Wordt de Digitale Euro verplicht om te accepteren als betaalmiddel? Ondernemers en instellingen worden volgens voorstellen die zijn gedaan (vanuit het Ministerie van Financiën) gedwongen betalingen met de Digitale Euro te accepteren.
Hoe kan de burger worden verleid of zelfs worden gedwongen de digitale euro te gebruiken? Dat kan eenvoudiger dan veel mensen denken.
_____
» Download dit artikel als PDF bestand
Wettig betaalmiddel
Op de website van de Rijksoverheidi verschenen een aantal stukken waarin staat dat er aangestuurd wordt op een acceptatieplicht van de Digitale Euro of Digitale Munt.
In een eerdere videoii heb ik, mede op basis van relevante openbare gegevens, uitgelegd dat de Digitale Euro niets met samenzweringstheorieën te maken heeft maar een realiteit is en een Bijbelse duiding hierover gegeven. Helaas een realiteit die de aanhangers van samenzweringstheorieën zich hebben toegeeigend (“zie je wel wij hebben het al gezegd”).
Achteraf kun je je van alles toeeigenen. De Bijbel echter vertelt al 2000 jaar iets over dit onderwerp. Gek genoeg ook bekend bij de massa. Maar de massa gaat er aan voorbij en weigert te geloven wat we voor onze eigen ogen én openlijk, op de website van de Europese Unie, de Europese Centrale Bank, het Koningshuis én de Nederlandse Rijksoverheid kunnen lezen. Daar ga ik in dit artikel verder op in.
In Nederland kennen we wettige betaalmiddellen. Dat zijn onder andere contant geld en giraal geld (pinbetalingen, bankoverschrijvingen). Winkeliers zijn, in tegenstelling tot wat veel mensen denken, niet verplichtiii deze betaalmiddellen te accepteren.
“De wet verplicht niemand om wettige betaalmiddelen te accepteren. Winkeliers mogen contant geld (biljetten en munten) of betalen met een pinpas of creditcard weigeren.” (Rijksoverheid)
Nur Barzahlung
Tijdens onze laatste vakantie waren we in Papenburg en wilde ik een winkel iets kopen. Ik pakte mijn beurs en nam mijn pinpas in de hand. De mevrouw achter de balie zei: “Kein karte! Nur Barzahlung”. Oftewel: geen pin, alléén contant geld.
Sommigen doen voorkomen alsof dat een principe van de Duitse winkeliers zou zijn maar niets is minder waar. Het is een kosten-baten verhaal. Pintransacties kosten winkeliers geld. Daarnaast is men in Duitsland wat conservatiever ingesteld in sommige regio’s.
In Nederland is het meestal andersom en kun je in steeds meer winkels, restaurants, bij benzinestations enzovoorts alleen nog maar met je pinpas betalen en is contant geld uitgefaseerd.
Dit nam in de coronaperiode zelfs extreem toe. Overal op winkeldeuren zag je stickers als onderstaand met de mededeling dat je alleen nog maar met de pin kon betalen. Met als excuus dat contant geld “het virus kon overbrengen”. Nonsens natuurlijk. Want die vieze pin-kastjes zijn een veel grotere bron van bacterieën ook als je die met enige regelmaat met een doekje ‘schoon’ veegt.
De jongens en meisjes achter de kassa pakken de artikelen van je aan, scannen en geven terug. Allemaal ‘contactmomenten’ met de producten die langer en veelvuldiger zijn dan een paar euro overhandigen. En ook daar werd je niet ziek van. Het was echter voor de Nederlandse winkeliers een uitgelezen kans om eindelijk van het contante geld in de winkel af te komen (want dat is in Nederland duur in beheer, storten bij de bank kost geld, er is risico op overvallen, enz).
Sommige mensen verzetten zich tegen het afdwingen van pinbetalingen door winkels en éisen op hoge toon dat ze contant kunnen betalen. Maar, nogmaals, de wet staat niet aan hun zijde. Immers, contant geld en pinbetalingen zijn beide wettige betaalmiddellen maar er is geen acceptatieplicht. De ontvanger van de betaling, winkels e.a., zijn er vrij om de betaling te accepteren of niet. Zelfs als een winkelier zou willen dat u in guldens of een cryptomunt betaalt mag dat..
Hoe wordt de Digitale Euro verplicht?
De digitale Euro zomaar verplicht stellen voor de bevolking als betaalmiddel is lastig. De acceptatie daarvan zal moeizaam zijn, zoniet tot grote protesten en mogelijk zelfs tot een volksopstand leiden. Zeker in de licht ontvlambare hedendaagse maatschappij.
