Een van de meest cruciale gebeurtenissen in de geschiedenis van Juda is de Babylonische verwoesting van Jeruzalem, de hoofdstad van Juda, in 586 voor Christus, die het bijbelse verhaal en de theologie vormde voor toekomstige generaties, zo schrijven onderzoekers in een artikel gepubliceerd via ScienceDirect.

In 2 Koningen 25:1-12 lezen we hoe Nebukadnezar de stad Jeruzalem, de Tempel, de huizen van de inwoners en de ‘aanzienlijken’ met vuur verbrandt en de bevolking – op de allerarmsten na – wegvoert in ballingschap.

Verwoesting van Jeruzalem

Historici hebben aan dit verhaal nooit getwijfeld. Er zijn talloze bewijzen voor. Maar recent onderzoek onderstreept dus nogmaals dit gedeelte uit de Bijbel.

“Een team archeologen van verschillende Israëlische universiteiten heeft onderzoek gedaan naar de ruïne in het Davidson Center, een gebied bij de Klaagmuur met een schat aan archeologische vondsten uit de tijd van de eerste twee tempels van Jeruzalem. [..] Volgens het verslag tonen roetsporen in het 2600 jaar oude gebouw aan dat de brand opzettelijk werd aangestoken op verschillende plaatsen op de bovenverdieping.” (Historia.net)

Nebukadnezar

De verwoesting van Jeruzalem was een ‘noodzakelijk kwaad’, net als de ballingschap van Juda. Nebukadnezar was daarin niet meer dan een instrument in de hand van God en moest later in God zijn meerdere erkennen.

In Daniël 4:29-37 lezen we hier over. Het verhaal van Daniël gaat opeens over in een persoonlijk getuigenis van Nebukadnezar.

Veel mensen bestrijden dat dit verhaal ooit gebeurd is of kan zijn. De koning verloor zijn verstand en leefde zeven jaar als een wild dier? Dat is verzonnen, dat kan niet kloppen – zo is de claim.

“Noch de ziekte noch het interregnum zijn terug te vinden in de Babylonische annalen; toch is er een opmerkelijke afwezigheid van decreten van welke vorst dan ook in de periode 582-575 v.” (Genealogie Online).

In Weet Magazine lezen we daarnaast nog: “Een eerste buiten-Bijbelse bron die lijkt te verwijzen naar de aandoening van Nebukadnezar is het verslag van een Griekse reiziger, Megasthenes genaamd (350-290 v.Chr.). De christelijke geschiedschrijver Eusebius (vierde eeuw n.Chr.) citeert hem via de Griekse historicus Abydenus (tweede eeuw v.Chr.).”

Klinische lycantropie (Zoantropie)

Er bestaat ook een ziekte, Klinische lycantropie (of Zoantropie), waarbij men lijdt aan de waan dat men een dier is. Een ziekte die tegenwoordig, mede door internet, meer bekend is – bijvoorbeeld mensen die denken dat ze een kip of een hond zijn enzovoorts, zich zo gedragen en ook zo willen worden behandeld.

“Zoantropie gaat meestal gepaard met een stoornis in het schizofrene spectrum, een psychotische depressie, bipolaire stoornis of een andere ernstige psychische aandoening.” (AD)

Dat de Bijbel dit beschrijft werd en wordt door velen niet serieus genomen. Ik vraag mij dan af: waarom niet? Als het een bekend psychisch probleem is en ook erkend is als zodanig? Wat valt er dan te ontkennen?

“Klinische lycantropie is een psychische aandoening waarbij iemand lijdt aan de waan dat hij in een dier verandert, zich voelt als een dier of zich als een dier gedraagt. De naam lycantropie is overgenomen uit de volksverhalen over mensen die in wolven veranderen, de zogenaamde weerwolven. De algemene benaming voor de waan in een dier te veranderen is zoantropie. Deze ziekte werd voor het eerst beschreven door Robert Burton in zijn Anatomy of Melancholy (1621). [..] Een beroemd voorbeeld is de transformatie van de Babylonische koning Nebukadnezar in het Bijbelboek Daniël, waarin de trotse koning zich als een dier gedraagt en verstoten wordt uit de gemeenschap. Nebukadnezar zelf verklaart dat deze toestand Gods oordeel was voor zijn hoogmoed om wat hij als koning bereikt had, en dat hij genas zodra hij erkende dat alleen dankzij Gods genade een mens in staat is succesvol te zijn.” (Wikipedia)

Calvijn (en vele anderen voor hem) wist hier ook al van. In zijn commentaar op Daniël schrijft hij dat er sprake moest zijn van een mentale ziekte.

Ook hierin wordt het Woord van God dus onderstreept door de (medische) wetenschap.

De les van Nebukadnezar

Nebukadnezar geneest, komt na zeven jaar eindelijk weer bij zinnen, en erkent: “Ik, Nebukadnezar, prijs, roem en verheerlijk nu de Hemelkoning, omdat al Zijn daden waarheid zijn en Zijn paden gerechtigheid: Hij is in staat te vernederen wie in hoogmoed hun weg gaan.” (Dan. 4:37).

De moderne mens stelt zich op een positie gelijk aan Nebukadnezar. De mensheid denkt dat ze God niet nodig hebben, dat ze vér boven “die verhaaltjes in de Bijbel” verheven zijn.

Totdat ook de moderne mensheid moet erkennen dat ze helemaal niets kan besturen. Ik denk daarbij bijvoorbeeld aan het veranderende klimaat. Het is voor ons volstrekt onmogelijk, als mensheid, dit naar onze hand te zetten. De aarde zál, in haar huidige vorm, aan haar einde komen (2 Petrus 3:10)

“De aarde barst geheel open, de aarde schudt hevig, de aarde wankelt vervaarlijk; de aarde waggelt zeer als een beschonkene en zwaait heen en weer als een nachthut; want haar overtreding drukt zwaar op haar; zij valt en staat niet weer op.” (Jesaja 24:19-20, NBG51)

Dat laat natuurlijk onverlet dat we de verwoestingen waar we mee bezig zijn niet zondermeer moeten voortzetten “met een beroep op de Bijbel”, immers de Bijbel leert ons de schepping te beheren en bewaren en niet om deze naar de ondergang te drijven.

“Hij is in staat te vernederen wie in hoogmoed hun weg gaan.”

Om het maar eens menselijk te verwoorden: als God met zijn vingers knipt, stort onze wereld volledig in. Kijk alleen al naar het natuurgeweld en hoe we dáár niet eens tegen opgewassen zijn?

Wij, als mensen, denken dat alles aan óns onderworpen is. Nebukadnezar dacht dat ook. Hij, de koning die het Godshuis op Aarde, de Tempel, te gronde kon richten was niet in staat God weerstand te bieden. Er komt een dag dat ook wij, als mensheid, dat niet zullen kunnen doen.

“Daarom heeft God Hem [Christus Jezus] ook bovenmate verhoogd en heeft Hem een Naam geschonken boven alle naam, opdat in de Naam van Jezus zich zou buigen elke knie van hen die in de hemel, en die op de aarde, en die onder de aarde zijn, en elke tong zou belijden dat Jezus Christus de Heere is, tot heerlijkheid van God de Vader.” (Filippenzen 2:9-11)