Hiernaast zie je een afbeelding van wat wel het “Messiaanse Zegel” (Messianic Seal) wordt genoemd. Het verhaal achter dit symbool klinkt te mooi om waar te zijn,.. en dat is het dan ook. Het is belangrijk de feiten te kennen achter dit symbool want de ‘messiaanse gelovigen‘ maken zich door het voeren van dit symbool -ten opzichte van de Joden, Christenen en tevens archeologisch en geschiedkundig onderlegde ongelovigen- volstrekt belachelijk op dit moment.
Volgens de diverse “Messiaanse gelovigen” (zoals bijv. de “messiaanse gemeenschap” die samenkomt in Amersfoort, die dit symbool in hun logo voeren) is de herkomst van dit symbool als volgt:
“Recentelijk gevonden voorwerpen, gevonden in Jeroesjalajiem (Jeruzalem), onthullen de Joodse aard van de gelovigen in de Masjiach (Messias) Jesjoea (Jezus) in de eerste eeuw van de gewone jaartelling (de Christelijke Jaartelling). Deze Joodse aard wordt duidelijk uit het embleem dat op de gevonden voorwerpen te zien is. Het Zegel bestaat uit een menora (een kandelaar) waarvan de voet van de standaard van de kandelaar is verweven met de staart van een vis. Aldus ontstaat een Magen Dawied (Davidsster), ook wel ‘een schild’ genoemd” [..] “Het embleem dat bekend geworden is als: Het Messiaanse Zegel, werd blijkbaar door de gelovigen in de Masjiach (Messias) in de eerste eeuw van de Gewone Jaartelling te Jeroesjalajiem (Jeruzalem) gebruikt, in de Gemeente die geleid werd door Ja’akov (Jakobus) ben Joseef (de zoon van Jozef), de halfbroer van Jesjoea (Jezus). Volgens Bob Fischer, president-directeur van Olim Creative Products en co-auteur met – lokaal historicus – Reuven Schmalz van hun boek The Messianic Seal of the Jerusalem Church, wordt Het Messiaanse zegel sinds 135 van de Gewone jaartelling (de Christelijke jaartelling), de kop ingedrukt door verschillende Israëlische groeperingen of instanties, zoals het Israël Museum en Orthodoxe rabbijnen in de Oude Stad van Jeroesjalajiem (Jeruzalem).” – Wilfred Koerse, “Het Messiaanse Zegel”.
Waarde
Aan het embleem wordt de nodige waarde toegekend; zo zou het dus zo zijn dat de vroege Christelijke kerk, gemeente, in Jeruzalem een dergelijk ‘zegel’ gebruikte en, uiteraard, wordt dit (samenzweringstheorie) volgens de schrijver “de kop ingedrukt” door Israëlische instanties of groepen.
Wat men nu precies denkt te kunnen bewijzen met dit zegel, is de vraag. Wanneer men namelijk schrijft:
“proclameert Het Messiaanse Zegel zelf aan de wereld het doordringende Jood-zijn van Jezus Christus en de besliste Joodse stichting en wortels van de kerk gesticht in Zijn naam. [..] “Het Messiaanse Zegel van de Jeruzalem kerk”, vervolgt Fischer, “ontwortelt de wortels van het anti-semitisme, terwijl het een genoodzaakte boodschap proclameert die eenheid herstelt: Jood met Jood en Jood met niet-Jood. De belangrijkheid van deze ontdekking kan niet worden geminimaliseerd.“
Dan is echter mijn antwoord, of wedervraag: deed het Nieuwe Testament, Gods Woord, dat dan al niet? Daar lezen we toch al over het feit dat de eerste Christelijke gemeente ontstond vanuit Joodse gelovigen en dat er later ‘gelovigen uit de Heidenen’ de Messias gingen volgen?
Wie heeft het ontdekt?
Volgens het verhaal is het zegel ontdekt door een monnik, Otecus. Hij vond meerdere objecten met het bijzondere teken er op. Zoals bijvoorbeeld een vaas. Hoewel hij dus de ontdekker schijnt te zijn, zijn het drie organisaties c.q. bedrijven die de vondst bekend maakten: Olim Creative Products of Tiberias, News About Israel en Christian Floral Delivery. En volgens het eerdergenoemde artikel heeft News About Israël de auteursrechten. Dat doet elke archeoloog een wenkbrauwtje optrekken… want hoe kun je de auteursrechten claimen op een historische vondst van 2.000 jaar oud? Dat kan alléén bij een oorspronkelijk ontwerp dat van jouw hand is! En dát maakt dat ik enigzins sceptisch werd en verder onderzoek ging doen.
