Hoe kan de massa bereikt worden met het christelijk geloof? Hoe kunnen we mensen overtuigen dat de Bijbel de weg wijst naar een leven dat uiteindelijk zal leiden tot een Eeuwige Toekomst?
INLEIDING
Ik las een brochure van een broeder, Dr. Johnson C. Philip, uit de Vergadering v. Gelovigen uit India (daar zijn door de vroegere Engelse invloed erg veel broeders en zusters die tot ‘de broeders’ oftewel de VvG behoren).
Een opmerkelijk man, hij was wetenschapper en bestudeerde de evolutie intensief. Bij die studie kwam hij tot de conclusie dat de evolutie-theorie niet kon kloppen. Hij kwam tot geloof en werd een voorvechter van het Creationisme. Hij is directeur van de “Brethren Bible School”.
Dit even ter inleiding, omdat ik denk dat niemand van jullie hem kent (ik volg hem al een paar jaar en heb een aantal stukken van zijn werk en ander werk wat hij beschikbaar heeft gesteld verwerkt in artikelen van het BijbelCollege).
ANALYSE PROBLEEM
In zijn brochure “What can one person do?” schrijft hij over het feit dat sommige (Christelijke) bewegingen erg populair worden ondanks het feit dat het centrale thema van zo’n beweging niet erg de moeite waard is. Dit stelt mensen die strijden voor ‘een goede zaak’ soms erg teleur, zo zegt hij. En dat is waar.
Ik ken veel broeders (voorgangers, evangelisten) en zusters die een leven lang ‘ploegen op de rotsen’ en maar zeer weinig vrucht op hun werk zien. Dit frustreert hen, ze zien naar de kleine kudde, het bescheiden werk, de weinige vrucht –in hun eigen ogen– die hun werk draagt en ze vragen zich af: “Hoe kan dat toch??”.
Dr. Philip constateert, vanuit zijn jarenlange ervaring als ondermeer directeur van de Bijbelschool:
Every activist should understand that even if a given theology, doctrine, principle, or issue is vital for people or society, they will take interest in it only if it has an IMMEDIATE and PRACTICAL application. An activist understands the fundamental issues involved, but people do not. He understands the long-term implications, but people do not. What is more, most people find it difficult to commit themselves to long-term goals. That is why 80% of students in any education system need to be prodded through a system of carrot and stick to make them study. Only about 20% students will have any self-motivation, even in the best school and the most ideal environment. (p.14)
Vertaald/samengevat: mensen zijn, in 80% van de gevallen, alleen geïnteresseerd in die zaken die direct en praktisch toepasbaar zijn. Slechts 20% van de mensen kan de lange-termijn gedachte volgen en is daardoor gemotiveerd. Daarom, zo zegt hij, moet 80% van de studenten dan ook vaak “met wortel en stok” (geweldige uitdrukking!) door een opleiding heen worstelen. Omdat ze het lange-termijn doel, diploma en de vrucht daarvan, een carrière, niet kunnen zien.
De afgelopen dagen dacht ik na over wat hij geschreven heeft. In eerste instantie dacht ik: “Hij gaat nu toch niet beweren dat we een soort van laagdrempelig evangelie moeten gaan prediken?”. Maar gelukkig was dat niet het geval..
Dr. Philp schrijft verder:
“onmiddellijke behoeftebevrediging zonder te denken aan de toekomst is uitgegroeid tot het heersende ethos wereldwijd” – en dat is iets wat we de afgelopen 20 jaar ook in het Christendom hebben gezien. We hoeven geen namen te noemen of die bewegingen wederom voor het voetlicht te brengen.
Waar het om gaat hier is wat Dr. Philip hier (verder) naar voren brengt:
een publiek overtuigen alleen op basis van ideologie of beginselen, die juist en waar zijn, maar die het publiek niet kan bevatten (–zie eerder, de 80%–) is waar een groot aantal gevechten (–om de zielen–) wordt verloren. Niet omdat de boodschap of de waarheid verkeerd was, maar omdat de boodschap niet werd uitgelegd in het idioom dat de massa begrijpt. De urgentie en het punt van de boodschap werd niet duidelijk gemaakt of was niet voor de hand liggend voor mensen. Anderen -met triviale zaken- krijgen hondsdolle ondersteuning van mensen en ze hebben hen met gemak voor hun zaak gewonnen.
Als voorbeeld noemt hij “de communistische zaak”. Een ideologie die massa’s mensen aansprak omdat deze “direct voordeel” leek te bieden. Zo ook bijvoorbeeld het Fascisme. Werk, geld en eten. Direct voordeel. Een man als Geert Wilders heeft dat ook goed begrepen; roep dingen waar mensen direct mee instemmen, roep dingen waarvan zij ook vinden dat het gebeuren moet, doe “korte termijn beloftes”, liefst ook nog beloftes die appelleren aan “de onderbuik” en de meute loopt juichend (“hondsdol” noemt dr. Philip dat) achter je aan.
Een vlijmscherpe analyse, als je het mij vraag. Vervolgens gaat hij in zijn boekje in op hoe en waar we als Christenen kunnen proberen de boodschap van het Evangelie onder de aandacht te brengen. Tijdschriften, kranten, internet enz., enz. Maar los van de technieken wijst hij ook op iets anders. Zijn “succes” –dwz aandacht voor de boodschap die hij bracht– kwam pas na zo’n 40 jaar “ploegen op de rotsen”. Hij roept de gelovige op om zichzelf toe te wijden en “het verloren grondgebied terug te veroveren”.
