Een populaire gedachtengang is een opvatting uit de Evangelisch-charismatische beweging die onderwijst dat God doet wat jij vraagt. “Name it and Claim it”, iets benóemen in gebed en dan gééft God het, is de gedachte. Het is jezelf ervan overtuigen dat God alles zal doen wat je vraagt als je maar sterk genoeg gelooft.

De gedachte is dat we gaan ‘staan’ op het Woord van God, op Zijn beloften. En dat we dan ook verhoord zullen worden. Wát we ook maar vragen! Een gebouw voor de kerk? Een nieuwe auto, een andere baan? “Name it and Claim it!”. Het is een essentieel onderdeel van het welvaartsevangelie (“Word of Faith”).

Maar klopt die gedachte wel? Wat leert de Bijbel over gebedsverhoring?

Welvaartsevangelie

In het welvaartsevangelie, ook wel bekend als de ‘Word of Faith Movement’, wordt de gelovige in essentie geleerd om God te gebruiken, terwijl de waarheid van het bijbelse christendom precies het tegenovergestelde is: God gebruikt, werkt door, de gelovige. De welvaartstheologie ziet de Heilige Geest als een kracht die kan worden gebruikt voor alles wat de gelovige wil.

Name it and Claim it

Zeg wat je wilt, verklaar dat het van jou is, en het zal van jou zijn. In deze visie is de sleutel tot het verkrijgen van resultaten in gebed, iets maar gretig genoeg willen en er sterk genoeg in geloven. Krijg je iets niet? Dan is jouw geloof “te klein” of “te zwak”.

Petrus en Herodus
Maar is dit waar? Redde God Petrus uit de gevangenis (Hand 12:3-19) omdat mensen met zo’n zekerheid aan het bidden waren voor zijn redding? Integendeel! Toen ze baden, geloofden ze niet dat Petrus gered zou worden. Handelingen 12:15 toont ons dat aan. Zelfs nadat het was gebeurd, konden ze het namelijk nog steeds niet geloven. Gods optreden was duidelijk niet afhankelijk van hun niveau van vertrouwen!

Gods antwoord op gebeden hangt niet altijd af van onze mate van zekerheid, maar van zijn wijze keuze in wat het beste is voor ons.

Wat is er mis met ‘Name it and Claim it”?

1. het degradeert God door Hem “onder onze controle” te plaatsen – voor zover dat al mogelijk zou zijn! Hij is een Heilig God, Rechtvaardige Rechter. Wat geeft ons het recht te denken dat wij wel even kunnen bepalen wat God gaat doen?

2. het (ver)oordeelt en geeft mensen de schuld. Als “Name it and Claim it” waar is, dan is het je “eigen schuld” als je een probleem niet kunt oplossen of een gebed niet beantwoord wordt door God zoals jij wilt.

3. het blaast degenen op die nederig zouden moeten zijn (omdat ze iets van God hebben ontvangen immers) – Kolossenzen 2:18 (NBG51). Als het goed gaat en je voorspoedig en gezond bent, zeg je tegen jezelf: “Ah, dit komt door mijn sterke geloof en mijn reine leven. Ik heb geen verborgen zonden die mij van Gods zegen afhouden, en ik heb een geloof zó goed dat het er voor zorgt dat goede dingen van God naar mij blijven stromen.” In plaats van God nederig te danken voor onverdiende zegeningen, voelen en gedragen mensen zich trots dat ze “indruk op God” hebt gemaakt. Ze etaleren die trots vaak ook breeduit. Alsof ze de Heilige God “voor hun karretje hebben kunnen spannen!?”.

Weet jij wat je cadeau krijgt?
Wat de “Name it and Claim it” of “Word Faith” (Woorden van geloof) feitelijk beweren is, om maar te vergelijken, dit: je weet dat je met Kerst waarschijnlijk cadeaus gaat krijgen. En wat zij leren is dat wanneer je maar sterk genoeg gelooft dát je niet alleen cadeaus zult krijgen maar ook precies zult ontvangen wat jij wilt hebben, wat jij in geloof hebt “geclaimd” of uitgesproken dat er ook in zit.

