De Wet tegen Homogenezing (conversietherapie) is geen wet tegen Homogenezing. Volgens “VoorZij” lopen vrouwen en meisjes grote risico’s door het wetsvoorstel. Journalist Jan Kuitenbrouwer heeft ook de nodige kritische noten.

“Er worden in Nederland net zoveel bizarre therapieën aangeboden als er boerderijen leeg staan”, schreef Jan Kuitenbrouwer in HP De Tijd.  Een waarheid als een koe.

Zo wordt bijvoorbeeld in de Jeugdzorg pure kwakzalverij als therapie aangeboden én vergoed door de overheid. Maar therapie aanbieden aan mensen die worstelen met hun seksuele identiteit (transgender) mag straks niet meer. Sterker, je loopt kans gevangenisstraf te krijgen als legitieme therapeut of (huis)arts.

Kuitenbrouwer, op Twitter, “Dit wetsvoorstel gáát helemaal niet over ‘homogenezing’, het ware mikpunt zijn de gendertherapeuten, die straks in overtreding zijn als zij samen met hun cliënt op zoek gaan naar de bron van hun onbehagen.”.

Daarnaast zijn vrouwen potentieel slachtoffer van deze wet.

Wet tegen Homogenezing?

Om welk voorstel gaat het? In de tekst van de wet (mirror), welke nog in voorbereiding is, staat onder andere

“Hij die in de uitoefening van een ambt, beroep of bedrijf dan wel in het verband van een organisatie handelingen verricht die ertoe strekken de seksuele gerichtheid of genderidentiteit van een persoon die de leeftijd van achttien jaren nog niet heeft bereikt te veranderen of te onderdrukken, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de vierde categorie.”

Cruciaal is de zinsnede “de seksuele gerichtheid of genderidentiteit van een persoon”. Kuitenbrouwer en anderen maken hier terecht bezwaren tegen.

‘Genderidentiteit’ is geen seksuele geaardheid, zoals wij inmiddels weten, maar een ‘gevoel’. Een seksuele geaardheid is aangeboren en onveranderlijk, daar zijn de experts het over eens. Homogenezing bestaat niet. Genderidentiteit en -expressie daarentegen kunnen komen en gaan, shapeshiften, morphen en meanderen, leert de gendertheorie ons. Gender, je weet toch, is ‘fluide’. (Kuitenbrouwer)

Bij de internetconsultatie waren er ook diverse mensen en organisaties die ernstig bezwaar maakten.

Zelfidentificatie

Stichting Voorzij, een organisatie die opkomt voor de rechten van vrouwen en meisjes, stelt bijvoorbeeld:

“Als iedere man zelf bij de burgerlijke stand zijn geslacht kan veranderen in vrouw, verliest het begrip vrouw iedere betekenis. Mannen kunnen dan overal voorzieningen van vrouwen binnen en bijvoorbeeld douchen met jonge meisjes, of een kamer delen met een vrouw in een daklozenopvang.”

(hun volledige reactie op het wetsvoorstel is hier te bekijken of via deze mirror)

Andersom is natuurlijk ook het geval. Als iedere vrouw zomaar bij de burgerlijke stand haar geslacht in ‘man’ kan laten veranderen geeft dit maatschappelijk gezien ook grote problemen.

Denk bijvoorbeeld maar eens aan medische onderzoeken waarvoor men specifiek een man zoekt – een vrouw met een uitreksel van de burgerlijke stand in de hand waarop staat dat zij ‘man’ is mag dan niet geweigerd worden.

Stichting Voorzij is ook boos op de KNMG, de federatie van artsen, die het geen probleem vinden als mensen voortaan zelf hun geslacht mogen bepalen. Want dat is wat hier aan de hand is.

De wet gáát helemaal niet over “homogenezing” (waar de onderzoekscomissie slechts 14 gevallen van kon achterhalen en geen recente situaties) maar over het punt dat mensen zelf kunnen bepalen tot welk geslacht ze behoren. Ook al zijn ze helemaal niet in transitie of van geslacht veranderd. En dat óók zomaar bij de burgerlijke stand kunnen laten wijzigen.

Dat heeft al tot hele nare situaties geleid in bijvoorbeeld Engeland waar een man, bekend zedendeliquent, zich ‘identificeerde als vrouw’ en in een vrouwengevengenis werd geplaatst. Dat ging natuurlijk helemaal fout, hij vergreep zich aan één van de vrouwen.

Geslacht is wezenlijk

Met zulke wetgeving is het hek van de dam. Dat is echt regelrechte waanzin en je weet op voorhand dat dit tot de allergrootste (maatschappelijke) problemen zal gaan leiden.

Geslacht is wezenlijk in de gezondheidszorg, en als “geslacht” voortaan gaat over de niet-objectiveerbare genderidentiteit, zouden wij, artsen, maar ook verloskundigen er van af moeten zien geslacht te registreren. We zijn immers geen kwakzalvers, en onderscheid maken op persoonskenmerken is wezenlijk in onze diagnostiek. Dat níét doen, komt neer op het benadelen van patiënten! (VoorZij)

Artikel 1 van de Grondwet en de Algemene Wet Gelijke Behandeling beschermt mensen die transgender zijn al. Een extra wet op dit gebied is niet noodzakelijk en volstrekt onwenselijk.

Het lijkt er op dat de ‘Wet tegen Homogenezing’ dus inderdaad vooral wordt gebruikt om mensen die genderissues hebben tegemoet te komen. Met als piggyback de ‘homogenezingen’. Vooral vrouwen en meisjes kunnen hierdoor ernstig in verlegenheid worden gebracht en in de problemen komen. Je weet op voorhand al: het is niet de vraag óf dit mis gaat maar wannéér het mis zal gaan.

Geslacht naar keuze?

