Tag: Petrus

Het verleden loslaten - onnodige ballast in je leven die je gevangen houdt

De bekering van Petrus: het verleden loslaten

“Je kunt het verleden niet meer veranderen. Het bestaat alleen in je gedachten.” (NewStart)

De bekering van de Apostel Paulus is één van de bekende gebeurtenissen in het Nieuwe Testament. Paulus, de Schriftgeleerde, die de christenen vervolgde en ze voor het gerecht bracht en liet ombrengen – onder andere middels steniging.

Het verleden loslaten - onnodige ballast in je leven die je gevangen houdt

Hij, die een vijand van de christenen was, werd één van de belangrijkste christelijke leiders. De eerste “christen theoloog” was de Apostel Paulus. Zijn brieven bevatten veel inzichten en leringen die we tot op de dag van vandaag onderwijzen.

⇒ Download dit artikel in PDF-formaat

Er zijn er zelfs die zover gaan dat ze zichzelf ‘paulinische christenen’ noemen. Iets waar Paulus zelf, want dit verschijnsel kwam al bij zijn leven voor, absoluut geen voorstander van was getuige 1 Kor. 1:12-13 waarin hij schrijft:

“Ik bedoel dit, dat ieder uwer zijn leus heeft: Ik ben van Paulus! En ík van Apollos! En ík van Kefas! En ík van Christus! Is Christus gedeeld? Is Paulus dan voor u gekruisigd, of zijt gij in de naam van Paulus gedoopt?”

Het verleden van Paulus

Paulus had moeite met zijn eigen gedragingen, met zijn verleden als vervolger. Zo was hij bijvoorbeeld toezichthouder bij de steniging van Stefanus.

Hij haalt het ook aan in de brieven die hij schrijft. Zijn verleden was iets dat tegen he gebruikt kon worden en ook werd. Maar het was ook iets waar hij zich, binnen het Jodendom, op kon beroepen – iets waar je menselijk gesproken ‘trots’ op kon zijn. Maar hoe ging hij er mee om? Hij, de Schriftgeleerde uit de Farizeeën, keek terug op die tijd en noemde het “vuilnis” – dat wil zeggen: als hij het vergeleek met de gerechtigheid door geloof in Christus:

Indien een ander meent op vlees te kunnen vertrouwen, ik nog meer: besneden ten achtsten dage, uit het volk Israël, van de stam Benjamin, een Hebreeër uit de Hebreeën, naar de wet een Farizeeër, naar mijn ijver een vervolger van de gemeente, naar de gerechtigheid der wet onberispelijk. Maar alles wat mij winst was, heb ik om Christus’ wil schade geacht. Voorzeker, ik acht zelfs alles schade, omdat de kennis van Christus Jezus, mijn Here, dat alles te boven gaat. Om zijnentwil heb ik dit alles prijsgegeven en houd het voor vuilnis, opdat ik Christus moge winnen, en in Hem moge blijken niet een eigen gerechtigheid, uit de wet, te bezitten, maar de gerechtigheid door het geloof in Christus, welke uit God is op de grond van het geloof. – Fil. 3:4-9

Maar in vers 14 concludeert hij vervolgens:

“vergetende hetgeen achter mij ligt en mij uitstrekkende naar hetgeen vóór mij ligt, jaag ik naar het doel, om de prijs der roeping Gods, die van boven is, in Christus Jezus.”

Met andere woorden: hij richtte zich op de tóekomst en bleef niet oeverloos hangen in het verleden. Dat heeft een reden. De Here Jezus maakte namelijk duidelijk dat we niet altijd achterom moeten kijken. Dat werkt namelijk verlammend, want je blijft dan ‘hangen’ in het verleden waardoor je niet meer vooruit komt en het (geestelijke) werk dát je wilt doen lukt dan ook niet.

Een boer die het land bewerkt
Een boer die het land bewerkt moet vóór zich kijken

Kijk niet achterom..

“Niemand, die de hand aan de ploeg slaat en ziet naar hetgeen achter hem ligt, is geschikt voor het Koninkrijk Gods.” – Lucas 9:61

Jezus trekt de vergelijking met een boer die aan het ploegen is. Als een boer achterom kijkt, kan hij niet ploegen. Hij moet vóór zich kijken, “naar de toekomst”. In geestelijke zin: het Koninkrijk Gods.

Dit Koninkrijk Gods wordt je deel van, betreed je, zodra je tot geloof komt. Op dat punt aangekomen is het verleden (zoals Paulus ook zegt) linksom of rechtsom “vuilnis” – zélfs als dat een verleden is waar je vreselijk trots op bent of kunt zijn, menselijk gesproken.

Als je maar blijft terug kijken naar het verleden, of het nou positief of negatief is, kun je niet meer vóóruit en niet nuttig zijn voor- of binnen het Koninkrijk Gods. Je bent dan wel wedergeboren, maar groeit niet verder in je geloof en kunt voor anderen óók niets betekenen..!

Je bent dan in feite ‘de grens gepasseerd’ en het ‘geestelijke koninkrijk binnen gegaan’ maar blijft daar vervolgens staan en ontdekt niet wat er allemaal voor moois ligt voor je en wat er allemaal te ontdekken is in het Koninkrijk Gods!

Er is een groot probleem met het verleden: je kunt het niet meer veranderen. Hoeveel tijd je ook doorbrengt met fantasiescenario’s, hoeveel denkbeeldige discussies je ook voert met fictieve personen: er verandert helemaal niets. (NewStart)

Hoe is het mogelijk dat de Bijbel tweeduizend jaar geleden daar al over schreef, dat Paulus dat al wist hè? Dat Jezus zei ‘kijk niet achterom als je gaat ploegen’. We denken tegenwoordig allerlei nieuwe dingen te ontdekken, maar zoals je ziet: dat is niet het geval. Of, zoals de Prediker al zegt:

“Wat geweest is, dat zal er zijn, en wat gedaan is, dat zal gedaan worden; er is niets nieuws onder de zon.” – Prediker 1:9.

Paulus had had geleerd om te gaan met zijn verleden; hij schrijft “ik heb de gemeente Gods bovenmate vervolgd en getracht haar uit te roeien” (Gal. 1:13).

Maar het beperkte hem niet meer, hij keek er niet continue naar terug. Na zijn bekering nam hij de tijd het een en ander op een rijtje te zetten en vertrok naar Arabia (het rijk van de Nabateeërs, waar de bekende plaats Petra de hoofdstad van was) en vervolgens naar Damascus.

Pas na na drie jaar, ik neem aan een periode om niet alleen de Schriften te bestuderen nu hij er nieuw licht op had ontvangen maar óók om te leren omgaan met wat er allemaal gebeurd was, gaat hij dan naar Jeruzalem naar Petrus en Jakobus om met hen te praten. Over zijn bekering, over zijn inzichten de hij van de Here had ontvangen. Om hun mening daarover te vragen en om hun fiat te krijgen naar de Heidenen te gaan om het Evangelie te brengen.