Waar ik echter de afgelopen dagen mijn gedachten over heb laten gaan is met name de vraag -die hij in mijn ogen niet beantwoordt namelijk- hoe je de Boodschap van het Evangelie onder de aandacht brengt op een zodanige manier dat die 80% van de mensen die “direct resultaat” zoekt, verwacht, en alleen maar een korte-termijn visie heeft, er door aangesproken wordt. Zijn technieken en suggesties pas ik namelijk zelf al toe, gedeeltelijk. En ik zie daarbij –als je het zo mag noemen– dezelfde “succesratio”.
HET EVANGELIE
De “gemeente-groei beweging” heeft antwoorden gegeven, gevonden, kennelijk. De “massa” (alhoewel dat ook maar relatief is want zoveel zijn het er uiteindelijk niet) is er door aangesproken met als gevolg dat er een aantal ‘mega-kerken’ zijn. Ook in Nederland.
Die kerken richten zich zeer nadrukkelijk op het “hier en nu” aspect, maar verliezen daarbij meer en meer het “lange termijn aspect” uit het oog. De boodschap van Redding en Verlossing is ondergesneeuwd, voor zover zelfs nog relevant in hun prediking en werk. Alles lijkt gericht op het “hier en nu”: zo prettig mogelijke kerkdiensten, appellerende aan het gevoel, de “gevoelde noden”, enz., enz. (maar nogmaals: daar hoeven we het verder niet over te hebben nu).
KERNPROBLEEM
In gemeenten en kerken waar wél de nadruk wordt gelegd op de Redding en Verlossing door het bloed van Christus zie je over het algemeen slechts kleine aantallen bezoekers. Dit is dus, als je voorgaande op je laat inwerken, helemaal niet verwonderlijk:
- slechts 20% van de mensen kan uit de voeten met een “lange termijn boodschap” (eeuwig leven, toekomst met de Here e.d.);
- van die 20% is slechts een klein gedeelte geïnteresseerd in geloof (volgens de huidige statistieken is slechts 2% van de bevolking in Nederland wedergeboren Christen).
Er is immers een andere opvatting aangereikt wat beter past bij de zondige natuur van de mens: de evolutie-theorie. Als ik dan kijk naar bijvoorbeeld de gemeente waar ik zelf toe behoorde (toen ik dit oorspronkelijk schreef) zie ik dat in de plaats waar deze is gevestigd de maximale omvang van een dergelijke gemeente —in de meest ideale omstandigheden— rond de 40 tot 50 leden zal kunnen zijn. Van gemeenten uit andere grote(re) plaatsen weet en ken ik dezelfde aantallen.
Per saldo zal een (nieuw te stichten) Bijbelgetrouwe gemeente over het algemeen daarom slechts 2% van 20% = 0,4% van de bevolking aan spreken. We missen daarmee als kerken en gemeenten 2% van 80% = 1,6% van de mensen. Die kunnen we niet bereiken. Omdat we kennelijk niet (meer) in staat zijn deze mensen een boodschap te brengen die óók voor het “hier en nu” relevant is!
VROEGER TOEN,…
Zoals jullie wellicht wel hebben gemerkt mag ik graag een beetje in de geschiedenis duiken. Als ik kijk naar predikers als Moody, Spurgeon, de Wesley’s, e.v.a. dan waren deze mannen kennelijk wél in staat “het grote publiek” te bereiken.
Hun boodschap was niet anders dan wat tegenwoordig in veel Bijbelgetrouwe, vaak kleine, gemeenten onderwezen wordt. Wat mij tot de conclusie brengt dat het dus wel degelijk mogelijk moet zijn met de boodschap van de Bijbel, de boodschap van Redding en Verlossing door het bloed van Christus, zónder “toeters en bellen”, de “massa” te bereiken. De opwekkingen (Great Awakening I & II, Nijkerkse beroering, opwekking in Wales e.d.) hebben dit bewezen.
De vraag waar ik nu mee blijf zitten, en nog steeds geen antwoord op heb gevonden, is: hóe vertaal je de Bijbelse boodschap zodanig, dat ook “de massa” hier oren naar krijgt… Hóe maken we de Bijbel vandaag (nog) écht relevant voor de massa? Want laten we één ding niet vergeten: het gaat hier om zielen die verloren gaan –dag in, dag uit! Oók in Nederland, of moet ik zeggen: Júist in Nederland?
(oorspronkelijk gepubliceerd op 30 juni 2010)
Wat heeft Trump daadwerkelijk veranderd met betrekking tot de wetgeving op het gebied van abortus? Niets! Is het aantal abortussen gedaald? Ja, maar dat was al gaande onder Obama. Betere zorg, betere financiële omstandigheden, leiden onherroepelijk tot een daling van het aantal abortussen. Daarnaast is in veel staten waar de Republikeinen de meerderheid hadden abortus al langer aan banden gelegd. Dit is dus niet echt een verdienste van Trump.
Hebt u ooit iemand gehoord die zich druk maakte over het feit dat mensen sprookjesboeken lezen of zelfs enigszins geloven (als kind, bijvoorbeeld)? Als het Christendom een sprookje is, is het des te opmerkelijker dat zij die vinden dat het een sprookje is, en de Bijbel een sprookjesboek, zich daar druk over maken.