De scholen zijn weer begonnen, de kinderen zijn weer terug naar school. Ook de Bijbel spreekt over onderwijs en het vergaren van kennis. In Hosea (wat ik wel eens vaker heb aangehaald) wordt ook gewaarschuwd, ernstig gewaarschuwd, tegen gebrek aan kennis. Daardoor gaat het Volk van God ten onder, zegt de Schrift.

“Er is niets zo makkelijk als negatief doen. En dat terwijl de Bijbel een hele postieve boodschap heeft!”

Onze kinderen sturen we naar school. Want onderwijs vinden we allemaal belangrijk. Lezen, schrijven, geschiedenis, topografie. Het is des te opvallender dat wanneer (veel) mensen volwassen zijn geworden ze kennelijk al die kennis die ze hebben opgedaan allemaal verwerpen en als redeloze dieren tekeer gaan (Ps. 73:22).

Gebrek aan kennis is een ernstige zaak. We zien het in de maatschappij, om ons heen, ruimschoots geëtaleerd op bijvoorbeeld Social Media. Feiten zijn irrelevant, van de geschiedenis is niets geleerd, de onderbuik spreekt. Steeds grover en luider! En dat terwijl kennis overal vrij, gratis, beschikbaar en toegankelijk is. Via de bibliotheken, via radio en televisie, via internet. Desondanks lopen mensen, ook christenen, als schapen achter populistische volksmenners en bijbelleraren aan die niet meer zijn dan herders zonder erbarmen. Rupsjes die de kerk kapot vreten.

— Mijn volk gaat te gronde door het gebrek aan kennis. Omdat gij de kennis verworpen hebt, verwerp Ik u, dat gij geen priester meer voor Mij zult zijn; daar gij de wet van uw God vergeten hebt, zal ook Ik uw zonen vergeten. (Hosea 4:6, NBG)

— Ik zeide bij mijzelf: Wat de mensenkinderen betreft, God wil hen schiften en laten zien, dat zij eigenlijk dieren zijn (Prediker 3:18).

Gebrek aan kennis zien we dus helaas ook bij veel christenen. Niet alleen gebrek aan de normale kennis van zaken maar bovenal gebrek aan kennis van Gods Woord. Waardoor we daadwerkelijk als mens, als mensheid, ten onder gaan.

Onderwijs in de Bijbel

Op de website van de Stichting Yarah staat onder andere te lezen:

De afgelopen decennia is het onderwijs vanuit- en over Gods Woord ernstig in het gedrang gekomen in kerken en groepen; ten gunste van de ‘modernisering’ zijn (de) zogenaamde ‘zoekervriendelijke’ kerken ontstaan welke zich, om de ‘zoekers’ te binden aan hun kerken en groepen, concentreerden op bijzaken in plaats van dé hoofdzaak: de Verkondiging van Gods Woord (2 Tim. 4:2).

Anderzijds zien wij in de traditionele kerken steeds meer een hang naar ‘vrijzinnigheid’, met als gevolg een grote leegloop van deze kerken. Ook ‘vertrouwde instituten’ als de Evangelische Omroep e.a. ontwikkelden zich zodanig dat daarover grote zorg(en) zijn.

Daarnaast is er steeds meer sektarisme binnen kerken en groepen. Er is veel verwarring ontstaan, ook op het “evangelische erf”. Verwarring doordat Gods Woord meer en meer losgelaten is.

Een overduidelijke exponent daarvan is de sterke opkomst en explosieve groei van de “Word of Faith” beweging – een onderwerp waar ik hier al een paar keer aandacht aan heb besteed. Aan hun “genezingsbediening” in het bijzonder. Iets wat mij niet altijd in dank wordt afgenomen.

Starre Orthodoxie

Begrijp me niet verkeerd. We moeten niet in starre orthodoxie blijven hangen. Ook orthodoxie heeft zijn schaduwzijden. En de orthodoxie is niet de ‘meetlat’ waaraan we nieuwe ontwikkelingen moeten afmeten.

In mijn ogen moeten we Gods Geest de ruimte bieden! Dus als er bijvoorbeeld nieuwe vormen van samenkomen ontstaan, er dingen gebeuren die we niet helemaal begrijpen, dan betekent dat niet direct dat dat ‘fout’ is “omdat dat nooit zo was”.

