De zoektocht naar leven buiten onze planeet is ingegeven door ongeloof. Door de opvatting dat niet God deze wereld heeft geschapen maar dat het leven spontaan is ontstaan door evolutie.
“Marsrover Curiosity heeft nieuw bewijs gevonden dat er ooit water is geweest op de rode planeet. Op de helling van een berg fotografeerde het karretje golfpatronen in het gesteente. Volgens wetenschappers van de NASA zijn die gevormd door water.” (nu.nl).
Toch opmerkelijk: de grond is zó hard dat er geneens monsters van genomen kunnen worden en toch ziet men golfjes die door water zijn ontstaan. Hoe dan? Natuurlijk: “erosie“. Maar in de vorm van golfslag? Hoe lang moet daar dan wel niet water zijn geweest om dat te veroorzaken?
Los daarvan, wat maakt het uit? De staart van kometen bevat ook water. Water in het heelal bevat echter veel meer deuterium (een zware vorm van waterstof) dan het water op aarde. Wetenschappers claimen: “Alle deuterium in het heelal is ontstaan tijdens de eerste momenten van de Oerknal.”
Water op Mars
De krampachtige zoektocht naar sporen van leven (het zoeken naar water op Mars is daarom zo belangrijk voor wetenschappers) buiten onze planeet is zinloos. De zoektocht naar leven buiten onze planeet is ingegeven door ongeloof. Door de opvatting dat niet God deze wereld heeft geschapen maar dat het leven spontaan is ontstaan. Aan die toektocht wordt nu al decennialang tientallen miljarden uitgegeven. En het leidt tot helemaal niets!
Veel wetenschappers zijn van mening dat water op onze planeet afkomstig moet zijn van ‘een andere plaats’, dat de oorsprong van ons water gelegen is in een ‘big bang’, de oerknal, of meteorieten.. Onderzoek laat echter iets anders zien, het water op aarde is fundamenteel anders samengesteld (ik heb daar hier ook al eens eerder over geschreven).
“Uit de verhoudingen in watermoleculen kunnen geologen aflezen uit welk deel van het zonnestelsel het water afkomstig is. Het gaat hierbij om de verhouding tussen normale waterstof en deuterium, wat ook wel zware waterstof wordt genoemd. Planeetwetenschapper Lydia Hallis van de universiteit van Glasgow onderzocht met haar team basalt-rotsen van het vulkanische Baffineiland in het Canadese noordpoolgebied. In het gesteente vonden ze kleine glasachtige deeltjes die [volgens haar] 4,5 miljard jaar in de aardmantel bewaard zijn gebleven. [..] Waterstof in deze deeltjes is afkomstig van watermoleculen die al aanwezig waren in het vroege begin van de aarde. [..] De oeroude rotsen bevatten bijna 22 procent minder deuterium dan we vandaag de dag in zeewater vinden.” (New Scientist).
Daar komt bij dat de hoeveelheid water op aarde enórm is. Zou dit met een meteorieteninslag naar deze wereld moeten zijn gekomen dan zouden er enorme aantallen inslagen moeten zijn geweest.
Speld in een hooiberg
Of er water op mars is, of is geweest, is in mijn ogen helemaal niet zo belangrijk. Leven is alleen mogelijk daar waar zóveel omstandigheden precies op elkaar afgestemd zijn dat er met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid buiten de aarde geen enkele plaats is waar leven kan zijn of zal worden gevonden. Men is op zoek naar de spreekwoordelijke speld in de hooiberg. Waarvan iemand ooit heeft gezegd dat die er is maar strijdig is met de fundamentele wetten van de natuurkunde.
Er is geen buitenaards leven, althans niet in de vorm zoals wij hier op aarde leven kennen. Zoeken naar water op mars, zoeken naar vormen van leven buiten deze planeet: het is uit ongeloof. Weigeren te erkennen dat God de perfecte plaats heeft geschapen voor het leven.
Oerknal
“Laat het water dat onder de hemel is, in één plaats samenvloeien en laat het droge zichtbaar worden! En het was zo. God noemde het droge aarde en het samengevloeide water noemde Hij zeeën; en God zag dat het goed was“ (vgl, Genesis 1:1-31).
Overigens wil ik best meegaan in een idee van een ‘oerknal’. Immers, “In het begin schiep God de hemel en de aarde.” en hóe Hij dat gedaan heeft is een mysterie. De Bijbel is in dat opzicht ook geen wetenschappelijk handboek. Het vertelt in grote lijnen het verhaal van de schepping en er is in mijn ogen ruimte voor interpretatie. Wellicht door een ‘oerknal’ te laten plaatsvinden als eerste stap in Zijn scheppende werk. Wie zal het zeggen?
Bij mij houdt de interpretatie echter wel op zodra deze in strijd is met wat we wél weten uit God’s Woord; namelijk dat het leven niet spontaan is ontstaan.
