‘Tent of Nations’ op de Westelijke Jordaanoever: een boodschap van vrede of toch van misleiding? Het is een begrip voor veel mensen, de boerderij van de familie Nassar met de naam ‘Tent of Nations’ op de Westelijke Jordaanoever. Maar treedt Israël hier werkelijk op als onredelijke kolonisator?

Door: Frank Vergeer, onderzoeker Israël en het Midden-Oosten bij het CIDI (Centrum Informatie en Documentatie Israël).

(afb: Grenssteen, Tent Of Nations, Wikimedia)

Tent of Nations

De boerderij ligt in de zogenoemde C-gebieden die onder controle staan van Israël, op een paar kilometer afstand van Bethlehem. De familie is verwikkeld in een juridische strijd over het eigendom van de grond.

Sinds 2001 is de boerderij ook ingericht als een plek voor educatie en ecologie. Daarnaast fungeert het ook als vredesproject. Vrijwilligers kunnen er verblijven en meewerken op de boerderij. Dit aspect voert de boventoon en lijkt de plaats te hebben ingenomen van het daadwerkelijke boeren. De familie Nassar is christelijk en heeft een grote christelijke achterban in verschillende Westerse landen.

De ‘tent of nations’ wordt vaak gebruikt als voorbeeld van een Palestijnse familie die vrede wil, ondanks alle expansiedrift van Israelische kolonisten. Het motto van de familie is: ‘we weigeren om vijanden te zijn’. Maar hoe zit het eigenlijk met deze boerderij en het juridische conflict?

Ottoman Land Code

Om het juridische conflict goed te kunnen begrijpen, moeten we kijken naar het verouderde juridische systeem in de C-gebieden. In deze gebieden geldt als basis voor eigenaarschap van het land nog steeds een Ottomaanse wet uit 1858, ‘de Ottoman Land Code’. In deze wet wordt onderscheid gemaakt tussen verschillende types land. Er is ‘mulk land’, dat is land dat echt privé eigendom is. Daarnaast is er ook ‘miri land’. Dit land betreft landbouwgrond en is in principe eigendom van de staat, maar het kan in gebruik zijn van een individu.

In artikel 78 van de ‘Ottoman Land Code’ staat dat iemand die tien jaar lang zonder dispuut een stuk land gecultiveerd heeft, recht verkrijgt op dat stuk land. Maar dit recht kan ook weer vervallen, als het land drie jaar lang niet meer gecultiveerd wordt. Als er een onenigheid is over een stuk land kan een zogenoemde ‘First registration’ procedure worden gestart. Dat duurt vaak lang en kost veel geld. Men moet dan kunnen aantonen met documentatie dat er rechten zijn op een stuk grond.

Slepend proces

In 1916 kocht Bishara Daher Nassar, een christen afkomstig uit Libanon, een stuk land in het toenmalige Palestina. Het eigendom van dit stuk grond is geregistreerd in 1924 en 1925 onder het Britse mandaatbestuur.

In de casus van de ‘Tent of Nations’ kan de familie Nassar ook aantonen dat een gedeelte van de grond in privébezit (‘mulk land’) is. Daarom heeft het Hooggerechtshof bepaald dat ze een ‘first registration’-procedure kunnen starten. Dat was in 2007. Helaas wordt de familie daar geconfronteerd met de bekende bureaucratie: het is een slepend proces van jaren. De procedure loopt nu nog steeds.

Bomen

Maar daarnaast gaat het conflict ook om een ander stuk grond, op een paar honderd meter afstand van de boerderij en de bijbehorende gronden.

Ook hierover is een juridische procedure gevoerd, waarbij de uitkomst was dat de familie Nassar niet kon aantonen dat de grond van hen was. Er waren ook luchtfoto’s gemaakt, waarop te zien was dat de grond braak lag in de jaren voor 2006. Het gaat hier hoogstwaarschijnlijk om ‘miri land’.

Desondanks heeft de familie Nassar hier bomen geplant. In 2014 zijn deze bomen uiteindelijk verwijderd door Israël. Volgens de overheid waren het 300 bomen, volgens familie Nassar 1500 bomen. De familie Nassar zegt dat zij op tijd in beroep zijn gegaan tegen de beslissing om de bomen te vernietigen. De Israelische overheid zegt op haar beurt dat het beroep niet correct was ingediend.

Dan is er ook nog het tentenkamp van de ‘Tent of Nations’: dat is zonder vergunning gebouwd. Net als in Nederland is een vergunning nodig om bouwwerken te mogen plaatsen. In Nederland horen we vooral berichten over uitbreidingen van nederzettingen, maar in de C-gebieden wordt er ook door Palestijnen heel veel gebouwd zonder vergunning. Dit gebeurt met financiële steun vanuit Westerse landen en overheden. Het achterliggende idee hierbij is dat dit gebied in de toekomst een Palestijnse staat moet worden.

Simpele boodschap

De familie Nassar poneert een simpele boodschap: wij worden door Israël weggejaagd van ons land, wij zijn een voorbeeld van hoe alle Palestijnen worden behandeld. Israel wordt voortdurend neergezet als de onredelijke kolonisator. Tegelijkertijd is de boodschap van de ‘Tent of Nations’: wij worden echter geen vijanden.

Maar ondertussen wordt wel voortdurend eenzijdige en onvolledige kritiek geuit. Want nergens wordt goed uitgelegd wat nu dat conflict is. Daarnaast wordt er ook ingespeeld op emoties: het gaat om bomen, wie kan daar nu tegen zijn? Dit zorgt er helaas inderdaad voor dat mensen door de bomen het bos niet meer zien. Maar als Israël inderdaad die onredelijke kolonisator was, dan was de familie Nassar al lang geleden verwijderd van het land.

____
Dit artikel is eerder verschenen in het Nederlands Dagblad. Overname met vriendelijke toestemming van dhr. Vergeer, https://www.cidi.nl. (Additionele opmaak en afbeeldingen toegevoegd door R. Brinkman, Bijbelstudie.info)