Hier zie je dus wat er gebeurt als iemand “het verleden loslaat” – er rust een enorme zegen op het leven van Paulus en zijn werk in- en voor het Koninkrijk Gods is ongeevenaard!

Petrus’ bekering

Van Paulus is het ‘bekeringsmoment’ heel helder. Bij Petrus is dat een beetje anders. Zo zie je dat ieder mens een eigen ‘bekeringsgeschiedenis’ kan hebben. Sommige mensen groeien op in een gelovig gezin en krijgen het zo, als kind, al meegegeven (sommige noemen dat “indoctrinatie” maar dat is een negatief woord, alsof je gehersenspoeld zou zijn).

Petrus loochent dat hij Jezus kent - Rembrandt, 1660
Petrus loochent dat hij Jezus kent – Rembrandt, 1660

Petrus was door zijn broer Andreas (letterlijk) “tot Jezus geleid” (Joh. 1:43). Zowel Andreas als zijn broer Petrus verwachtten de Messias. Wat er op duidt dat ze gelovige Joden waren.

Petrus werd een leerling van Jezus en ontdekte gaandeweg de Waarheid. Hij geloofde de woorden van Jezus, zag de wonderen als een bevestiging er van. Werkte actief mee in de verkondiging van het (aanstaande) Koninkrijk der Hemelen.

Toch lezen we in Lucas 22:32 dat Jezus zegt:

“Ik heb voor u gebeden, dat uw geloof niet zou bezwijken. En gij, als gij eenmaal tot bekering gekomen zijt, versterk dan uw broederen”

Betekent dit dat hij toch níet bekeerd was? Dat kan toch eigenlijk niet kloppen? Immers we lezen eerder al meerdere keren hoe Petrus over Jezus denkt? Ds. P. van de Voorde schrijft op Refoweb hier over:

Petrus was inderdaad bekeerd, in de zin van wedergeboren en een gelovig volgeling van Jezus. Maar het woord “bekering” wordt in de Bijbel soms ook gebruikt in het leven van een kind van God. Het gaat dan om bekering van een bepaalde zonde. Die zonde was bij Petrus duidelijk hoogmoed. Hij had nog hoge gedachten van zichzelf en dacht dat hij in eigen kracht Jezus zou kunnen volgen, ongeacht het lijden dat dit met zich mee zou kunnen brengen.

En vervolgens schrijft hij:

Hier zit een les in voor onze tijd. We kunnen heel enthousiast in een gemeente, Bijbelstudiegroep of gebedsgroep ons steentje bij dragen. Maar hoe doen we dat? Vanuit welke gezindheid? Als iemand nog –misschien onbewust– hoge gedachten heeft van zichzelf, versterkt hij niet, maar werpt hij mensen terug op zichzelf. Veel opdrachten: bidden, veel lezen, veel strijden tegen de zonde, enz. Het kernwoord is dan “moeten”. Op zich allemaal waar, maar wat is de Bron van waaruit we leven? Als het besef van pure genade ontbreekt, doen we het in eigen kracht, worden we hoogmoedig en struikelen we vroeg of laat.

Die ‘hoogmoed’ of trots kan ook te maken hebben met het verleden. Trots op je eigen werk, je diploma’s, wat je allemaal bereikt hebt in het leven. Sommige mensen nemen dan ook een houding aan, waaruit blijkt dat ze vinden dat ‘de kerk maar wát blij mag zijn met een getalenteerd (of goed) mens als hen’. Zoals we zien een houding die niets anders is dan zonde.

Ik begon bij Paulus. Díe had inderdaad zo’n houding kunnen aannemen als “afgestudeerd theoloog” en hoog in aanzien staand persoon. Maar wat was zijn eigen perspectief? Hij noemde waar hij menselijkerwijs gesproken trots op kon zijn en zich op kon laten voorstaan ‘vuilnis’!

Petrus moest deze les (nog) leren: ook hij moest het verleden los laten; zijn eigen opvattingen en gedachten hielden hem gevangen. Dáár moest hij vanaf! Jezus leerde hem, op een voor Petrus zeer confronterende manier, daarmee af te rekenen. Doordat Petrus de Here Jezus verloochende leerde hij deze les en het brak zijn hart: “hij ging naar buiten en weende bitter” (Lucas 22:62).

En dan? Als je je Heer en Meester verraden hebt, doordat je zo nodig vast wilde houden aan het verleden en daarom niet dienstbaar kon zijn in het koninkrijk? Was het daarmee afgelopen? Gelukkig niet, integendeel. Want de Here Jezus kent genade. Voor een ieder die oprecht gelooft is er áltijd vergeving en genade, zelfs als je er niet om vraagt:

Toen zij dan de maaltijd gehouden hadden, zeide Jezus tot Simon Petrus: Simon, zoon van Johannes, hebt gij Mij waarlijk lief, meer dan dezen? Hij zeide tot Hem: Ja Here, Gij weet, dat ik U liefheb. Hij zeide tot hem: Weid mijn lammeren. Hij zeide ten tweeden male weder tot hem: Simon, zoon van Johannes, hebt gij Mij waarlijk lief? En hij zeide tot Hem: Ja Here, Gij weet het, dat ik U liefheb. Hij zeide tot hem: Hoed mijn schapen. Hij zeide ten derden male tot hem: Simon, zoon van Johannes, hebt gij Mij lief? Petrus werd bedroefd, dat Hij voor de derde maal tot hem zeide: Hebt gij Mij lief? En hij zeide tot Hem: Here, Gij weet alles, Gij weet, dat ik U liefheb. Jezus zeide tot hem: Weid mijn schapen. – Joh. 21:15-17

Het verleden loslaten

Zoals we zien kan uit de Bijbel het een en ander worden geleerd over hoe het verleden, en het bewust of onbewust “koesteren” er van, je als christen kan beperken in je geloofsleven of zelfs in het ergste geval tot zonde kan zijn of brengen.

Bittere wortel

Een ‘bittere wortel’ is echt een groot probleem voor veel mensen, ook voor christenen. Niets menselijks is ook ons christenen immers vreemd? Ik heb dat zelf ook gemerkt; als je boos bent op iemand of bijvoorbeeld gefrustreerd vanwege een situatie, dan kan dat aan je gaan vreten. Je denkt er steeds over na, je boosheid blijft of verergert. Je wordt er uiteindelijk alleen maar ongelukkig van! En erger nog: het lost helemaal niets op, integendeel. Het kan je zodanig gaan beheersen dat ook andere mensen daar last van krijgen. Wrokkige, boze, mensen zijn voor niemand prettig in de omgang.

Kijk eens naar de huidige maatschappij? Hoeveel mensen zijn wel niet boos en ontevreden? Met als gevolg dat we in een land leven waarin mensen het enorm goed (kunnen) hebben maar vreselijk tegen elkaar te hoop lopen op sociale media, in de maatschappelijke omgang, in de politiek. Partijen zoals bijvoorbeeld de FvD en PVV zouden zonder de onvrede onder de burgers niet kunnen bestaan!