Daarom ook is er de gedachte dat de munt aantrekkelijk gemaakt moet worden voor de bevolking, ze moeten er een voordeel in zien. Eén van de manieren om de munt voor mensen aantrekkelijk te maken is: zorgen dat de munt als betaalmiddel wordt geaccepteerd.
Hoe doe je dat, als overheid? Hoe doe je dat met een ‘munt’ waar niemand, maar dan ook helemaal niemand, op zit te wachten? Door een acceptatieplicht in te voeren voor het betaalmiddel!
Dat is dan ook precies het plan. Dat verzin ik niet, het staat zwart op wit in de openbare stukken van de overheid! Want in tegenstelling tot contant geld en pinbetalingen, die géén acceptatieplicht kennen, komt er wel een acceptatieplicht voor de digitale Euro. Dit is in strijd met de huidige wetgeving op dit gebied. Die wetgeving zal daar dan voor aangepast moeten worden.
Een bedrijf of instelling mag straks de Digitale Euro niet weigeren.
Dat is volstrekt strijdig met de vrijheid van ondernemers, nu wettelijk geborgd, diensten en goederen af te rekenen op een manier die zij acceptabel vinden.
Steven van Weyenberg, Kamerlid van D66, diende een motie in welke door de 2e Kamer unaniem is aangenomen, op 14 december 2022, waarin staat:
– verzoekt de regering volledige transparantie na te streven over de digitale euro en in begrijpelijke taal over alle mogelijke vervolgstappen te communiceren;
– verzoekt de regering de bestaande zorgen in de samenleving over het behoud van contant geld, anonimiteit en programmeerbaarheid van een eventuele digitale euro alsmede de vragen over de toegevoegde waarde van een eventuele digitale euro mee te nemen in gesprekken in Europees verband over de invulling van een eventuele digitale euro.
Met andere woorden: openheid van zaken geven, eerlijk informeren in begrijpelijke taal én, bovenal, zorgen dat de vragen over “de toegevoegde waarde” (die er voor de burger niet is) worden beantwoord.
Dit wordt niet gedaan. Ondanks dat de motie unaniem is aangenomen verzwijgt de overheid wat ik hier boven schets als scenario. En dat is domweg wat er gaat gebeuren. Want als men niet langs deze lijn zou denken, is een acceptatieplicht ook niet nodig. De hele digitale munt is niet nodig.
Centrale bank en overheid wil geen contant geld
De centrale bank en veel overheden willen dat contant geld verdwijnt, op den duur, en wel omdat volgens hen het uit de markt halen van contant geld misdaad, zwart geld en belastingontduiking moeilijker maakt.
Dezelfde argumentatie wordt aangehaald voor het van overheidswege reguleren van cryptomunten. De Centrale Banken en overheden willen niet dat er een ‘alternatief’ geldcircuit is waar zij geen grip op hebben.
Denk bij misdaad ruim. Ook een “beetje zwart geld”, een klusjesman of schoonmaakster contant betalen, of zelfs het “heitje voor een karweitje” moet weg. Dat is immers geld waar geen controle op is en geen belasting op afgedragen kan worden? Ook het thuis “oppotten van contant geld” is de centrale bank en overheden een doorn in het oog.
Dat is nog steeds géén reden om de Digitale Euro in te voeren. Immers, we hebben als alternatief het girale geld. Voor de burger is er derhalve nog steeds geen goede reden gebruik te maken van de digitale munt van de Centrale Europese Bank.
Als de plannen doorgang vinden zal er naast het huidige systeem van contante betalingen en giraal bankverkeer, een derde systeem komen. Dat is onhandig en ongewenst.
Het huidige systeem voldoet, een systeem er naast is overkill. De conclusie kan dan alleen maar zijn dat er op aangestuurd wordt dat het oude systeem gaat verdwijnen.
Acceptatie door ondernemers afdwingen
Maar hoe doe je dat? Door dwang. Ondernemers kunnen straks niet weigeren betalingen via dat systeem te accepteren. Dat plan, dat voorstel, kun je hier lezen (mirror brief ministerie van Financiën, mirror fiche).
Het demissionaire(!) kabinet gaat er op 29 augustus 2023 in de commissie Financiën over praten en in de vergaderstukken staat onder andere het volgende:
“Een digitale euro zou een nieuwe, digitale vorm van publiek geld zijn, waarmee consumenten en bedrijven betalingen kunnen doen. [..]