De starre orthodoxie zorgt vaak voor negativisme. Er is niets zo makkelijk als negatief doen en dat terwijl de Bijbel een hele positieve boodschap heeft!

Dé toetsteen is altijd Gods Woord, niet onze eigen opvattingen over hoe het een en ander zou moeten of horen. De meetlat is daarom zeker niet onze eigen menselijke maatstaven en al helemaal niet de orthodoxie of de orthodoxe opvattingen “van de kerk der eeuwen”.

Onderwijs in de Bijbel

In de Psalmen vinden we regelmatig als opschrift in de hebreeuwse tekst “maskil”.

Maskil is een term waarvan de betekenis onzeker is. De meeste bijbelvertalingen suggereren dat maskil een literaire of muzikale term is. Hoogstwaarschijnlijk heeft het betrekking op het doel van specifieke psalmen of hoe ze werden uitgevoerd of gereciteerd.

De Statenvertaling geeft Maskil weer als “een leerdicht”. Oftewel een onderwijzing. De inhoud van de psalmen die het betreft wordt daarmee als stof tot nadenken getypeerd.

Veel bijbelgeleerden geloven dat een maskil bedoeld is om meditatief te zijn en om wijsheid te geven.

In de Hebreeuwse Bijbel, het Oude Testament, in het oude Israël, was het doel van de opvoeding van religieuze aard. De Israëlieten moesten hun kinderen opvoeden tot mensen die JHWH vrezen en Hem verheerlijken. Maatschappelijke vaardigheden, kennis en kunde, was daaraan onderworpen. Eérst kwam het geestelijke en daarna pas het maatschappelijke.

Na de ballingschap werd ook een heus onderwijssysteem ingevoerd in de vorm van scholen. Daarvoor was het voornamelijk thuisonderwijs. En natuurlijk waren er de Priesters en Levieten die onderwezen waren in de Wet en daaruit en over ook onderwijs gaven.

In de Spreuken zie je ook veel onderwijs op opvoedkundig gebied. In het Nieuwe Testament zien we dat de Rabbijnen onderwijs gaven:

— En het geschiedde na drie dagen, dat zij Hem vonden in de tempel, waar Hij zat te midden der leraren, terwijl Hij naar hen hoorde en hun vragen stelde. (Lukas 2:46)

Ook Paulus schrijft over het onderwijs dat hij had ontvangen:

— Ik ben een Jood, te Tarsus in Cilicië geboren, doch in deze stad opgevoed, aan de voeten van Gamaliël opgeleid met nauwgezette inachtneming van de wet onzer vaderen, een ijveraar voor God evenals gij allen heden zijt. (Hand 22:3)

We moeten de oude volken uit die tijd zeker niet te laag inschatten! Onderwijs werd een groot belang aan gehecht. Lezen, schrijven, wiskunde(!). Er zijn oeverloos veel bewijzen van terug gevonden dat men, op zijn minst een bepaalde laag in de bevolking, dit zeer goed beheerste en ook de Bijbel zelf geeft daar een weerslag van.

Bijbels Onderwijs

Eerder schreef ik al eens over de Bijbelse argumenten vóór een goede, gedegen, opleiding, en in het bijzonder het opdoen van kennis over- en van de Schriften waarvan Paulus schrijft dat zij “u wijs kunnen maken tot zaligheid door het geloof in Christus Jezus.” (2 Tim 3:15):

1e – de discipelen kregen drie jaar onderwijs van de Here Jezus. Dag in dag uit onderwees hij hen vanuit de Schriften;

2e – Paulus was onderwezen in de Schrift (schriftgeleerde, in de Joodse cultuur was er wel degelijk een gedegen “bijbelschool”-cultuur);

3e – Paulus onderwees in de gemeenten. Hij onderwees zijn metgezellen, in het bijzonder Timotheüs die hij zijn “kind” in het geloof noemde

4e – in het oude Testament kennen we de ‘profetenscholen’. Men werd daar opgeleid in kennis van Gods Woord, want profeten waren bovenal (geestelijk) leiders, kenners van de Wet en Gods gedachten die het Woord verkondigden onder- en aan het volk. Ze waren daarin een aanvulling op de priesters en levieten die in de Tempel dienst deden.