Onverwerkte boosheid leidt tot bitterheid tegenover mensen door wie je je bijvoorbeeld bedreigd of verkeerd behandeld voelt of die niet aan je verwachtingen hebben voldaan. Bitterheid verschaft voortdurend voedsel aan negatieve gedachten, woorden of daden ten opzichte van de mensen waarover je verbitterd bent. (Herschepping)

“… ieder mens moet zich haasten om te luisteren, maar traag zijn om te spreken, traag ook in het kwaad worden. Want de woede van een mens brengt niets voort dat in Gods ogen rechtvaardig is. Wees daarom zachtmoedig en leg alle verdorvenheid en elk denkbaar wangedrag af …” — Jakobus 1:19-21, NBV2004

en in Spreuken lees je:

Ga niet om met een heethoofd, houd je niet op met een driftkop, opdat je niet dezelfde weg gaat als hij en voor jezelf een valstrik zet. — Spreuken 22:24-25, NBV2004

Wrok en boosheid maken de Heilige Geest, die in je woont, bedroefd(!) zegt de Bijbel

..bedroeft de heilige Geest Gods niet, door wie gij verzegeld zijt tegen de dag der verlossing. Alle bitterheid, gramschap, toorn, getier en gevloek worde uit uw midden gebannen, evenals alle kwaadaardigheid. — Efez. 4:30, 31

Waarom is dat? De Heilige Geest woont in je, als je gelooft. Het is de bedoeling dat de Heilige Geest je zal leiden in je leven, om vooruit te kijken naar een mooi leven, samen met Jezus, maar dat kan niet als je zelf steeds met je rug naar de toekomst staat. Dat maakt de Heilige Geest, de geest van Jezus, bedroefd. Want hij is dan in je, maar kan niet in- en door je werken.

Wedergeboorte

“We komen uit het verleden, leven in het nu en zijn op weg naar de toekomst – dat geldt voor ons allemaal.” (Newstart).

Voor een Christen geldt dit nog veel meer! We kwamen vanuit de duisternis, leerden de Here Jezus kennen en werden deel van het Koninkrijk (het nú) en gaan op weg naar een heerlijke toekomst mét Hem.

Als je de gemiddelde zelfhulp-pagina op internet leest over dit soort onderwerpen dan klinkt het allemaal heel eenvoudig. Maar iedereen die worstelt met dit onderwerp, in welke zin dan ook, weet dat het niet zo werkt. De Bijbel laat zien dat om werkelijk te breken met het verleden, met je eigen gedachten die je gevangen kunnen houden, werkelijke wedergeboorte (een “nieuw schepsel” worden!) noodzakelijk is.

Toch hebben dit soort pagina’s raakvlakken met de Bijbelse boodschap.

    • Zie het verleden als een les

→ Bijbelse toepassingen hebben we hier zojuist behandeld! Het verleden is een les en daaruit kun- en moet je lering trekken.

    • Zie dat jij je best hebt gedaan met de kennis die je toen had. 

→ Petrus en Paulus besloten met hun beste weten en kunnen dingen te doen op een bepaalde manier. Dat was achteraf niet de beste weg. Gingen ze daar hun hele leven naar terug kijken en zich er door laten verlammen? Integendeel! Ze waren immers een nieuwe schepping geworden? Een nieuw mens, door Jezus?

    • Wrok naar anderen toe veroorzaakt pijn bij jezelf

→ Bittere wortel? Wrok? Boosheid? De Bijbel zegt:

Ziet daarbij toe, dat niemand verachtere van de genade Gods, dat er geen bittere wortel opschiete en verwarring stichte, en daardoor zeer velen zouden besmet worden. (Hebr. 12:15).

Je pijn koesteren zorgt voor bitterheid, boosheid, wraakgevoelens. Daar ga je uit leven en handelen en het maakt je ongelukkig.

En zo schrijf men verder op Newstart:

“Wat je wel kunt doen is vandaag betere beslissingen nemen. Andere keuzes die leiden tot een beter resultaat. Dat verandert het verleden misschien niet, maar voorkomt wel dat negatieve ervaringen zich niet meer herhalen. Je beslissingen van vandaag veranderen de toekomt.”

De éérste keuze die je kunt maken om die nieuwe start en beter resultaat in je leven te krijgen? Kies voor Jezus! Dát is een beslissing die je leven werkelijk zal kunnen veranderen, mits je je daadwerkelijk bekéért en je oude leven loslaat! Dat geldt ook voor hen die de keuze voor Jezus al gemaakt hebben, het Koninkrijk zijn binnen gegaan, maar nog steeds vasthouden aan ‘het verleden’ (in positieve of negatieve zin). Het belemmert je om verder te groeien.

Heb jij Jezus waarlijk lief? Ga dan het Koninkrijk binnen en “reis” samen met Jezus het (geestelijke) land door. Dán kun je zijn schapen hoeden! Dán zul je een rots kunnen zijn waar anderen op kunnen bouwen!

___

Bronnen/geraadpleegd

De “Corona-Samenzwering” (Video)

Bill Gates wil iedereen verplicht vaccineren. Hij is immers de grootste particuliere sponsor van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) en heeft ook een patent op het coronavirus?

> Dowload de tekst in PDF (Stg. Yarah)

Feiten schijnen mensen niet te interesseren

Anti-vaxxers, rechts-nationalisten, linkse anarchisten en zelfs christenen schijnen elkaar te hebben gevonden in de opvatting dat er een ‘wereldwijde samenzwering’ is en delen elkaars berichten en beïnvloeden zo de mensen. Sommige politici doen hier, vanuit opportunistische belangen, ook van harte aan mee.

Maar klopt het? Is er sprake van criminele georganiseerde desinformatie door de media? Is er sprake van een georganiseerde samenzwering door de overheden, via onder andere de VN en WHO, gesteund door mensen als Bill Gates, de op één na grooste sponsor van de WHO, met als doel de mensen te onderdrukken en van hun vrijheid te beroven?

De berichten op de sociale media zoals Facebook en Youtube maar ook via WhatsApp en Twitter rollen over je heen. Nu is het over corona. Straks weer over iets anders. Kern is altijd: er is één grote wereldwijde samenzwering tegen de burger gaande. En de ‘mainstream-media’ doen hier aan mee, ze liegen en bedriegen de burger.

Onafhankelijke nieuwsberichten en video’s worden, zo claimt men, verwijderd van Youtube en Facebook omdat die niet toestaan dat mensen kritisch zijn en zelf onderzoek doen! Deze video is (echter) ook een kritisch, onafhankelijk, geluid. Vanuit de Bijbelse optiek kijken we naar de ideeën die op social media gedeeld worden door anti-vaxxers, rechts-radicalen, linkse anarchisten en zelfs christenen.

Opname van de gemeente - Wederkomst van Christus (stockfoto)

Is de Opname van de Gemeente een Bijbelse leer?

Waarom bestrijden mensen de leer of opvatting die er is rondom een “Opname van de Gemeente” eigenlijk? Het is een opvatting namelijk waarvan veel mensen, zo blijkt, menen dat deze absoluut weerlegd en zelfs bestreden moet worden.