De ECB krijgt op basis van het voorstel de bevoegdheid om grenzen te stellen aan het gebruik van de digitale euro als spaarproduct om de stabiliteit van het financiële stelsel te beschermen. Dit kan de ECB bijvoorbeeld doen door een limiet te stellen aan de hoeveelheid digitale euro’s die gebruikers mogen aanhouden op hun digitale-eurorekeningen [..]
De Commissie stelt voor om de digitale euro de status van ‘wettig betaalmiddel’ te geven en om een acceptatieplicht voor de digitale euro te laten gelden. Dat betekent dat een betaling in digitale euro’s in beginsel niet geweigerd kan worden aan de fysieke en online toonbank en dat men in beginsel overal en aan eenieder moet kunnen betalen met de digitale euro.” (Fiche Digitale Euro)
De ondernemers en instellingen worden dus gedwongen de betaling in de Digitale Euro te accepteren. Zonneklaar! Daarmee heb je echter nog steeds de burger niet overgehaald het systeem te gebruiken.
Ook houdt de ECB zich het recht voor te bepalen hoeveel digitaal geld de burger mag hebben.
Twee zeer onzalige uitgangspunten die de vrijheid van ondernemers, instellingen en burgers ernstig, zéér ernstig, zullen gaan aantalsten.
Hoe overtuig je de burger? Dwang!
Als de burger de digitale munt niet gebruikt, heeft invoering van een acceptatieplicht weinig nut, zo lijkt het. De invoering van de acceptatieplicht bij ondernemers en instellingen is in mijn ogen dan ook alleen nog maar het begin.
Er zijn verschillende manieren om burgers te dwingen om “vrijwillig” de Digitale Euro te gebruiken. Zoals ik eerder al aangafivis het een optie om bijvoorbeeld bepaalde vergoedingen van de overheid uit te betalen in de Digitale Munt. Zodra de Digitale Euro een wettig betaalmiddel is kunt u dit niet weigeren als ontvanger.
Overheidsbetalingen met digitale euro
Denk aan vergoedingen voor zorgtoeslag, huurtoeslag, WMO. Uitkeringen en pensioenen (18% van de bevolking), salarissen van ambtenaren (dat is ongeveer 12% van de werkende bevolking).
“Een ambtenaar kan een gemeenteambtenaar zijn, maar ook medewerkers bij de provincies, waterschappen en rijksoverheid zijn ambtenaren. Er zijn politieambtenaren, defensieambtenaren, gemeenteambtenaren, onderwijsambtenaren, provincieambtenaren en rijksambtenaren.” (Indeed)
Miljoenen mensen worden op die manier gedwongen om betalingen in digitale munten te accepteren. Dat kán de overheid doen, zodra de acceptatieplicht van de digitale euro is geregeld.
Het één gaat niet zonder het ander. Daarom moet éérst de acceptatieplicht geregeld zijn, vervolgens kun je er mee gaan betalen als overheid.
Niets staat een overheid dan nog in de weg om bedrijven (leveranciers), ambtenaren, personeel van UMC’s, medewerkers van semi-overheidsinstanties en particulieren (uitkeringen, toeslagen, e.a) via de Digitale Euro uit te betalen.
Immers, het is een wettig betaalmiddel én er is een acceptatieplicht zodat burgers dit geld kunnen besteden? De burger heeft daarmee geen enkele keuze meer.
Je krijgt je salaris, toeslagen, pensioen of uitkeringen simpelweg uitbetaald in je Digital Wallet en wordt geacht dat te accepteren. Een alternatief wordt niet geboden.
Wie denkt dat te kunnen weigeren… hebt u wel eens geprobeerd uw salaris in contant geld te ontvangen? Of de energierekening op die manier te betalen? Ook dat wordt niet (meer) gedaan.
Als de overheid ook haar leveranciers gaat betalen met de Digitale Euro zullen die dat ‘geld’ ook weer kwijt willen en .. gaan vervolgens hun personeel en toeleveranciers weer betalen met de Digitale euro’s.
Zo is het kringetje rond.
Verplichte acceptatie is het begin
De verplichte acceptatie van betalingen via de Digitale Euro is daarmee de éérste en belangrijkste stap die er toe zal leiden dat het betalingsverkeer via de Digitale Munt op gang gaat komen.
De burger hóeft niet eens meer overgehaald te worden mee te doen aan het systeem. De burger heeft geen keus meer.
“..en het maakt dat niemand kan kopen of verkopen, behalve hij die dat merkteken heeft, of de naam van het beest of het getal van zijn naam.” – Openbaring 13:17, HSV.
Zoals ik eerder al schreef: de Digitale Munt is géén samenzweringstheorie maar realiteit. Er is, als het aan de Europese Unie en de nationale overheden ligt, geen ontkomen aan.
________
