Recent weigerde de christelijke band InSalvation op te treden in een kerk waar een homoseksuele predikant voorganger is en de avond zou gaan openen met gebed. InSalvation vindt dat een homoseksuele predikant niet kan.

In het Nederlands Dagblad werd hier aandacht aan besteed en de reacties op Facebook zijn, in meerderheid, smalend richting InSalvation.

Zo schreef iemand in reactie op het afzeggen van het concert en mensen die moeite hebben met een homoseksuele predikant: “Laten we geduld hebben met deze kortzichtige, maar goedbedoelende mensen. Ze lopen gewoon wat achter.”.

Algemene teneur is dat men vindt dat een homoseksuele predikant “moet kunnen” en we als christenen toch vooral elkaar in liefde moeten omarmen. Het Nederlands Dagblad (her)plaatste vandaag een interview met de betreffende predikant. Uit het interview wordt absoluut duidelijk dat dominee Noordijk liefde voor Jezus heeft en liefde voor zijn gemeente en ‘vak’. Dat hij het als een roeping ervaart.

Als ik lees dat in de kerk, boven de deur van zijn werkkamer, een regenboogvlag hangt dan schuurt dat wel. En niet zo’n beetje ook. Hoort zo’n vlag in de kerk? Een vlag die symbool staat voor de hedendaagse maatschappelijke opvatting dat “alles moet kunnen en acceptabel is” op seksueel en moreel gebied?

Opmerkelijk dat het Nederlands Dagblad, en de mensen die de krant lezen/volgen, die toch de spreekbuis was altijd van de als orthodox bekend staande Gereformeerde Kerken (Vrijgemaakt) kennelijk steeds “ruimdenkender” worden op dit vlak.

Homoseksuele predikant

Over homoseksuele relaties en wat de Bijbel daar wel of niet over zegt heb ik hier al eens eerder een uitgebreid artikel geschreven. Het zal u wellicht opvallen dat ik, ondanks dat ik “orthodox” evangelisch ben daar een, in de ogen van velen, zeer gematigde toon aansla en homoseksuele relaties niet per definitie veróórdeel.

Maar hoe zit dat dan met homoseksuele predikanten? Heeft InSalvation een punt met hun weigering of zijn ze gewoon hopeloos ouderwets met hun standpunt over deze homoseksuele predikant?

De Bijbel niet normatief?
Het is een bijzonder lastig onderwerp. In het bijzonder omdat in zeer veel kerken de Bijbel terzijde is geschoven en niet meer normatief is en we de tijdgeest boven Gods Woord stellen. Van de andere kant moeten we niet met behulp van een paar bijbelteksten mensen de hoek indrijven. Immers Paulus zegt:

Want allen hebben gezondigd en derven de heerlijkheid Gods, en worden om niet gerechtvaardigd uit zijn genade, door de verlossing in Christus Jezus. (Rom 3:23-24)

Homoseksuele relaties zien we niet in de Bijbel. Die waren er in die tijd simpelweg niet, zeker niet onder gelovigen. Wel homoseks, in relatie tot bepaalde culturen (volwassen, getrouwde, mannen die met schandknaapjes -die zij daartoe dwongen- seks bedreven). De (onvrijwillige) prostitutie en religieuze gebruiken en opvattingen werden in het OT en NT daarom absoluut afgekeurd. Mede, of wellicht zelfs in het bijzonder, omdat het ook vaak misbruik van onvrije mensen (slaven) betrof!

We zien door de Bijbel heen de maatschappij zoals die toen was. En hoe de gelovige Jood (Oude Testament) en Christen (Nieuwe Testament) daar in die tijd tegenaan kijkt.

We zien dat dit de toenmalige maatschappelijke normen en waarden waren. Maar ook moeten we zien dat er bepaalde zaken in de toenmalige maatschappij wel degelijk afgekeurd werden.

Homoseksuale relaties
Homoseksualteit was er ook toen al en werd, als relatievorm, ook toen al afgekeurd. In dit verband is het in het bijzonder zo dat aan oudsten en opzieners de eis is gesteld dat zij “de man van één vrouw” zijn.

Een opziener dan moet zijn onbesproken, de man van één vrouw, nuchter, bezadigd, beschaafd, gastvrij, bekwaam om te onderwijzen (1 Timoteüs 3:2).

Dat heeft niet alleen met polygamie of overspel te maken, het is een simpele voorwaarde. Een opziener, een oudste, moet gehuwd zijn met een vrouw. Dit geldt dus evengoed voor een predikant (een ambt wat we overigens in de Bijbel niet kennen).

Christus en de Gemeente
Dit is, Bijbels gezien, écht belangrijk. De relatie tussen man en vrouw is immers de afspiegeling van de relatie tussen Christus en de Gemeente (Zijn bruid)?

Het kan niet dat een predikant (c.q. een “opziener”, of herder) niet leeft daarnaar en een met de Schrift strijdige relatie heeft. Een predikant die zo leeft kan de Gemeente van Christus niet voorgaan aangezien hij daarmee de Schrift openlijk verwerpt.

Bedenk bijvoorbeeld eens de situatie dat een homoseksuele predikant een huwelijk, tussen een man en vrouw, inzegent. Hoe zal hij in zijn prediking bij een dergelijke dienst een Bijbels beeld kunnen schetsen van de huwelijkse relatie tussen man en vrouw en hen dit voorhouden, wanneer hij zelf in afwijking daarvan leeft?

Is het zo dat we de veranderde maatschappelijke normen en waarden móeten accepteren binnen de kerk c.q. het Lichaam van Christus? Nee. Zoals in de Bijbel bepaalde zaken wel degelijk werden afgewezen die toen maatschappelijk geaccepteerd waren en afgewezen werden, zijn er nu ook zaken die maatschappelijk geaccepteerd zijn en we mogen afwijzen op basis van onze christelijke normen en waarden.

Geheiligd

De Gemeente van de Here Jezus Christus is een apart gezet, een geheiligd, volk. Net als dat Israël dat was. Dat betekent dat wij als gelovigen, binnen onze eigen kring, eigen normen en waarden er op na mogen en kunnen houden. De maatschappij bepaalt niet wat wij “moeten” accepteren binnen onze eigen kring.

Ik twijfel niet aan Dominee Alexander Noordijk zijn oprechte bedoelingen, zijn liefde voor de Here Jezus en zijn liefde voor zijn partner. Ik zeg ook niet dat homoseksualiteit binnen de kerken totaal verboden moet zijn, immers we leven in een gebroken wereld ook binnen de gemeente van Christus.

Voor oudsten en opzieners, inclusief predikanten, geldt dat zij niet in afwijking van de Bijbelse maatstaf kunnen leven. Zij dienen de gemeente een voorbeeld te zijn. Een homoseksuele predikant, oudste of opziener is in strijd met het Woord van God.

Dat dit een opvatting is afwijkend van de hedendaagse wereldlijke cultuur is niet vreemd. De Bijbel heeft altijd afwijkend geleerd van de geldende culturele normen en waarden immers?