Het valt mij altijd weer op, in bijvoorbeeld een recente discussie op Facebook naar aanleiding van een artikel van het CIP, dat mensen er veel aan gelegen is de opvatting als zou er een opname van de gemeente komen fel bestrijden. Soms enigzins beargumenteerd maar meestal, in mijn optiek, met argumenten die onheus zijn, geen stand kunnen houden of door te proberen degeen die de gedachte aanhangt “onderuit” te halen door bijvoorbeeld de manier van bijbeluitleg van de ander te ridiculiseren.

Dat laatste is vaak vrij eenvoudig voor de ‘scherpslijpers‘ want veel gelovigen hebben gewoon een, en dat is helemaal niet negatief bedoeld, “eenvoudig geloof”. Dat wil zeggen: zij geloven wat in de Bijbel staat. Daar is helemaal niets op tegen, integendeel. Maar juist dáár worden ze op aangevallen door mensen die in kennis hen te lijken overtreffen..

De oorzaak is dat veel Christenen zich niet bezig houden met het verdedigen van hun opvatting (Apologetiek) omdat ze de noodzaak er niet van ervaren. Het wordt zelfs door sommigen als “not done” beschouwd, in met name Evangelische kringen. Dat is jammer, want in een voorkomend geval van een discussie over belangrijke onderwerpen kun je dan vaak maar moeilijk uitleggen waaróm je iets geloofd en het kan zelfs, uiteindelijk, er toe leiden dat je bepaalde belangrijke zaken zelfs niet meer gaat geloven. Of juist de meest absurde opvattingen gaat nalopen. Zo is bijvoorbeeld het preterisme weer populair aan het worden! Dan heeft ‘de tegenstander’ zijn doel bereikt, hij brengt gelovigen maar wat graag aan het wankelen, twijfelen. De Bijbel zegt echter dat we vast moeten staan in het geloof!

Wat is geloof? Het is de absolute zekerheid dat onze hoop ook werkelijkheid wordt en het is het bewijs van dingen die wij niet kunnen zien. (Hebreeën 11:1, Het Boek)

WAT IS DE OPNAME VAN DE GEMEENTE?

De opname van de Gemeente van Jezus Christus komen we tegen in 1 Thess. 4:15-18. Daar staat het letterlijk beschreven. Voor de leesbaarheid citeer ik Het Boek:

Opname van de gemeente - Wederkomst van Christus (stockfoto)

Wat wij hier zeggen, is het woord van de Here: wij die bij de terugkeer van de Here nog leven, zullen Hem niet eerder tegemoet gaan dan de gestorvenen. Want als het signaal klinkt, als een van de voornaamste engelen zijn stem laat horen en de trompet van God schalt, zal de Here Zelf uit de hemel neerdalen. Dan zullen de gestorven christenen eerst opstaan en daarna zullen wij die op dat moment nog leven, met hen in de wolken worden opgenomen om de Here in de lucht te ontmoeten en altijd bij Hem te zijn. Met dit nieuws kunt u elkaar troosten en bemoedigen.

TEGENWERPINGEN

Ik citeer/noem een paar tegenwerpingen die ik recent kreeg. Eigenlijk zijn dit hele bekende tegenwerpingen die altijd maar weer aangevoerd worden, vooral de eerste en deze is, zie verder, volstrekt onhoudbaar maar bovenal ook een (bewust gelanceerde) leugen.

Een vinding van de 19e eeuw?

  • G.v.V. – Opname is 19e eeuwse uitvinding, beste man. Noem me 1 kerkvader en waar die het noemt, en ik geloof je.
  • J.P. – Deze opname leer (die ontstaan is in de 19e eeuw) en de gehele hyper eindtijd sensatie erom heen met die films van Hal Lindsey zijn zo belachelijk, waarop het christendom zich zelf niet serieus kan nemen.

Grondtekst

Een bekende tegenwerping is een discussie beginnen over ‘de grondtekst’.

  • N.C. d.B. – het woord dat gebruikt wordt voor het ‘tegemoet gaan in de lucht’. Dit betekent iemand tegemoet komen om hem te vergezellen op zijn laatste stuk van de reis.

Het “context” argument

  • H.C. – je citeert uit 1 Korinthe 15:51-53. Omdat je bij deze tekst geen uitleg geeft, is het mij niet duidelijk waarom je deze gebruikt ter ondersteuning. In de context van dit hoofdstuk behandelt Paulus hiervoor het verschil tussen het lichaam dat we nu hebben en het verheerlijkte lichaam dat we ontvangen bij de wederopstanding. [..] 1 Korinthe gaat erover hoe ons aardse lichaam verandert gaat worden, er wordt met geen woord gerept over een opname in de hemel waar we zullen verblijven. Dat is ook niet de Bijbelse visie. De Bijbelse visie is een toekomstig fysiek bestaan in een nieuw, verheerlijkt lichaam. [..] Je hele bewijsvoering komt op mij meer over als eisegese.

WEERLEGGING

Vinding van de 19e eeuw of .. al onderwezen door de Kerkvaders?

De kerkvaders en vroege christelijke leiders die onomstotelijk spraken over de opname van de gemeente zijn onder andere Irenaeus, Tertullianus, Ephraem van Nisibis (of Pseudo-Ephraem), Cyrillus van Alexandrië. Daarmee is het argument dat het een “19e eeuwse vinding” is van tafel. Jaren geleden heb ik hier een diepgaande studie van gemaakt. Je kunt deze hier downloaden.

https://bijbelcollege.nl/bc2019/downloads/opname_waarheid_of_dwaling.pdf

Ik gaf aan dat het een bewust gelanceerde leugen is. Je kunt daar in dit artikel meer over lezen:

Margaret MacDonald & John N. Darby?

Grondtekst-vragen: harpazó

Als eerste wil ik opmerken dat mensen die schermen met “de grondtekst” zelf vaak de grondtekst (Grieks en Hebreeuws) niet beheersen.

Begint men met de grondtekst te schermen dan is een vraag die je altijd kunt én mag stellen: “Leest U het Bijbelse Grieks en Hebreeuws? Waar hebt U theologie gestudeerd dan?”.

Ze hebben hun argumenten namelijk vaak van ‘horen en zeggen’ of gebruiken een online bron of woordenboek. Maar in de meeste gevallen is het “kopieëren en plakken” van elders.

Veel gelovigen laten zich echter door deze opmerkingen over de grondtekst uit het veld slaan; want immers: de opponent citeert uit de grondtekst en tja, die beheers je zelf niet, dus wat kun je er dan tegenin brengen? Gelukkig zijn er heel veel online “interlinear” Bijbels, woordenboeken en concordanties zoals de Strongs Concordantie. Ik kan iedereen in dat opzicht ook aanraden op zijn minst de Statenvertaling met Strongs-coderingen aan te schaffen.

Een argument tegen het woord “opgenomen” is dat het woord in de grondtekst (harpazó) iets anders zou (moeten) betekenen. Dit is niet juist. Wanneer je een ‘interlinear’ (Strongs) concordantie raadpleegt zul je zien dat het woord dat is vertaald met ‘opgenomen’ juist is vertaald.

https://biblehub.com/greek/726.htm

harpazó: to seize, catch up, snatch away
Original Word: ἁρπάζω
Part of Speech: Verb
Transliteration: harpazó
Phonetic Spelling: (har-pad’-zo)
Definition: to seize, catch up, snatch away
Usage: I seize, snatch, obtain by robbery.

