Er is een aangifte gedaan tegen politicus Mona Keijzer door “een groep van tien advocaten, juristen en een historicus met een moslimachtergrond” omdat ze vinden dat Keijzer doet aan “groepsbelediging” van moslims.

Keijzer, van de BBB, zei in het programma Sophie & Jeroen dat naar haar mening “jodenhaat in landen met veel moslims bijna onderdeel is van de cultuur”. De aangevers zijn van mening dat zij nadrukkelijk en opzettelijk onderscheid tussen moslims en niet-moslims en bijdraagt aan de verdere ontwikkeling van antimoslimsentimenten in de samenleving door te suggereren dat moslims (veelal) antisemitisch zijn”.

Islamitisch anti-semitisme

Publiciste en headhunter Aylin Bilic, van islamitische Turks-Nederlandse komaf, schreef in een opiniestuk in het NRC over dit onderwerp, vanuit haar eigen ervaringen.

“sinds mijn kindertijd in Rotterdam-Zuid in de jaren tachtig ben ik eraan gewend: Turkse en Marokkaanse buren en klasgenoten die zich antisemitisch uitten. [..] Vorige week benoemde BBB-politica Mona Keijzer in Sophie & Jeroen het antisemitisme in de islamitische cultuur. Voor migrantenkinderen uit islamitische landen zoals ik, is dat een open deur. [..] Jodenhaat onder veel islamitische landgenoten: overduidelijk zichtbaar voor iedereen die de islamitische wereld een beetje kent, maar wee degene die het durft te benoemen.”

Ook Ayaan Hirsi Ali spreekt zich helder uit over hoe zij en andere kinderen in Somalië, door een islamitsche opvoeding, volledig geïndoctrineerd werd met anti-semitische denkbeelden en uiteindelijk zichzelf aansloot bij de radicale Islam van de Moslim Broederschap.

Keijzer’s uitspraken waren dan wel generaliserend, en daar verexcuseerde zij zich dan ook meteen voor, het is wel degelijk een feit dat er sprake is van anti-semitische indoctrinatie, Jodenhaat, in bepaalde Islamitsche kringen en landen.

Islamitische pogroms en moordpartijen

De gevolgen van deze Jodenhaat zien we door de hele geschiedenis heen. En nee, ik sluit niet de ogen voor het christelijke anti-semitisme, integendeel. Wie die blog vaker leest weet dat ik ook daar kritisch op ben! Eén van de bronnen van het kerkelijke anti-semitisme is bijvoorbeeld de vervangingstheologie, iets waar ik mij ernstig tegen verzet.

Afb. de “massacre map”, https://www.jewishrefugees.org.uk/

Torbjorn Karfunkel en Peter Baum hebben een lijst gemaakt van pogroms en moordpartijen door moslims op Joden. Op de website Joods.nl staat een Nederlandse versie er van (hieronder overgenomen).

Er ontbreekt nog wel één aanslag, die ik toegevoegd heb, namelijk die van de Olympische Spelen in 1972. Toen drongen op 5 september Palestijnse terroristen het appartement binnen van de Israëlische olympische ploeg, schoten twee sporters dood en gijzelden negen aanwezigen.

Vreedzaam samenleven
Dit is de lange, en incomplete, lijst van aanslagen, pogroms en lynchpartijen van de afgelopen honderden jaren zoals deze is gepubliceerd via joods.nl. De mythe van het ‘vreedzaam samenleven’ tussen moslims en Joden is, zoals hieruit blijkt, volstrekt onhoudbaar.

