moeten daaronder, al eeuwenlang, geschaard worden maar zij zijn onder Gods bescherming (Jesaja 41:14, Jesaja 32:17-18) ook al is nu de geest nog niet in hen (Ezechiël 37:1-14).