Het is daarom te hopen dat het wetsvoorstel daadwerkelijk sneuvelt. De situatie wordt immers volstrekt onhoudbaar en onwerkbaar als iedereen zichzelf maar naar believen kan gaan identificeren als lid van een ander geslacht “naar keuze”. Of zelfs als “non-binair” als in “geen van de sekses”.

Non-binair
Een non-binair persoon is iemand die zich “niet thuis voelt in de binaire gendercategorieën man of vrouw” en zich beter voelt bij een andere, niet-binaire, “genderidentiteit”. (Transgender Infopunt BE)

Genderdysforie

“Onderzoek geeft aan dat genderdysforie bij 80 procent van de jongeren vanzelf weggaat als er niet wordt ingegrepen. Maar wereldwijd, ook in Nederland, wordt steeds vaker vroeg ingegrepen en krijgen kinderen medicatie om de puberteit te remmen. Ouders wordt gezegd dat zij de (gender) gevoelens van hun kind moeten erkennen. Het beinvloeden van het lichaam met hormonen wordt gepresenteerd als logische en verstandige stap. Alleen dan zou het kind ‘zichzelf’ kunnen zijn.” (VoorZij)

De vraag die je, in mijn ogen, kunt stellen is: hoe ver moeten we als maatschappij mee willen gaan in iemands opvattingen of psychische toestand? Want het is immers duidelijk dat genderdysforie geen seksuele geaardheid of gerichtheid is maar een geestelijke gesteldheid.

Door een geslachtsveranderende operatie verandert er niets. De man blijft een man, de vrouw blijft een vrouw. Ook als je de uiterlijke kenmerken niet meer hebt, je DNA, je chromosomen, veranderen niet.

Sekse is binair

Sekse is, in principe, dan ook binair.  Er zijn, incidentele biologische afwijkingen daar gelaten, maar twéé smaken: man of vrouw. En die sekse is vastgelegd in je genetische materiaal en niet in je uiterlijke kenmerken. Die zijn daar een gevolg van.

“TRANS-gender betekent een transitie wensen van het ene naar het andere geslacht, dat is dus bij uitstek al binair. Sowieso is non-binair een subjectieve aan zichzelf toegeschreven identiteit, niet materieel of meetbaar, zoals vroeger genderbending en emo/goth populair waren. Het is een niet thuisvoelen in cq afzetten tegen de stereotype genderrollen die de maatschappij aan de seksen toeschrijft. In die zin zijn we allemaal non-binair want vrijwel niemand conformeert zich voor 100% aan de genderstereotypen.

Tegelijk zijn we anatomisch allemaal per definitie binair, omdat sekse nu eenmaal een binair model is. De zeldzame afwijkingen binnen dat model maken het nog geen spectrum. Er is geen 3e sekse. Als sekse niet binair zou zijn, zou zwanger worden een veel lastiger verhaal zijn.

Iedereen is vrij om te voelen zoals hij/zij zich wil voelen. Waar het fout gaat is de verwachting dat de rest van de maatschappij, en in dit geval zelfs officiële wetgeving en documentatie, zich maar aanpast aan die gevoelens en individuele wensen. Het begon met voornaamwoorden (dicteren hoe iemand OVER jou spreekt, jou noemt wanneer niet in jouw bijzijn), nu is het afdwingen dat het historisch emotioneel, maatschappelijk, medisch en politiek geladen woord moeder wordt aangepast in een geboorteakte.

En daar blijft het al lang niet meer bij. Mensen die het de laatste jaren volgen, zullen niet zo snel zijn met opmerkingen als “ach, leef en laat leven, ik heb er toch geen last van”. Het herdefiniëren van geslacht naar een gevoelsmatige ‘genderidentiteit’ (die de meesten simpelweg niet hebben), het aanpassen van sekse-specifieke woorden en het afdwingen van de Wet op Zelfidentificatie heeft uiteindelijk impact op ons allemaal en in het bijzonder op de vrouwenrechten waar we zo lang en hard voor gestreden hebben.
(Mandy Ronda, Seksuologisch hulpverlener/coach, TEDx spreker, schrijver op Facebook, 19/8/2021)

Gaat het recht van de individu bóven het recht van anderen (in dit geval in het bijzonder van vrouwen, meisjes en medici)? Gaat het individu bepalen dat wat we wetenschappelijk kennen en weten over sekse onjuist is omdat hij of zij zich “anders voelt”?

Hoogleraar, en feministe, Kathleen Stock stelt dan ook terecht dat identificeren met de andere sekse niet betekent dat je het biologisch gezien ook bént. Het heeft er toe geleid dat haar positie als hoogleraar onmogelijk werd gemaakt door de woke cancelculture. Vrouwen moeten rechten opgeven om transvrouwen te accommoderen.

Kathleen Stock constateert in een interview met NRC:

“Ik denk dat het een stomme zet was van feministen uit de twintigste eeuw om vrouw-zijn aan te merken als een sociaal construct in plaats van als ‘iets biologisch’. Daardoor konden vrouwen achter het aanrecht vandaan komen, want als die huishoudelijke taak alleen iets sociaals is, kunnen we het dus veranderen. Maar die verandering in denken heeft ons later problemen gebracht, want natuurlijk maakt sekse uit, en is vrouw-zijn iets biologisch.“

Iemand accepteren en zijn of haar keuzes en gevoelens respecteren ben ik helemaal voor, maar die keuzes en gevoelens moeten niet tot maatschappelijke ontwrichting leiden. Dat gaat te ver. Daarmee zijn grenzen overschreden welke vrouwen en mannen tekort doen en geestelijk, lichamelijk en maatschappelijk een bedreiging zijn voor, met name, vrouwen.

(Laatst bijgewerkt 10 September 2022)