Op een forum vond ik al snel een eerste aanwijzing dat er iets mis was:
For instance, the Messianic Seal is said to come from the first century depicting the menora, a fish, and the star of David. It is supposed to symbolize a Messianic link to Israel and Christ. Unfortunately, this seal is a hoax. There were none found archeologically anywhere. It is a manufactured symbol that was designed to sell to Messianics. According to the Israel Antiquities Authority, the Messianic Seal is a fake.
Maar hoe kunnen we nu weten of het inderdaad een nep-symbool is? Eenvoudig. Wie even op Wikipedia kijkt naar één van de meest centrale onderdelen van dit zegel weet genoeg. Voor het eerst werd in de 6e eeuw v.Christus (sporadisch) de ‘Davidsster’ gebruikt om de Joden aan te duiden – door de Babyloniërs, en pas in de 10e eeuw is er de eerste geschreven tekst welke refereert aan de ‘Davidsster’ (de Leningrad Codex). Pas sinds de 17e eeuw gebruiken de Joden de ‘Davidsster’ zelf. Er was, in de tijd van Christus, geen enkele traditie rondom de Davidsster.
Dan komen we bij de ‘vis’, onderaan. Dit symbool werd niet gebruikt door de Joodse gelovigen. Het werd pas ergens in de 1e eeuw, in Rome, gebruikt door de vervolgde Christenen om hun plaats van samenkomst, in de catacomben van Rome, middels het ‘geheime’ vis-teken aan te geven.
De feiten op een rij
Als je de feiten op een rij zet:
- vondst of publicatie door commerciële organisaties, die het gebruiken voor handelsdoeleinden en er een auteursrecht op hebben geclaimd – wat alleen mogelijk is bij een oorspronkelijk ontwerp;
- de ‘Davidsster’ werd in die tijd niet gebruikt door de Joden zelf, zeker niet breed gebruikt. Het werd overigens wel gebruikt in- en bij andere volken als decoratie of om de koning van Israël aan te duiden (zie eerder mbt de vondst in Babylon);
- de ‘Ichtus’-vis. Deze werd gebruikt in Rome door de vervolgde heiden-christenen
- de ‘samenzweringstheorie’ die men gebruikt. De Israëlische instanties hebben niets tegen dergelijke Christelijke wortels. Integendeel, zij ontkennen deze helemaal niet. Christelijk toerisme is een belangrijke inkomstenbron voor Israël en daarnaast wordt Israël door Christenen, wereldwijd, financieel en politiek gesteund. Wanneer een dergelijke ontdekking zou worden gedaan en historisch betrouwbaar is, zou men daar dus waarschijnlijk graag gebruik van maken. Verder is het bekend, naar ik veronderstel, dat de Joden altijd hebben gemeend dat het Christendom een ‘Joodse sekte’ was. Dus deze samenzwerings-theorie moeten we naar het rijk der fabelen verwijzen;
- onafhankelijk historisch onderzoek naar de vondsten is, voorzover mij bekend, niet gedaan. Er zijn foto’s getoond aan een conservator van een museum, maar niet de originele stukken.
dan kan de conclusie mijns inziens alleen maar als volgt zijn: het is een mooi bedacht symbool maar er is geen enkele historische waarde aan te hechten laat staan dat het überhaupt een historische vondst is. Het is gewoon een falsificatie. Een origineel ontworpen logo —een mooi logo ook— uit de jaren ’80 van de vorige eeuw en wordt gebruikt voor marketing-doeleinden. Maarja,.. dát vertelt men liever niet want dat “verkoopt” de (decoratieve) hangertjes, T-shirts, (wand)kleedjes enz. met dit symbool er op natuurlijk niet!
Naschrift
Ik ging nog wat verder zoeken op internet en vond op deze website de ruiterlijke erkenning dat het een falsificatie is. Desondanks voert men het als logo. De schrijver zegt dat hij na verificatie daar achter kwam.
“Helaas zijn er historische problemen (..) het is alom bekend dat de Davidsster pas sinds de late middeleeuwen een Joods symbool werd (..) de gevonden voorwerpen komen niet overeen met de periode: de lamp is laat hellinistisch (100 v.Chr), de schaal is handgemaakt en uit de Mamalukken-periode (13e-16e eeuw) of zelfs Ottomaans (16e-20e eeuws) en is er later opgeschilderd (..) Het is moeilijk te zeggen wat de motieven zijn om het als antiek te presenteren”.
Ondanks dat dit bekend is, en ook zou moeten zijn bij de “oorspronkelijke promotors”, blijft men vasthouden aan de zogenaamde historische waarde en echtheid van dit symbool