“Het rechte verstaan van wat het huis van God is, is ook vandaag van onmetelijk belang om een dienst te kunnen doen. Abraham leerde de les. Hij richtte bij Bethel zijn tent en altaar op (Gn 12:8). Jakob kende die plaats ook, hij heeft daar God ontmoet (Gn 35:9-15). God geeft daar onderwijs over Zijn trouw aan Zijn beloften. In de toepassing voor ons betekent het dat dienaren worden gevormd in de gemeente. Eerst leren wat Gilgal betekent, het oordeel over het vlees, en dan leren wat Bethel betekent, het huis van God om daar God te leren kennen als de God van het huis van God. Bij Bethel zijn ook profetenleerlingen (1Sm 10:5b; 19:20). Op de profetenscholen in Bethel, en ook in Jericho (vers 5), hebben de ‘studenten’ onderwijs gekregen” (Kingcomments).

5e – Daarnaast is er nóg iets heel bijzonders te vinden, en het is in feite de eerste echte “bijbelschool”, in het Nieuwe Testament. Zie Handelingen 19, waar Paulus 2 jaar lang in de School (gehoorzaal) van Tyrannus onderwijs geeft.

Terug naar school!

Niet alleen onze kinderen moeten terug naar school. Ook wij, als gelovigen, moeten weer en blijvend ‘in de schoolbankjes’. Je bent nóóit uitgeleerd als het om Gods Woord gaat!

Na een kleine pauze ben ik zelf ook weer druk bezig met de opleiding bij het Christian Leaders Institute. Want je kunt wel dénken dat je alles inmiddels wel weet, er is nog zóveel te leren als het om de Bijbel gaat en over het ‘werk in de wijngaard’.

Het kost soms behoorlijk moeite om tijd te vinden maar ook om je er toe te zetten. Toch is het noodzakelijk, vind ik, om mijzelf te blijven scherpen (door onderwijs van anderen).

BijbelCollege

Zoals wellicht bekend ben ik voorzitter van de Stichting Yarah. De website van het BijbelCollege, onderdeel van de stichting, wordt altijd goed bezocht en er hebben zich in de loop der jaren meer dan zeshonderd studenten ingeschreven en per jaar krijgt de website zo’n 75.000 unieke bezoekers.

Er is gelukkig nog altijd behoefte aan onderwijs over- en uit de Bijbel! Met name mensen uit Nederland, België, Suriname en Caribisch Nederland studeren via het gratis BijbelCollege (https://bijbelcollege.nl/).

De website is, zie afbeelding boven, deze week gemoderniseerd, verbeterd in een aantal opzichten (kleine tekstcorrecties, aanpassingen taalgebruik en menu-systeem). Want al is de Boodschap duizenden jaren oud, er is niets op tegen om deze in een modern(er) jasje aan te bieden!

Ik heb er ook een klein persoonlijk welkom aan toegevoegd. Daarin schrijf ik onder andere het volgende.

Toen ik zelf jong was zocht ik naar de waarheid. Wie had er gelijk? Wie verklaart mij mijn bestaan? Was ik als mens het gevolg van een schitterend ongeluk dat bij toeval had geleid tot het ontstaan van de aarde en alles wat er omheen is?

Op jonge leeftijd besloot ik dat de Bijbel van alle opties die ik kende en onderzocht had de meest logische, hoewel niet wetenschappelijk sluitend want zo is het niet bedoeld, verklaring gaf voor het ontstaan van leven. Als énige een verklaring geeft voor het bestaan van deze wereld. Voor het bestaan van mens én dier. Een verklaring van het “waaróm zijn wij hier eigenlijk?”.

Die ontdekking heeft er toe geleid dat ik de Bijbel meer en meer ging bestuderen. Cursussen, actief geworden in evangelisatie, tienerwerk, kadertraining gevolgd, bijbelstudie leiden, mede-oprichter van een gemeente.