Je zou het zelfs dus kunnen vertalen als “met kracht” weggevoerd of “weggenomen” (als in diefstal).

Context?

Tot slot het argument dat je de context buiten beschouwing laat als we over de Opname van de Gemeente spreken. In geval van de discussie waar ik het over had zo dat de context van 1 Korinthe hoofdstuk 15 zijn. Let ook hier op. Vaak zeggen mensen: “Je moet het wel in de context lezen”. Mijn wedervraag is dan vaak: “Wat is dan volgens jou de context”. Meestal kan de persoon waarmee je in gesprek of discussie bent je die dan niet(!) geven. Het is een soort van ‘stroman-argument’ wat men hier probeert te doen of op zijn minst een mistgordijn optrekken.

Vaak wordt (tevens) gesteld dat de Opname van de Gemeente geen apart gebeuren is, maar samenvalt, of hetzelfde is, als de Wederkomst van Christus. Dat dit één gebeuren zou zijn, is echter, zie ook verder, volstrekt onmogelijk.

De context in 1 Korinthe 15 is: “zij die ontslapen zijn” en het verdriet daarover. Als troost zegt Paulus dan (ik vat even samen): “geen verdriet, er is een troost: zij die al zijn gestorven zullen opstaan en veranderd worden, opgenomen worden in de wolken en ook wij worden samen met hen opgenomen in de wolken”.

Je kan er van willen maken wat je wilt, maar dát is wat er staat en dát is de context. In 2 Thess. legt hij het zelfs nog verder uit, want er zijn er die onrust zijn gaan stoken in de gemeente. Daar zegt hij in hfst 2 dat wij worden ‘verenigd‘ met Hem en dat die vereniging zal zijn (vlak na) de openbaring van de anti-christ.

Daarnaast zijn er diverse andere gedeelten in de Bijbel die de uitleg steunen. Niet alleen 1 Thess. 4, maar ook het eerdergenoemde 1 Kor. 15:35-54. De context is hier het volgende:

1. de vraag “welk lichaam zullen we hebben bij de opstanding”
2. hoe zal dat lichaam dan in de hemelse gewesten komen?

Het antwoord is: we krijgen een verheerlijkt, hemels, lichaam. Hoe dat gebeurt, staat in vers 50-52: in een ‘ondeelbaar ogenblik’ zullen we veranderd worden van een mens met een aards lichaam naar een mens met een hemels lichaam. Dát is (het moment van) de opname!

Ons aardse lichaam zullen we hier achter laten, het zal een lijk zijn want:

“En er zijn hemelse lichamen en er zijn aardse lichamen, maar de heerlijkheid van de hemelse is verschillend, en die van de aardse is verschillend” (1 Korinthe 15:40).

We leven dus, na onze dood of na de opname, verder in ons nieuwe hemelse lichaam, met Christus. Daarover wordt verder uitleg gegeven in de studie die je hier kunt vinden.

Paulus verzint dit niet allemaal. Ten eerste zegt hij dat hij het een en ander ‘met een Woord van de Here’ zegt. Maar ook de Here Jezus noemt het al in de Evangelieën:

In het huis van Mijn Vader zijn veel woningen; als dat niet zo was, zou Ik het u gezegd hebben. Ik ga heen om een plaats voor u gereed te maken. En als Ik heengegaan ben en plaats voor u gereedgemaakt heb, kom Ik terug en zal u tot Mij nemen, opdat ook u zult zijn waar Ik ben. (Johannes 14:2,3)

“Kom Ik terug en zal u tot Mij nemen”

Laten we eens goed kijken naar de (grond)tekst?
http://classic.net.bible.org/verse.php?book=Joh&chapter=14&verse=3

Onmiskenbaar spreekt de Here Jezus hier over ‘tot zich nemen‘, het één worden, verenigen, van de gelovigen met de Here. Welnu, vaak wordt gezegd dat de wederkomst van Christus, en de opstanding van de doden in Openbaringen 20 samenvalt met 1 Thess. 4 en dat er géén sprake is van een “onzichtbare komst” van Christus.

Laten we vaststellen dat de opname van de gemeente niet zozeer handelt om een “onzichtbare komst” van Christus, maar een zíchtbaar verdwijnen van de gelovigen van deze aarde. De gelovigen gaan daar (heen) waar Jezus is. De gemeente van Christus wordt verénigd met haar hoofd zodat het (als) één “lichaam” is. Dat is ook het gebed van de Here:

“Vader, Ik wil dat waar Ik ben, ook zij bij Mij zijn die U Mij gegeven hebt, opdat zij Mijn heerlijkheid zien, die U Mij gegeven hebt, omdat U Mij hebt liefgehad vóór de grondlegging van de wereld” (Johannes 17:24).

Hij wil die heerlijkheid met óns délen, Hij wil dat we mét Hem zullen zijn.

Openbaringen 20:3 zegt:

“En ik zag tronen, en zij zetten zich daarop, en het oordeel werd hun gegeven; en (ik zag) de zielen van hen, die onthoofd waren om het getuigenis van Jezus en om het woord van God, en die noch het beest noch zijn beeld hadden aangebeden en die het merkteken niet op hun voorhoofd en op hun hand ontvangen hadden; en zij werden weder levend en heersten als koningen met Christus, duizend jaren lang”.

Grote Verdrukking Openbaring
Jim Padgett, courtesy of Sweet Publishing, Ft. Worth, TX, and Gospel Light, Ventura, CA. Copyright 1984. CC-BY-SA 3.0 (Wikicommons)

Het gaat hier, in Openbaringen 20, om een specifiek benoemde groep: zij die in de verdrukking vanwege hun geloof om het leven zijn gebracht.

De gedachte is hier dat het gaat om mensen die bij de opname (nog) niet gelovig waren, alsnog tot geloof zijn gekomen, en tijdens de verdrukking zijn omgekomen vanwege hun geloof. Immers het gaat hier om hen die het beest en zijn beeld niet aanbaden, dat vergt moed; denk bijvoorbeeld maar eens aan Sadrak, Mesak en Abednego in Daniël 3. Zij werden ook ‘als door vuur heen’ bewaard. Zoals zij werden bewaard worden ook de gelovigen in de verdrukking door God bewaard en beschermd.

In Openbaring 20:4 wordt vervolgens gezegd “De overige doden werden niet weder levend, voordat de duizend jaren voleindigd waren. Dit is de eerste opstanding.”.

Dat we hier over twéé verschillende opstandingen lezen laat al zien dat het dus niet zo is dat er sprake is van één, algemene, opstanding der doden zoals in veel kerken wordt geleerd. Als we dit onderkennen zien we ook dat God met de gelovigen een andere weg gaat dan met de (ongelovige) wereld en (tevens) met zijn eigen volk, de Joden – voorzover die niet tot de Gemeente van Christus behoren uiteraard.