Maar zo werkt het niet! De Gever bepaalt wat er in jouw kerstcadeau zit. Je kunt je wensen aandragen (bidden) maar je hebt domweg helemaal niets te éisen als je iets cadeau gaat krijgen!

Gods wegen zijn niet zo gemakkelijk te doorgronden. Jakobus werd onthoofd (Hand 12:1-2) nota bene en Petrus werd gered. Was dat omdat Jakobus zondiger was dan Petrus? Was dat omdat de gebeden van de kerk voor Petrus meer verwachtingsvol waren dan de gebeden voor Jakobus?

Nee, de gebeden voor Petrus waren zelfs minder verwachtingsvol, en Jakobus was niet zondiger dan Petrus – beiden werden gered door Jezus’ bloed, niet door hun eigen goedheid. Waarom stierf Jakobus terwijl Petrus bleef leven? Om redenen die alleen God kent. Uiteindelijk stierf ook Petrus de marteldood. Hij werd “op de kop” (met zijn hoofd naar beneden) gekruisigd volgens de traditie!

Op een gegeven moment sterven immers zelfs gebedsgenezers aan iets dat hun geloof niet geneest. Denk aan iets simpels als corona. Een virus dat vele mensen gedood heeft, kon door de gebedsgeneers niet overwonnen worden en er overleden ook gebedsgenezers aan. Het heeft het failliet van dergelijke leringen definitief en zonder énige twijfel aangetoond.

De keerzijde is dat we te wéinig verwachten van het gebed. Als we God bidden om regen, zodat de oogst gered kan worden – waarom nemen we dan (bij wijze van spreken) geen paraplu mee naar de gebedsbijeenkomst? We verwachten, we bidden, toch om regen?

De dood van Herodus

Herodus sterft een vreselijke dood. Het verhaal in Handelingen wordt bevestigd door de geschiedschrijver Josephus, die verklaart dat Herodus een vreselijk sterfbed had dat vijf dagen duurde. Veel van wat over het leven van Herodus, zijn familie en regering, bekend is aan ons overgeleverd door de historicus Flavius Josephus.

Josephus, schreef dat Herodes een speciaal gewaad liet maken met zilver dat in de stof was geweven, zodat er licht van zou schijnen. Hij timede zijn toespraak voor de vroege ochtend, beginnend bij zonsopgang, zodat de eerste zonnestralen op zijn zilveren gewaad zou schijnen en het volk zou verblinden. Terwijl Herodes sprak, reageerden de mensen door te schreeuwen: “Dit is de stem van een god, niet van een mens.”. Maar in de Bijbel zegt God: “Ik ben de Heer… Ik zal mijn eer niet aan een ander geven” (Jesaja 42:8).

God geeft Zijn eer niet aan een ander
God had geduld met Herodes en had hem toegestaan te blijven leven ondanks het begaan van vele zonden, maar op dat moment besloot God dat Herodes klaar was. “Onmiddellijk, omdat Herodes God niet loofde, sloeg een engel van de Heer hem neer, en hij werd door wormen opgegeten en stierf” (Handelingen 12:23).

Dat God Zijn eer niet aan een ander geeft, moeten we ons goed in de oren knopen als we denken met ‘Name it and claim it’. Denken we werkelijk Hem voor óns karretje te kunnen spannen? God ís niet jouw marionet, je trekpop! Jij staat niet bóven Hem, dat jij Hém maar eens even kunt vertellen wat Hij moet doen! Verre van dat!

Handelingen 12 begint met Herodes op het hoogtepunt van zijn macht, met Petrus in de gevangenis en met een kerk die bang is en blijkbaar dreigt te worden weggevaagd. Handelingen 12 eindigt met de dood van Herodes, terwijl Petrus het evangelie verspreidt..

Handelingen 12 is een belofte én een waarschuwing. Wie meent te “staan”, moet goed oppassen dat hij niet valt, zegt de Bijbel (1 Korinthiërs 10:12). Herodus moest aan de lijve ondervinden dat niemand boven God staat. Oók wij niet!