622 – 627: etnische zuivering van Joden uit Mekka en Medina, (Joodse jongens worden publiekelijk geïnspecteerd op schaamhaar. Als ze die hadden, werden ze geëxecuteerd)
629: 1e bloedbad in Alexandrië, Egypte
622 – 634: uitroeiing van de 14 Arabisch-Joodse stammen
822 – 861: Islamitisch rijk neemt wet aan dat Joden gele sterren moeten dragen
1106: Ali Ibn Yousef Ibn Tashifin van Marrakesh vaardigt de doodstraf uit voor elke plaatselijke jood, inclusief zijn joodse arts en militaire generaal.
1033: 1e Fez Pogrom, Marokko
1148: Almohadin van Marokko geeft Joden de keuze om zich te bekeren tot de islam of te vertrekken
1066: Massamoord in Granada, door moslims bezet Spanje
1165 – 1178: Joden in Jemen kregen de keuze (onder de nieuwe grondwet) om zich te bekeren tot de islam of te sterven,
1165: opperrabbijn van de Maghreb levend verbrand. De Rambam vlucht naar Egypte.
1220: tienduizenden Joden vermoord door moslims nadat ze de schuld kregen van Mongoolse invasie, Turkije, Irak, Syrië, Egypte
1270: Sultan Baibars van Egypte besloot alle Joden te verbranden, nadat daarvoor een greppel was gegraven; maar op het laatste moment veranderde hij van gedachten en eiste in plaats daarvan al hun geld
1276: 2e Fez Pogrom, Marokko
1385: Khorasan-bloedbaden, Iran
1438: 1e Mellah Ghetto-bloedbaden, Noord-Afrika
1465: 3e Fez Pogrom, Marokko
1517: 1e Safed Pogrom, Ottomaans Palestina
1517: 1e Hebron Pogrom, Ottomaans Palestina
Marsa ibn Ghazi Massacre, Ottomaanse Libië
1577: Pesach Massacre, Ottomaanse rijk
1588 – 1629: Mahalay Pogroms, Iran
1630 – 1700: Jemenitische joden onder strikte sjiitische ‘dhimmi’-regels
1660: 2e Safed Pogrom, Ottomaans Palestina
1670: Mawza verdrijving, Jemen
1679 – 1680: Sanaa Massacres, Jemen
1747: Mashhad Masacres, Iran
1785: Tripoli Pogrom, Ottomaans Libië
1790 – 92: Tetuan Pogrom. Marokko (Joden van Tetuuan uitgekleed en publiekelijk vernederd)
1800: nieuw decreet aangenomen in Jemen, dat het Joden verboden is om nieuwe kleding of goede kleding te dragen. Het is joden verboden om op muilezels of ezels te rijden, en ze werden af ​​en toe bijeengedreven voor lange marsen naakt door de Roob al Khali-woestijn.
1805: 1e Algiers Pogrom, Ottomaanse Algerije
1808 2e 1438: 1e Mellah Ghetto Massacres, Noord-Afrika
1815: 2e Algiers Pogrom, Ottomaans Algerije
1820: Sahalu Lobiant Massacres, Ottomaanse Syrië
1828: Bagdad Pogrom, Ottomaans Irak
1830: 3e Algiers Pogrom, Ottomaanse Algerije
1830: etnische zuivering van joden in Tabriz, Iran
1834: 2e Hebron Pogrom, Ottomaans Palestina
1834: Safed Pogrom, Ottomaanse Palestina
1839: Slachting van de Mashadi-joden, Iran
1840: Damascus-affaire na de eerste van vele bloedsprookjes, Ottomaanse Syrië
1844: 1e bloedbad in Caïro, Ottomaans Egypte
1847: Dayr al-Qamar Pogrom, Ottomaans Libanon
1847: etnische zuivering van de joden in Jeruzalem, Ottomaans Palestina
1848: 1e Damascus Pogrom, Syrië
1850: 1e Aleppo Pogrom, Ottomaans Syrië
1860: 2e Damascus Pogrom, Ottomaanse Syrië
1862: 1e Beiroet Pogrom, Ottomaans Libanon
1866: Kuzguncuk Pogrom, Ottomaans Turkije
1867: Bloedbad van Barfurush, Ottomaans Turkije
1868: Eyub Pogrom, Ottomaans Turkije
1869: Bloedbad in Tunis, Ottomaans Tunesië
1869: Sfax Massacre, Ottomaans Tunesië
1864 – 1880: Bloedbad in Marrakech, Marokko
1870: 2e bloedbad in Alexandrië, Ottomaans Egypte
1870: 1e Istanbul Pogrom, Ottomaans Turkije
1871: 1e Damanhur-bloedbaden, Ottomaans Egypte
1872: Edirne Massacres, Ottomaans Turkije
1872: 1e Izmir Pogrom, Ottomaans Turkije
1873: 2e Damanhur-bloedbaden, Ottomaans Egypte
1874: 2e Izmir Pogrom, Ottomaans Turkije
1874: 2e Istanbul Pogrom, Ottomaans Turkije
1874: 2e Beiroet Pogrom, Ottomaans Libanon
1875: 2e Aleppo Pogrom, Ottomaans Syrië
1875: Massacre op het eiland Djerba, Ottomaans Tunesië
1877: 3e Damanhur-bloedbaden, Ottomaanse Egypte
1877: Mansura Pogrom, Ottomaans Egypte
1882: Homs Massacre, Ottomaanse Syrië
1882: 3e bloedbad in Alexandrië, Ottomaans Egypte
1890: 2e bloedbad in Caïro, Ottomaans Egypte
1890, 3e Damascus Pogrom, Ottomaanse Syrië
1891: 4e Damanahur-bloedbaden, Ottomaans Egypte
1897: Tripolitania moorden, Ottomaanse Libië
1903 & 1907: Taza & Settat, pogroms, Marokko
1890: Bloedbaden in Tunis, Ottomaans Tunesië
1901 – 1902: 3e bloedbad in Caïro, Ottomaans Egypte
1901 – 1907: 4e bloedbad in Alexandrië, Ottomaans Egypte
1903: 1e Port Sa’id Massacres, Ottomaans Egypte
1903 – 1940: Pogroms van Taza en Settat, Marokko
1907: Casablanca, pogrom, Marokko
1908: 2e Port Said Massacres, Ottomaans Egypte
1910: Shiraz bloedsmaad
1911: Shiraz Pogrom
1912: 4e Fez Pogrom, Marokko
1917: Baghdadi-joden vermoord door Ottomanen
1918 – 1948: wet aangenomen die het onwettig maakt om een ​​Joods weeskind groot te brengen, Jemen
1920: Irbid Massacres: Brits mandaat Palestina
1920 – 1930: Arabische rellen, Brits mandaat Palestina
1921: 1e Jaffa-rellen, Brits mandaatgebied Palestina
1922: Djerba Massacres, Tunesië
1928: Joodse wezen als slaaf verkocht en gedwongen zich tot de islam te bekeren door de Moslimbroederschap, Jemen
1929: 3e Hebron Pogrom Brits mandaat Palestina.
1929 3e Safed Pogrom, Brits mandaatgebied Palestina.
1933: 2e Jaffa-rellen, Brits mandaatgebied Palestina.
1934: Thracië Pogroms, Turkije
1936: 3e Jaffa-rellen, Brits mandaat Palestina
1941: Farhud Massamoorden, Irak
1942: Mufti-samenwerking met de nazi’s. speelt een rol in de Holocaust
1938 – 1945: Arabische samenwerking met de nazi’s
1945: 4e bloedbad in Caïro, Egypte
1945: Tripolitania Pogrom, Libië
1947: Aden Pogrom
1947: 3e Aleppo Pogrom, Syrië
1948: “legen” van de Joodse wijk van Damascus, Syrië
1948: 1e Arabisch-Israëlische oorlog (1 op de 100 Joden werd gedood)
1948: Oujda & Jerada Pogroms, Marokko
1948: Libische slachting van Joden
1955: 3e Istanbul Pogrom, Turkije
1956: 1e Egyptische Inquisitie van Joden
1965: 5e Fez Pogrom, Marokko
1967: 2e Egyptische gevangenneming van Joden als Israëlische krijgsgevangenen
1967: Tunis rellen, Tunesië
1972: München, Olympische Spelen 1972 (e.v.a aanslagen..)