Het Nieuwe Testament spreekt duidelijk over deze zaken en laat er geen geheim over bestaan. De opname valt niet samen met de (wereldwijd zichtbare) wederkomst van Christus, en ook niet met de opstanding(en), een komst die tot óórdeel is wanneer Hij zal verschijnen als heerser over deze wereld.

Denk in dit verband ook aan de 10 maagden (Matteüs 25:1-13). Vijf waren er wijs en mochten de bruilofstzaal in, vijf hadden “geen olie in hun lamp”, waren niet voorbereid op de komst van de Here, en mochten niet mee de bruiloftszaal in. Ook hierin kunnen we een duidelijk beeld zien van de opname van de gemeente.

Petrus zegt dat de Here Jezus komt als “een dief in de nacht” (2 Petrus 3:10). Welnu, hoe kun je de komst “als een dief” (in het verborgene, ongezien!) gelijk stellen aan de komst zichtbaar, voor de hele wereld, om het duizendjarig rijk te vestigen? Hierbij moet ik ook denken aan het woord harpazò, het ‘wegnemen (als een dief)’. Petrus duidt hier naar mijn mening op.

Het is dus duidelijk dat de Nieuw-Testamentische context over twéé “komsten” van Christus spreekt: één voor de gelovigen “als een dief in de nacht”, die Hij tot zich zal nemen en zal “wegroven” uit de handen van de satan, en één als Heerser (waarna het Duizendjarig Rijk zal worden gevestigd). Pas ná het duizendjarig rijk zal de 2e, algemene, opstanding der doden zijn en ‘het oordeel’.

Eisegese?

Verder wordt het woord ‘eisegese’ gebezigd. Dat klinkt als een moeilijk woord maar betekent “inlegkunde”. Is het “inlegkunde” was we de basisregels van de Bijbelse Hermeneutiek (de studie van de interpretatie van teksten) gebruiken? Bernard Ramm schrijft in zijn boek (Protestant Biblical Interpretation: a textbook of hermeneutics) dat het een goede gewoonte is de tekst letterlijk te nemen als het letterlijk kan.

Er is geen énkel bezwaar dat te doen als het gaat om de kernteksten met betrekking tot de opname van de gemeente zoals 1 Thes. 4; Johannes 14:2,3; 2 Petrus 3:10 en 1 Kor. 15 (waarin je leest hoe het praktisch vorm krijgt, de manier van transformatie).

WAAROM VERZET MEN ZICH?

Waarom verzetten mensen zich tegen deze gedachte? Waarom bestrijd men deze opvatting?

Laten we wel zijn: stel het is een uitleg van de Bijbel die niet klopt. Wat dan nog? Doet het ook maar iets toe- of af aan de gangbare theologische opvattingen omtrent bekering, wedergeboorte, doop of behoud? Doet het iets af aan de Goddelijkheid van Christus, aan de leer van de drie-eenheid? Helemaal niets! Beschadigd het de Kerk, de gemeente, van Christus? Eveneens niet! Dus waarom dit verzet tegen iets wat letterlijk(!) in de Bijbel staat?

De “opname”-opvatting zou je, in het ergste geval, een “variatie op een thema” kunnen noemen; namelijk de algemene opvatting van de kerken (van de Reformatie) op de wederkomst van Christus. Alhoewel er ook binnen de reformatorische gezindte predikanten zijn die wel degelijk geloven dat de gemeente wordt opgenomen alvorens er een tijd van grote verdrukking losbarst. Daar zie je alleen al aan dat het een gedachte is die de kerken helemaal niet schaadt.

Ik heb deze vraag gesteld. De tegenwerpingen worden dan vaak zwak als in “ik vind het niet bijbels”. Of men doet er het zwijgen toe. Maar wat is er “niet bijbels” aan iets wat we letterlijk kunnen lezen in de Bijbel?

Persoonlijk denk ik dan ook dat het verwerpen van de gedachte aan een opname van de gelovigen met name is ingegeven door angst. Angst om de Here Jezus te moeten ontmoeten op een ‘onverwacht’ moment. Dat Hij komt om ons, als gelovigen, op te nemen op een moment dat je er ‘niet klaar voor bent’ of een moment waar je geen invloed op kunt uitoefenen. En dat terwijl het een troost zo moeten zijn te weten dat Jezus élk moment zou kunnen, en zal kunnen komen, om ons hier weg te halen en te bewaren voor de verdrukking die er gaat komen.

JE HOEFT NIET BANG TE ZIJN

Als je bang bent voor de opname, en nu moet ik toch persoonlijk worden, ben je dan feitelijk niet onzeker over je behoud? Ben je bang achter te blijven omdat je geen geloof of geloofszekerheid hebt? Of denk je wellicht: “Ik weet het allemaal wel maar later, als ik oud ben, dan maak ik het wel in orde met Jezus”. Als je die kant op denkt, vergis je niet. Een opname van de gemeente kan wellicht nog ver weg zijn. Maar je leven kan élk moment afgelopen zijn. Ook daar heb je geen invloed op.

Dit is niet om je bang te maken; zeker niet! Maar waarom weglopen voor een gedachte van een (plotselinge) opname terwijl je niet eens weet of je morgen nog leeft? Je kunt een ongeval krijgen, ziek worden of om welke reden dan ook plotseling overlijden. Ook dán sta je opeens oog in oog met de Here Jezus en dat is iets om helemaal niet bang voor te zijn, integendeel. De troost die de Here Jezus ons wil bieden (met de opname) is immers juist dat we worden weggenomen voordat op aarde, om het eens plat te zeggen, “de pleuris uitbreekt”. De troost die Hij wil bieden aan elke gelovige is ook dat wanneer er ons vóór die tijd iets overkomt, waardoor we zouden moeten sterven voor dat moment, we bij Hem zullen zijn.

Het moment dat je sterft, of het moment van de opname, hebben we zelf helemaal niet in de hand. Waar we héén gaan wel. De Here zegt in Johannes 3:16-18 het volgende:

Want God heeft zoveel liefde voor de wereld dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven, zodat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft. God heeft zijn Zoon niet naar de wereld gestuurd om de wereld te veroordelen, maar om haar door Hem van de ondergang te redden. Wie zijn vertrouwen op Jezus stelt, wordt niet veroordeeld.

Dat is alles. Geloven in Jezus. Dan hoef je niet bang te zijn voor de dood. Niet bang te zijn voor een Opname van de Gemeente. Want of die nu wel of niet zal komen, hoewel ik geloof van wel, is dan helemaal niet relevant. We hoeven als we in Jezus geloven, in Hem ‘geborgen zijn’, helemaal niet bang te zijn voor de toekomst. “Met dit nieuws kunt u elkaar troosten en bemoedigen”!

Valse Leer? Niet over praten!

