Vanmorgen bereikte mij het verdrietige bericht dat Gemeentestichter en Evangelist Johan Koopman na zo’n 37 jaar te hebben gewerkt in de verkondiging, waarvan zo’n 22 jaar in Evangelisatie en gemeentestichtend werk in  Luxemburg, is overleden.

Zolang wij leven, leven we voor de Heer; en wanneer wij sterven, sterven we voor de Heer. Dus of we nu leven of sterven, wij zijn van de Heer. (Romeinen 14:8)

Johan en “De Sterke Toren”, de stichting die hem faciliteerde, was een ‘verre vriend’. Jaren geleden leerde ik hem kennen via een gezamenlijke vriend waar hij logeerde. Hij kwam een paar keer op bezoek bij ons thuis en sprak in die tijd ook af en toe in de Evangelische Bijbel Gemeente nadat hij door ons voorgesteld werd aan de broeders als spreker.

Ik heb goede herinneringen aan zijn bezoeken, de gesprekken met hem en zijn voorgaan in de gemeente. De gemeente heeft toen ook geruime tijd zijn werk gesteund. Johan sprak ook, tot voor kort, in diverse gemeenten waaronder in Gerolstein (Duitsland). Een gemeente die wij een paar jaar geleden eens hebben bezocht tijdens een vakantie en ik hele fijne herinneringen aan heb.

Hart voor Luxemburg

Sommige “werkers in de wijngaard” kennen we allemaal. Anderen doen werk waar het grote publiek nauwelijks van weet. Johan was daar één van.

Luxemburg is een klein land, voor velen bekend als vakantiebestemming. Wat veel minder bekend is, is dat het op kerkelijk gebied altijd in een isolement is gebleven.

De reformatie is volledig buiten Luxemburg om gegaan. Daarom is er hier veel werk te doen op het gebied van het bij de mensen brengen van het evangelie. In het zuiden zijn er wel enkele kerken, die vaak een internationale inslag hebben. Maar ten noorden van de stad Luxemburg is er op een gemeente bij Echternach na geen enkele evangelische kerk in het land!

Omdat dit niet zo kon blijven was Johan Koopman vanaf het jaar 2000 bezig met de vorming van een gemeente in het noorden van Luxemburg, ‘Het vergeten land’, en klinkt ook daar het evangelie. Want er is hoop voor iedereen! (naar: website Stg de Sterke Toren)

Johan had een hart, een roeping, voor Luxemburg. Een land dat zelfs heel lang het zonder een Bijbel in de eigen taal moest doen (nog niet zo lang geleden kwam “D’Neit Testament” uit, het NT in het Luxemburgs).

In de wijngaard van de Here werken héél veel arbeiders. Zoals gezegd, sommige kennen we allemaal. Sommigen werken wat meer in stilte als in ze zijn niet bekend bij de grote massa. Maar er heeft op dat ‘stille werken’ van Johan veel zegen mogen rusten.

Mensen zijn via hem met de Here in aanraking gekomen, hebben hun leven aan Jezus gegeven. Studenten werden door hem begeleid. Hij organiseerde Bijbeltentoonstellingen. Hij verkondigde het Woord in gemeenten. En nu mag hij zijn bij zijn Here waar hij zo lang zo trouw arbeid voor heeft verricht!

Doordat hij ver weg woonde zagen we ‘m eigenlijk bijna nooit meer – af en toe was er nog contact via social media en wel eens een sporadisch telefoontje. Via mijn bedrijf ben ik wel altijd de website van De Sterke Toren blijven hosten. De plannen om elkaar bij gelegenheid eens op te zoeken waren er wel maar er kwam, wederzijds, altijd weer iets tussen.

Ondanks het droevige bericht mogen we weten: ééns zullen we elkaar weer ontmoeten bij de Here! Het sterven is geen afscheid. Tot ziens, Broeder!

________
Dit bericht publiceer ik hier omdat ik weet dat verschillende lezers van dit blog Johan Koopman kennen en/of hebben ontmoet in hun leven.