Deze lijst zou je nog kunnen aanvullen met alle terreuraanslagen van ondermeer Hamas, Islamitische Jihad en Hezbollah in- en op Israël van de laatste vijfitg jaar.

Gedwongen bekeringen

Daarnaast waren er ook nog de gedwongen bekeringen. De Koran zelf stelt heel helder voor hoe omgegaan moet worden met de ‘afgodaanbidders’.

‘Dan, wanneer de heilige maanden voorbij zijn, dood de afgodaanbidders waar jullie hen vinden, neem hen gevangen en beleger hen en wacht hen op in elke mogelijke hinderlaag. Als zij daarna berouw tonen, de salaat [het gebed] verrichten en de zakaat [aalmoezen] geven, laat hen dan vrij. Allah is waarachtig vergevend en barmhartig.’ (Soera 9:5)

Oftewel: “bekeer je tot de Islam of we vermoorden je”. En dat dit wel degelijk over Joden en Christenen gaat blijkt een aantal verzen verder.

Dood hen dan die niet in Allāh en het Hiernamaals geloven en die niet voor verboden houden wat Allāh en Zijn Boodschapper verboden hebben verklaard; en zij die de godsdienst van de waarheid niet als godsdienst nemen, van hen aan wie de Schrift is gegeven, totdat zij het beschermgeld (djizyah) betalen, naar vermogen, terwijl zij onderdanigen zijn. (Soera 9:29)

Veelal wordt gesteld dat Joden en Christenen, onder de Islamitische overheersing, “hun eigen geloof mochten aanhangen”. Onder verwijzing naar bovenstaatnde. In theorie klopt dat. In de praktijk betekende dit dat, wilden Joden en christenen hun eigen geloof blijven aahangen, zij hoge belastingen moesten betalen en dat dit vaak onmogelijk was voor ze. Werden zij moslim, dan hoefden ze deze belastingen, de djizya, niet meer te betalen. Met als gevolg dat er sprake was van ‘bekeringen’ tot de Islam. Ofwel omdat ze anders vermoord werden, ofwel omdat ze (zeer) hoge belastingen kregen opgelegd.

Wilde je volwaardig burger zijn in het islamitische rijk, wilde je een openbaar ambt bekleden of niet de jizya betalen, dan had je eenvoudig geen andere keuze dan bekering tot de Islam. (bron).

Aangifte tegen Mona Keijzer

Ik ben totaal geen fan van Mona Keijzer. Zij houdt er standpunten op na, bijvoorbeeld over Oekraïners maar ook op het gebied van vaccinaties en dergelijke, waar ik totaal niet achter sta. Haar partij, de BBB, weigert ook om verantwoordelijkheid te nemen als het gaat over het rentmeesterschap over deze aarde.

Maar zit zij er ver naast met haar uitspraken over de Islam? De Koran zelf is helder over het onderwerp, de getuigen uit de moslimgemeenschap, zie eerder, eveneens. De Islam is een religie die volstrekt intolerant is als het gaat om andere religies én het Joodse volk.