Aan alles komt een einde. Nee, niet aan dit blog. Althans, zolang ik dit nog mag en kan doen zal ik zeker doorgaan met het schrijven over de Bijbel en alles wat daarmee samenhangt.

Vandaag speelde ik, voorlopig in elk geval, voor de laatste keer gitaar in de kerk. In 2018 kreeg ik, inmiddels vijf jaar geleden, een verzoekje via Facebook of ik kon bijspringen als muzikant in de kerstnachtdienst van de baptistengemeente in Groningen.

Die kerstdienst heb ik meegespeeld en bij die ene dienst bleef het niet. Het invalbeurtje werd permanent.

In 2019 hebben onze dochters en ik zelfs met z’n vieren de samenzang begeleid, als “familieband”, op kerstavond. Echt een memorabele avond! Samen met de dochters muziek maken, iets wat ik altijd graag deed en doe, en de gemeente ten dienste zijn op deze manier is heel bijzonder.

Inmiddels zijn we dus vijf jaar verder, een pittige periode met corona en lockdowns (waar ik naast muziek maken ook af en toe bijsprong voor de videobewerking).

Om verschillende redenen heb ik besloten er, vooralsnog, mee op te houden. Het werd steeds meer een “moeten”. Wat daarbij ook een rol speelt is dat ik vaak niet (meer) achter de inhoud van veel liedjes, de “aanbiddingsmuziek“, kan staan die we tegenwoordig in Evangelische gemeenten zingen.

Niet mijn ambitie
Het is, om het zo maar eens te zeggen, “nooit mijn ambitie geweest” als muzikant in kerkdiensten te spelen. Desondanks heb ik het, ook in andere gemeenten, al van mijn 17e jaar (ik kon toen slechts een handvol akkoorden spelen!) gedaan. Zo’n 37 jaar inmiddels. Want als er een beroep op mij wordt gedaan weiger ik, als het even kan, niet. En ik heb er ook vaak veel plezier aan beleefd.

Ik ben, naar mijn mening, geen topper op de gitaar. Ik doe het graag, maar de laatste jaren het liefst op mijn zolderkamertje. Ook heb ik door de jaren heen een paar keer in bandjes meegespeeld. Een andere categorie muziek overigens.

Voor mij is “op een podium staan” nooit een doel op zich geweest. Wanneer er een beroep op je gedaan wordt is “nee” zeggen in mijn ogen vaak geen optie. Want we zijn er in het lichaam van Christus om elkaar te dienen. Persoonlijk geloof ik echter dat “mijn bediening” op een ander vlak ligt, voornamelijk het “onderwijs”, onder andere via mijn taak binnen de Stg. Yarah, dit blog, e.a. sites.

Nieuwsgierig
Mijn taak als gitarist voor de aanbiddingsdienst heb ik neergelegd. Ik ben nieuwsgierig naar wat er voor in de plaats gaat komen. Want “achterover leunen” is wel het laatste wat bij mij past.