Zangeres en gitarist Diana Rein was als kind één van de actrices in de beroemde kerstfilm “Home Alone”. Recent kwam haar laatste album uit. Het is ‘gewone’ bluesmuziek. Waarom besteed ik daar hier dan aandacht aan?

Ik zat wat door mijn playlists en lijsten van favoriete artiesten te scrollen op Spotify en zag Diana in het lijstje staan. Al een tijdje niet naar geluisterd. Dus klikte ik op haar profiel om te luisteren en zag ik dat ze een nieuw album had uitgebracht. “Vreemd, niets over gehoord?”, dacht ik. Terwijl ik haar wel volg op haar socials. Ook daar stond niets vermeld over een nieuw album. Maar even een blik op haar website werpen dan.

En daar las ik een stukje dat ze heeft geplaatst over haar laatste album, in Augustus uitgebracht, en de covid-periode die achter ons ligt.

Het is drie jaar geleden dat ik abrupt van de tournee werd gehaald en tot rust werd gedwongen. In eerste instantie hield de paniek bij het navigeren op Facebook Live tijdens de Covid-19-pandemie me bezig. Toen dat echter over was, werd de stilte ondraaglijk. Ik merkte dat ik mijn gitaar en mijn passie voor muziek helemaal losliet.

In een poging de herinneringen aan mijn jeugd vast te houden, waarin ik overal een radio met me meedroeg en non-stop zong, kocht ik een radio. Zodra die binnenkwam, heb ik er een ruimte voor gemaakt in mijn woonkamer. Ik zette hem aan en na het zoeken naar de perfecte zender kwam ik op een christelijke zender terecht.

De muziek sprak tot mijn hart en ik besefte dat ik een muur om mezelf heen had gebouwd en ver van mijn wandel met God had geleefd. Het was een ervaring die mij deed beseffen dat ik niet zo belangrijk was als ik dacht* en mijn ogen opende.

Dat Diana ‘religieus’ was wist ik wel. Veel Amerikanen zijn dat en ze had op Social Media wel eens een opmerking er over gemaakt. Ik werd op een bepaalde manier wel geraakt door haar woorden.

De actrice en artieste, waar mensen vol adoratie naar opkijken, die zo open en kwetsbaar aangeeft dat ze ver van God leefde en moest ontdekken dat niet zij belangrijk was maar God en hoe Hij haar weer terug riep. Via een simpel radiootje, in de huiskamer. Ver van de glitter en glamour van het artiestenbestaan.

Bedenk daarbij dat ze géén “gospelmuzikant” is. Van iemand die christelijke muziek maakt kun je een dergelijk getuigenis verwachten immers, dat past bij christen-musici? Zij maakt “gewone popmuziek”.

Zo openlijk je uitspreken over een ontmoeting met God kan je wel degelijk iets kosten. De zogenaamde “fans” keren zich soms zomaar af van musici die openlijk getuigen van hun geloof. Dat maakt haar getuigenis daarom zoveel krachtiger!

Geen “licht uit de hemel” of een bijzondere openbaring. Nee, de stilte van je eigen woonkamer. Waar je de radio aanzet en God tot je spreekt door muziek die Hem de Eer geeft.

God laat zich vinden in de stilte

Wat Diana hier beschrijft is wat veel mensen hebben ervaren. God is niet te vinden in de storm. In ons bestaan is vaak zo weinig plaats voor Hem. We vinden onszelf zo belangrijk, de adoratie van anderen, de carière, geld, goed. We zijn continue de storm aan het zoeken. Zelfs in onze kerkdiensten ‘stormt’ het vaak. En claimen we daarin God te ontmoeten.

God laat zich echter vinden in de stilte (Habakuk 2:20; Zefanja 1:7 e.a) , wanneer je tot rust komt. En soms wordt je tot stilte en rust gebracht, een gedwongen “pas op de plaats”.

Wat illustreert dit niet beter dan de ontmoeting van de profeet Elia met de Here God?

“Maar Hij zei: Ga naar buiten en ga op de berg staan, voor het aangezicht van de HEERE. En zie, de HEERE ging voorbij, en een grote en sterke wind, die bergen spleet en rotsen in stukken brak, voor het aangezicht van de HEERE uit. Maar de HEERE was niet in de wind. Na deze wind kwam er een aardbeving, maar de HEERE was ook niet in de aardbeving. Op de aardbeving volgde een vuur, maar de HEERE was ook niet in het vuur. En na het vuur kwam het suizen van een zachte stilte. En het gebeurde, toen Elia dat hoorde, dat hij zijn gezicht met zijn mantel omwikkelde, naar buiten ging en in de ingang van de grot bleef staan. En zie, een stem kwam tot hem, die zei: Wat doet u hier, Elia?” (1 Koningen 19:11-13, HSV).

God schreeuwt niet. En Elia kent God! Op het moment dat hij het suizen van een zachte stilte hoort, stapt hij de spelonk uit want hij weet, dáár is God in te vinden.

Als wij God zoeken en wij Hem willen ontmoeten, zegt de Here Jezus, is hij te vinden in de stilte, in ‘de binnenkamer’.

Maar u, wanneer u bidt, ga in uw binnenkamer, sluit uw deur en bid tot uw Vader, Die in het verborgene is; en uw Vader, Die in het verborgene ziet, zal het u in het openbaar vergelden. (Mattheüs 6:6, HSV)

Jezus bedoelt dit letterlijk. Ga naar je huis of zoek een rustige plaats, sluit je af voor anderen en alle hectiek, en spreek met de Vader. Ook als je een mens bent die over de hele wereld in de bioscopen en huiskamers te zien was, als je op podia staat en de mensen je toejuichen is die stilte noodzaak. Juist dan!

God is niet daar waar wij mensen Hem zouden willen zien, verwachten of claimen dat Hij er is. Als de Here Jezus in het moeilijkste moment van Zijn leven als mens met de Vader spreekt is dat ook alléén (Matt. 26:38-39). God openbaart zich aan ons in het verborgene. Hij is in het verborgene (vgl. ook Mattheüs 6:18, Psalm 51:8).

En als we God dan hebben ontmoet kunnen we, moeten we, onszelf, ons eigen ‘ik’ loslaten. En kunnen we samen met Diana zeggen dat onze ogen geopend zijn!

Diana Rein – Times Like These

Wie van bluesmuziek houdt kan het album van Diana kopen via haar website of beluisteren via Spotify.

___
“a humbling experience” wordt vaak als “vernederende ervaring” vertaald, letterlijk gezien juist, maar niet in deze context en het wordt ook zo niet gbruikt.