Man, Doe niet zo negatief! Alsof jij de waarheid in pacht hebt! Heb je je wel eens afgevraagd of je niet de Heilige Geest lastert door dat te zeggen over iemand die overduidelijk door God gezonden is?

valse leer een wolf in schaapskleren
CC0 1.0 Universal (CC0 1.0). Public Domain Dedication

Als je (soms) aandacht besteed aan valse leerstellingen, of, iets milder geformuleerd: leerstellingen of opvattingen die niet overeenkomen met wat de Bijbel onderwijst, krijg je al snel te horen dat je ‘negatief’ bent, ‘de heilige geest lastert’ of op zijn minst je tijd verspilt aan dingen die echt hélemáál niet relevant of belangrijk zijn.

Valse leerstellingen: moet je daar wel aandacht aan besteden? Veel christenen vinden dat je er maar over moet zwijgen. Vooral als het zaken raakt waar zij in geloven. Sommigen menen ook dat het volstrékt onbijbels is er aandacht aan te besten. Want: “Straks breng je mensen op ideeën!”.

Op dit blog heb ik de afgelopen jaren een paar keer aandacht besteed aan ‘valse leer’. Soms met zéér veel negatieve reacties tot gevolg, soms hoon en spot. Een broeder die ik ken zei een keer: “Aandacht besteden aan dwalingen hoeft niet. Je moet mensen onderwijzen in de wáárheid. Net als met geld. Als iemand weet hoe écht geld er uitziet, zal hij vals geld onderkennen!”. Daar zit een kern van waarheid in. Wie de waarheid kent, zal de leugen meestal doorzien. Alleen, om maar even bij het voorbeeld te blijven, er is ook “vals geld” dat zó goed nagemaakt is dat zelfs veel experts er in trappen.. Laat staan de gemiddelde winkelbediende.

Los daarvan kun je mensen nóg zo onderwijzen in ‘de waarheid’, ze kunnen er nóg zo bekend mee zijn dat iets een dwaling is, het blijft toch altijd op de loer liggen. Zo ken ik mensen welke ik hoog achtte die opeens, binnen een week, alles wat ze hadden geleerd weg gooiden en de leer van de alverzoening gingen volgen. Terwijl ze wistten dat het een dwaling was en deze leer zelf (ook) bestreden!

Wat zegt de Bijbel er van?

Door het hele Oude én Nieuwe Testament heen kom je de waarschuwingen tegen dwalingen voor. Een bekend voorbeeld, naar ik aanneem, is 2 Petrus 2.

We lezen in dit gedeelte onder andere:

En velen zullen hun losbandigheden navolgen, zodat door hun schuld de weg der waarheid gelasterd zal worden; en zij zullen uit hebzucht met verzonnen redeneringen u als koopwaar behandelen.

Als ik zoiets lees moet ik eigenlijk direkt denken aan het ‘Welvaartsevangelie’. Zij verkondigen een boodschap met als oogmerk rijk te worden en invloed te krijgen. Ze leren mensen (kort samengevat): “Geef ons geld, en je zult door God tien of wel hondervoudig gezegend worden”.

Helaas lopen er miljoenen mensen achteraan en zoals Petrus al zei: “ze worden als koopwaar behandeld”, met andere woorden: als handelswaar, zaken (mensen) waar je geld aan kunt verdienen. En dat doen ze dan ook. Met privé-jets vliegen ze de wereld rond, ze wonen in villa’s die miljoenen hebben gekost, hebben hun eigen luxe jachten,… Allemaal betaald door de gelovigen die dénken dat ze God (en zichzelf!!) een gunst doen door geld te geven aan deze charlatans.

Bekende exponenten er van, met name in Amerika, zorgen er op dit moment voor dat het Evangelie, de “weg der waarheid”, nóg meer gelasterd wordt dan al gebeurde. Met hun politieke activiteiten en steun aan een president die door veel mensen veracht wordt vanwege zijn levenswandel, standpunten en uitspraken. Met als gevolg dat mensen kijken naar deze ‘evangelisten’ en.. de Weg der Waarheid lasteren.

Deze dwaalleraren doen zich immers voor als onderwijzers van de Weg der Waarheid? En daardoor wordt deze Weg ‘gelasterd’, dóór hun toedoen én door hun (ver)blinde volgelingen!

Recent plaatste ik hier nog iets over de opvattingen en leringen van Torben Søndergaard. Ook zijn gedrag zorgt er voor dat God’s Woord, de Weg der Waarheid, gelasterd wordt. Onder andere door een driedelige serie op de Deense Televisie maar ook op héél veel websites, youtube, facebook en ga zo maar door.

Besteed er geen aandacht aan!

Petrus kende ‘het origineel’ zéér goed; in 2 Petrus 1:15-16 lezen we dat hij schrijft:

Maar ik zal mij beijveren, dat gij ook na mijn heengaan telkens weer aan deze dingen kunt denken. Want wij zijn geen vernuftig gevonden verdichtsels nagevolgd, toen wij u de kracht en de komst van onze Here Jezus Christus hebben verkondigd, maar wij zijn ooggetuigen geweest van zijn majesteit.

Hij, en de andere Apostelen, waren ooggetuigen geweest van de Majesteit van Christus. En hij schrijft dat het zijn inzet is om er voor te zorgen dat ook ná zijn dood wij steeds weer herinnerd worden aan alles wat we moeten weten over het geloof in Christus – en niet alleen hij deed dat; ook de andere Apostelen deden dit. Hij schrijft nadrukkelijk “wij zijn geen vernuftig gevonden verdichtsels nagevolgd”. Het is geen verzinsel wat hij verkondigde! Het zou hem uiteindelijk ook zijn leven kosten!

En bedenk: ondanks dat Petrus ‘het origineel’ zo goed kende, ook hij werd op zeker moment slachtoffer van dwaling en moest door Paulus publiekelijk gecorrigeerd worden (Galaten 2:11-14) omdat hij afweek van wat hij zelf nota bene onderwees. Gelukkig liet Petrus zich door Paulus corrigeren.. maar we kunnen dus rustig stellen: “Petrus sprak uit eigen ervaring” als het gaat om het gevaar van dwalingen!

Dwaling is lastering van het Evangelie

Eén van die dingen waar Petrus ons van wil doordringen, door er veel aandacht aan te besteden, is dat er dwalingen zijn, alleen maar méér komen en hoe geváárlijk die zijn. Voor gelovigen maar ook voor het Evangelie. Dwaling is lastering van het Evangelie.

Als mensen zeggen “besteed er geen aandacht aan”, wie dienen zij dan? Juist: dé grote lasteraar van het Evangelie, de tegenstander van God. Want: hij wil júist dat de Weg der Waarheid gelasterd wordt en dat mensen afdwalen van de Waarheid! Daarom heeft hij er alle belang bij dat we toch vooral niet spreken over dwalingen.

Hoewel vaak niet tot mijn vreugde blijf ik daarom toch, af en toe, aandacht besteden aan dwalingen en sekten (zie ook de verwijsindex). Want meer en meer wordt de Wijsheid van God vervangen door een leugen (Rom 1:25) en als we dwaling niet onderkennen of (mogen) benoemen worden we “heen en weder geslingerd onder invloed van allerlei wind van leer, door het valse spel der mensen” zegt Paulus in Efeze 4:14.

