In Indonesië is een nieuw wetboek van strafrecht aangenomen, waarin wetgeving is opgenomen waarbij onder andere seksuele vrijheden worden beknot. Wat de wet in Indonesië echter óók verbiedt is geloofsafval en godslastering. De nieuwe wetgeving wordt daarmee een middel voor onder andere christenvervolging in Indonesië.

Mensenrechtengroepen zijn vooral bang dat vrouwen disproportioneel geraakt worden door de nieuwe wetgeving, zo meldt onder andere het NRC.

Geloofsafval en godslastering?

Wat de wetgeving beoogt is echter niet alleen een verbod op ‘seks voor ongehuwden’ (waarmee ook mensen die homoseksueel zijn kunnen worden vervolgd ondanks schrappen wetgeving die specifiek tegen lhbti-gemeenschap was gericht). Het is een wet die ook voor toeristen geldt overigens. Maar er is dus ook een verbod op geloofsafval en godslastering in het nieuwe wetboek opgenomen.

De geloofsafval en godslastering verbieden gaat enorme impact hebben voor kerken en gemeenten in Indonesië. Het betekent dat Evangelisatie niet meer mogelijk is want mensen mogen zich niet meer “bekeren tot een andere religie”, immers?

Wanneer je geboren bent als moslim wordt je binnen de islamitische gemeenschap als moslim gerekend. Je geboorte bepaalt dus je religie. Wanneer je op latere leeftijd een keuze maakt voor een andere religie, of helemaal niet gelovig wenst te zijn, is dat in Indonesië nu grond voor “celstraffen oplopend tot vijf jaar.” (NRC).

Het betekent een enorme beknotting voor de persoonlijke, religieuze, vrijheid van mensen.

Geloofsafval wordt irtidād (hetgeen letterlijk “terugval” of “teruggang”) of ridda genoemd in islamitische literatuur. Een afvallige wordt een murtadd genoemd, wat betekent ‘iemand die terugkeert’ van de islam. Volgens sommigen wordt iemand die door de ouders islamitisch is opgevoed of zich ooit bekeerd heeft tot de islam een murtadd als zij of hij een van de grondbeginselen van het geloof zoals voorgeschreven door de Koran of de Hadith ontkent, afwijkt van de goedgekeurde islamitische geloofspunten (ilhad) of als hij of zij godslastering pleegt door bijvoorbeeld een exemplaar van de Koran respectloos te behandelen. (Wikipedia)

Is het niet bizar? Een godsdienst die mensen dwingt te blijven binnen hun eigen kring, middels celstraffen, en een overheid die daar aan meewerkt? Bedenkt ook eens wat voor een prijs mensen moeten betalen als ze wél besluiten te kiezen voor een andere godsdienst, bijvoorbeeld het christendom?

Sharia

In delen van Indonesië is een paar jaar geleden al de sharia ingevoerd. Met als gevolg dat in het openbaar onderwijs bijvoorbeeld ook christen-meisjes verplicht worden een hoofddoek te dragen.

“Volgens Human Rights Watch kopiëren steeds meer Indonesische regio’s Atjeh. Deze noordelijkste provincie mocht als eerste de sharia, islamitische wetgeving, invoeren. Dat was na de verwoestende tsunami in 2004. [..] Vanuit Atjeh verspreidt de sharia over Indonesië. Meer dan 113 regio’s, eenvijfde van het land, kopiëren deels de Atjese sharia blijkt uit een recent rapport van Human Rights Watch. [..] De moslimleider, Zainal Tazar uit Padang, is onlangs met een bestuursdelegatie naar Atjeh geweest. Tazar vindt dat heel Indonesië in een islamitische staat met islamitische wetgeving moet veranderen. (OneWorld)

De nieuwe wetgeving is duidelijk beïnvloed door deze wens danwel eis van de overwegend islamitische bevolking. We moeten niet gek opkijken als uiteindelijk in heel Indonesië de sharia ingevoerd gaat worden. Met alle gevolgen van dien voor andere religieuze minderheden, waaronder onze broeders en zusters!

Regelmatig wordt al de bouw van kerken verhinderd, worden christenen benadeeld en lastig gevallen, worden bekeerlinen onder druk gezet en in 2021 werden zelfs vier christenen onthoofd door moslim-fundamentalisten. De aanvallen, waarbij eerder ook al vier christenen werden vermoord, werden uitgevoerd door leden van de terroristische beweging East Indonesia Mujahedin, een groep gelieerd aan de Islamitische Staat.

(Het land staat inmiddels al 28e op de ranglijst van landen waar christenen vervolgd worden, afb. Open Doors)

Rechten van de mens

De (westerse) pers en mensenrechtenorganisaties vallen vooral over de inperking van de seksuele vrijheden.

“Het nieuwe wetboek, dat over drie jaar van kracht wordt, maakt ook godslastering en het promoten van anticonceptie verboden. Bovendien wordt de belediging van de president en overheidsinstellingen strafbaar. Beledigingen aan het adres van een zittende president kunnen tot drie jaar gevangenisstraf leiden. Daarnaast wordt het houden van een niet-aangekondigde demonstratie en het verspreiden van opvattingen die in strijd zijn met de staatsideologie verboden [..] Mensenrechtenorganisaties zien het nieuwe wetboek als een ernstige beperking van rechten en vrijheden in het traditioneel tolerante land en als een stap richting islamitisch fundamentalisme. [..] Human Rights Watch is onder andere kritisch op het verbod op belediging van de president, omdat dat inbreuk kan maken op de vrijheid van meningsuiting. (Volkskrant)

De beperking van de grondrechten van de burgers in Indonesië gaan daarmee erg ver. Aangezien de meerderheid van de bevolking moslim is, 90% van de  Indonesiërs is moslim, is het niet lastig te raden welke ‘godslastering’ vooral hard aangepakt zal worden.

De nieuwe Indonesische grondwet is, tot slot, strijdig met de universele rechten van de mens.

Het zou mij niet verbazen als we op enige termijn daarom vanuit Indonesië een (nieuwe) vluchtelingenstroom zullen gaan zien en toeristen, wegens het feit dat de wet ook voor hen geldt, het land zullen gaan mijden.