Sinds 1992 ben ik betrokken bij de Stichting Yarah en de rechtsvoorganger “Werkgroep Bijbel Akueel”. Het doel van de Stichting Yarah is altijd geweest: onderwijs over de Bijbel aanbieden. Omdat we geloven dat alléén de Bijbel de waarheid bevat. Een réddende waarheid. Die de mens niet alleen een uitzicht op eeuwig leven mét God biedt maar ook nu al een (geestelijk) rijker, meer bevredigend, leven met God geeft.

Het spreken van de Bijbel in mijn leven

Inmiddels is het ruim veertig jaar geleden dat ik werd gedoopt, op 17 januari 1982. Op mijn doopkaart staat:

— “Ik zal U loven, Here, met mijn ganse hart, ik wil al uw wonderen verhalen” (Psalm 9:2).

In mijn tienerjaren was er later een Baptistenpredikant van wie ik veel hield als bijbelleraar, prediker en als mentor. Hij stierf op relatief jonge leeftijd aan een hartaanval. Een enorm verlies!

Hij vertelde me op een dag dat ik ondanks mijn jonge leeftijd, ondanks het feit dat ik, net als ieder mens, een aantal slechte keuzes had gemaakt, de vrijheid moest nemen de Heer te dienen en gaf me een vers uit de Bijbel. Hij zei dat ik het in mijn Bijbel moest opschrijven, “die tekst is voor jou”. Dus ik deed dat. Slechts een paar maanden later stierf hij.

Elke keer als ik een andere bijbel kocht schreef ik de tekst er weer in – ook al was ik inmiddels niet zo jong meer. Het was niet alleen een blijvende herinnering aan hem, maar ook een blijvende “opwekking tot gehoorzaamheid” aan mijzelf.

Dit is het vers dat hij me vertelde om op te schrijven, te onthouden en uit te leven:

— Niemand schatte u gering om uw jeugdige leeftijd, maar wees een voorbeeld voor de gelovigen in woord, in wandel, in liefde, in geloof en in reinheid. In afwachting van mijn komst moet gij u toeleggen op het voorlezen, het vermanen en het leren. Veronachtzaam de gave in u niet, die u krachtens een profetenwoord geschonken is onder handoplegging van de gezamenlijke oudsten. Behartig deze dingen, leef erin, opdat aan allen blijke, dat gij vooruitgaat. Zie toe op uzelf en op de leer, volhard in deze dingen; want door dit te doen zult gij zowel uzelf als hen, die u horen, behouden. (1 Tim. 4:12-16)

Toen ik jong was, wist ik niet helemaal precies wat ik met deze schriftplaatsen moest. Nu ik terugkijk zie ik dat deze teksten, vaak zelfs zonder dat ik mij er bewust van was, mijn leven veranderd én bepaald hebben. Door hier uit te handelen en denken en zelf onderwijs (blijvend) te ontvangen én door te geven. Door te verhalen over Gods wonderen, door (waar het mijn verantwoordelijlkheid was) toe te zien op de leer en daarin te volharden.

Toen ik jong was wist ik ook niet dat dit in mijn leven veel strijd zou geven. Dat je, als je spreekt over Gods Woord, door anderen aangevallen en neergehaald wordt. Soms rechtstreeks, maar meestal ‘achter je rug om’. Soms lees je op dit blog wel eens iets over deze strijd alhoewel ik er wel terughoudend in ben hierover te schrijven.

Ik ben God dankbaar dat hij een ‘kromme stok’ (zijn niet alle mensen dat!?) als mij al die jaren heeft willen gebruiken om rechte slagen mee te maken tot op de dag van vandaag. Hij heeft mij door deze twee (voor mijn leven profetische) teksten, via de predikant die mij gedoopt heeft en de baptistenprediker, hier voor gemotiveerd om dóór te gaan!

__

Wil je ook een gratis bijbelschoolopleiding volgen of gewoon eens wat bijbellessen lezen, zoek je (achtergrond)informatie over een bepaald bijbelboek of onderwerp? Kijk dan op de website van het BijbelCollege (https://bijbelcollege.nl/). Alle lessen en studies zijn openbaar beschikbaar, inschrijven is niet nodig.