 

Vurig er naar verlangd dit Pascha te vieren

De dagen voor het paasfeest met Lukas 22 als moment waarop het Avondmaal wordt ingesteld, de voetwassing, het Pascha wordt gevierd. 

Het laatste Avondmaal
Het Laatste Avondmaal © Pixabay

 

Een studie/bespreking van een aantal opvallende punten uit dit gedeelte in Lukas en de parallelgedeelten uit Johannes (gedeeltelijk). Hoe vieren we Avondmaal? Wat zijn de persoonlijke en gemeentelijke lessen die we hier vinden in Lukas 22?

>> Download, PDF

Door de ogen van Marcus

Wie was Jezus van Nazareth? Wat is het verhaal rondom en van deze man, die tweeduizend jaar geleden leefde en van blijvende invloed op de geschiedenis van deze wereld is geweest?

Van zijn leven zijn meerdere verslagen beschikbaar, waarvan het oudste het “Evangelie van Marcus” is. In deze studie, een weerslag van een groot aantal lezingen/studie-avonden, wordt dit Evangelie van Marcus bestudeerd om zo een beter zicht te krijgen op de bijzondere man waarover dit Evangelie spreekt. We zien Jezus, door de ogen van één van zijn tijdgenoten en assistent en schrijver van Petrus – de Apostel die de leider van de jonge Christelijke kerk werd.

Deze uitgave mag vrij worden gekopieerd of geprint en (gratis) worden doorgegeven aan anderen (uw bijbelkring, leestafel van uw kerk, vrienden, familie..)

A4, ringband (gedrukte versie), 106 pagina’s.
Een uitgave (c) 2012 van de Stichting Bijbels & Theologisch Onderwijs ‘Yarah’.

> Bestel het e-Boek (€3,95)
> Bestel de gedrukte versie (€ 9,95)

Bijbelstudie-serie: Petrus

STUDIESERIE
(Update)

groeien_in_genade.jpgVan 29/09/2008-19/01/2009 en 12/10/2009-23/11/2009 is er een Bijbelstudie (serie) over de ‘bediening en brieven van Petrus’ gehouden in Leek (Gr.) onder de titel “Groeien in Genade”.

De serie bestaat uit drie delen; als eerste een inleidende avond met daarna een aantal avonden over de 1e brief van Petrus. Daarna een 2e serie avonden over de 2e brief van Petrus.

Voor de studie is uiteraard gebruik gemaakt van de ‘Moody-cursus’ maar daarnaast is er ook veel aanvullend materiaal in verwerkt.

Download
U kunt de volledige tekst (inleiding, 1e & 2e Petrusbrief) hier downloaden.

De tekst is in PDF-formaat, a4-opmaak, 65 pagina’s – let op, het bestand is > 1Mb, dus het openen/opslaan er van kan enige tijd duren.

> Download tekst (PDF)

Audio-opnamen studie-avonden

1e Petrus brief

2e Petrus brief

De audio-opnamen zijn in MP3-formaat, 32Kb/32 Khz, mono.

Waarom werd Petrus ‘rots’ genoemd?

In Matt. 16 lezen we dat één van de discipelen, Simon Bar Jona, van de Here Jezus een nieuwe naam kreeg: Petrus (of: Kefas).

Als eerste moeten we in Matt. 16:18 onderscheiden dat de Here zegt:

“En Ik zeg u, dat gij Petrus zijt, en op deze petra zal Ik mijn gemeente bouwen en de poorten van het dodenrijk zullen haar niet overweldigen”

In de Bijbelstudie op Petrus kwam naar voren dat hier een ‘spel’ met woorden wordt gedaan; de Here zegt: “jij bent een rots (Petrus) en op deze rots (petra)”.. Het ‘petra’ is de vrouwelijke vorm van hetzelfde woord.

Wanneer hier bedoeld werd dat de Gemeente gebouwd zou worden op de méns Petrus zou de Here hebben kunnen volstaan met: “En Ik zeg u, dat gij Petrus zijt, en op jou zal Ik mijn gemeente bouwen”. Dat staat er echter uitdrukkelijk niet. Het “petra” verwijst naar het eerdere, de belijdenis van Petrus dat Christus de Zoon van God is. Dat is namelijk de grondslag van de Gemeente van Christus, niet de méns Petrus maar de door God aan hem geopenbaarde wijsheid. Christus is namelijk zelf de hoeksteen (Efeziërs 2:20, 1 Petrus 2:4-8)

Waarom werd hij Petrus genoemd?
Er zijn diverse redenen aan te wijzen of aangewezen waarom de Here aan Petrus een nieuwe naam gaf; zo is er bijvoorbeeld de Katholieke traditie die hier aan relateert dat met de aanwijzing van Petrus als ‘rots der kerk’ de Pauselijke traditie werd ingesteld waarop de kerk gefundeerd zou zijn. Dat hebben we hierboven ook al gezien, echter dat argument kan geen stand houden.

Wel moeten we vaststellen dat Petrus een leidende rol had binnen de gemeente van Christus, een leidende rol die hij al had onder de discipelen; vaak wordt hij als éérste genoemd in opsommingen (Matteüs 10:1-4, Markus 3:16-19, Lukas 6:14-16, Handelingen 1:13). Hij was ook vaak de ‘woordvoerder’ van de apostelen.

Abraham wordt in het Oude Testament ook ‘de rots’ genoemd:

Jes. 51:1,2 “Aanschouwt de rots waaruit gij gehouwen zijt, en de holte van de put waaruit gij gegraven zijt; aanschouwt Abraham, uw vader, en Sara, die u baarde; want Ik riep hem als eenling en Ik zegende hem en vermenigvuldigde hem.”

De naam ‘rots’ (Hebreeuws: Tsur, Grieks: Kefas) was niet een gebruikelijke naam voor mensen, integendeel. Er werden wel vaker namen uit de natuur aan mensen gegeven, maar Petrus (rots) niet. Er moet dus een diepere betekenis in de naam schuilen.

Abraham was de ‘Vader van de gelovigen’ en werd dus ook ‘rots’ genoemd. Een rots, net als Petrus, voor de gelovigen. Op Abraham was het volk Israël niet gebouwd, maar wel uit voortgevloeid. Dat wil zeggen: God verrichte het wonder van het ontstaan van Israël dóór de onvruchtbare Abraham heen! Bij Petrus zien we dit ook! God werkte dóór Petrus heen; bij de éérste pinksterdag ontstond –door de prediking van Petrus- de eerste gemeente in Jeruzalem. Later werden, dóór Petrus heen, de eerste heidenen aan de gemeente toegevoegd.

Aangezien de Here zegt dat de gemeente gebouwd zou worden op zijn petrá, zijn getuigenis, was dit iets wat in de toekomst lag. Deze profetische woorden van de Here, richting Simon Bar Jona, werden ‘bezegeld’ in zijn nieuwe naam: Petrus. En vervuld! Zijn naam was dus een profetische héénwijzing naar wat (nog) ging komen; het ontstaan van de Gemeente van Christus Jezus door de bediening van Petrus.