Laat God zich zien aan mensen? Is het mogelijk dat we God leren kennen? Hoe openbaart Hij zichzelf eigenlijk aan de mens? Sommige mensen vertellen dat ze God hebben leren kennen door een bijzondere openbaring. Anderen hebben God leren kennen door het getuigenis van anderen, of een bijzondere gebeurtenis.

» Download dit artikel in PDF-formaat

Weer een ander door de Bijbel te lezen en te onderkennen dat dit waarheid was en is. Zo heb ik God leren kennen bijvoorbeeld, door Zijn Woord te onderzoeken en te vergelijken met andere opvattingen. Zoals ik schreef op de website van het BijbelCollege:

Toen ik zelf jong was zocht ik naar de waarheid. Wie had er gelijk? Wie verklaart mij mijn bestaan? Was ik als mens het gevolg van een schitterend ongeluk dat bij toeval had geleid tot het ontstaan van de aarde en alles wat er omheen is?

Was de waarheid te vinden in de Koran (die ik bestudeerd heb), of was het toch het Christendom, waar ik mee opgevoed was? Ik kwam tot de overtuiging dat voor het ‘schitterende ongeluk’ te weinig bewijs was. Dat er allerlei interessante zaken in de aardbodem worden gevonden is zondermeer waar. Maar ook de evolutietheorie is géén sluitend wetenschappelijk model.

De Koran vond ik onbegrijpelijk en niet geloofwaardig, al was het maar omdat er zulke ernstige fouten in zitten. Een boek dat “van God neergedaald is” dient volstrekt foutloos te zijn, immers? De Bijbel bleek in veel opzichten niet alleen een betrouwbaar boek te zijn, het bevatte ook een verhaal dat mij overtuigde. Het verhaal van Jezus.

Maar niet iedereen wordt overtuigd door wat er in de Bijbel staat. Integendeel, veel mensen verwerpen de Bijbel als ‘achterhaald’ of ‘een sprookjesboek voor mensen die een denkbeeldig vriendje nodig hebben’.

God heeft echter ook zichtbare tekenen gegeven die zijn Majesteit en Grootheid tonen aan de mens. Gewoon waarneembaar met je eigen ogen. Of middels speciale telescopen en ruimtevaartuigen. Denk eens aan de enorm bijzondere zaken die we in het heelal zien, zoals de Pillars of Creation, waar ik laatst over schreef.

God leren kennen

In de Bijbel lezen we het volgende over de schepping:

— ”Als ik Uw hemel zie, het werk van Uw vingers, de maan en de sterren, die U hun plaats gegeven hebt, wat is dan de sterveling, dat U aan hem denkt, en de mensenzoon, dat U naar hem omziet?” (Psalm 8:4-5)

— ”Want de dingen van Hem die onzichtbaar zijn, worden sinds de schepping van de wereld uit Zijn werken gekend en doorzien, namelijk én Zijn eeuwige kracht én Zijn Goddelijkheid, zodat zij niet te verontschuldigen zijn.” (Romeinen 1:20)

Gods Eeuwige kracht én zijn Goddelijkheid zijn in de schepping, in de wereld om ons heen, te zien. Nu kun je natuurlijk dit ontkennen. De evolutietheorie doet dit al een paar eeuwen. Je kunt stellen “ach, de mensen toen wisten niet beter, de wetenschap heeft die achterhaalde opvattingen al láng ingehaald!”.

Maar is de evolutietheorie een sluitend verhaal? Het boek van mevrouw Noordijk, dat ik hier mag delen van haar, en mijn eigen eboek dat je hier kunt vinden, gaan hier onder andere op in. Daarnaast heb ik diverse artiklen over de evolutie gepublieerd op dit blog over het onderwerp. Bijvoorbeeld over onze ‘menselijke voorouders’ en een (bestreden) onderwerp als de zondvloed.

De Psalmist en de Apostel Paulus waren zeker geen domme jongens, integendeel. Ook toen was er wetenschap, ook toen waren er andere opvattingen. Kern is dat de Bijbel zegt dat we God kunnen zíen en kennen door de natuur heen, door de schepping – het universum.

Maar,.. zul je wellicht tegenwerpen: “dan kun je nog steeds God niet zien!”. Dat is echter wel degelijk het geval. Je kunt God wél zien door de materie ‘om Hem heen’. Net als dat je een gat niet kunt zien maar wel waarneemt.

De Waterkringloop

Een bekend fenomeen waar iedereen wel eens van gehoord heeft is de waterkringloop. Zonder water is er geen leven mogelijk.

De evolutietheorie kan verschijnselen als deze totaal niet verklaren. Anders dan ‘er was eens een grote knal en toen..’.

De waterkringloop, hydrologische cyclus of watercyclus is een biogeochemische kringloop en beschrijft alle processen waarbij water door het systeem Aarde circuleert. Hierbij verdampt oppervlaktewater, zoals zeewater. In de atmosfeer vormt deze damp wolken waaruit neerslag valt. Deze komt terug op aarde in waterwegen, of zakt weg als grondwater. Een groot deel verzamelt zich weer als oppervlaktewater. (Wikipedia)

Opmerkelijk genoeg schrijft de Bijbel daar al uitgebreid over.

De bekendste passage is “Al de beken gaan in de zee, nochtans wordt de zee niet vol; naar de plaats, waar de beken heengaan, derwaarts gaande keren zij weder” (Pred. 1:7). Toch staat deze tekst niet alleen, ook profeten als Amos en Jesaja stellen dat het de HEERE is die “wateren van de zee roept, en ze uitgiet op de aardbodem” (Am. 5:8; Jes. 55:10). In het boek van Job wordt een soortgelijke beschijving gegeven “Want Hij trekt de druppelen der wateren op, die den regen na zijn damp uitgieten; Welke de wolken uitgieten, en over den mens overvloediglijk afdruipen” (Job 36:27-28) met de vraag of “men ook verstaat de uitbreidingen der wolken” (Job 36:29).

Dat ook deze oude schrijvers hiervan onder de indruk waren en stellig niet wisten dat er ongeveer 430 000 km3 verdampt water in de lucht is (wat een laag is van bijna 90 centimeter over de gehele aarde), en dat de wolken soms vele tienduizenden kilo’s zwaar zijn, blijkt uit passages als “Hij bindt de wateren in Zijn wolken; nochtans scheurt de wolk daaronder niet” (Job 26:8) en “Als Hij den wind het gewicht maakte, en de wateren opwoog in mate” (Job 28:25). (Aantekeningen bij de Bijbel)

Hoe kan een dergelijk gecompliceerd systeem –noodzakelijk voor het leven– ontstaan, door ‘toeval’? Dit soort vragen waren voor mij, op jonge leeftijd al, de reden dat ik uiteindelijk wat mij op de MAVO werd onderwezen als ‘waarheid’ over het ontstaan van de wereld (evolutietheorie), naast uiteraard het ontbreken van tussenvormen, verklaring voor de reden of oorzaak van leven, etcetera, voldoende reden de evolutietheorie te verwerpen als onvolledig en niet wetenschappelijk houdbaar model.

De wetenschap verklaart ons het leven niet. De wetenschap verklaar ons niet waaróm we hier zijn. De wetenschap.. schiet ernstig tekort. En moet nog steeds vaak erkennen: de Bijbel had het bij het rechte eind.

De Bijbel is geen handboek voor moderne natuurwetenschappen, uiteraard niet. Het onderwerp van de Bijbel is: de relatie tussen God en mens. Toch is er geen ander boek dat zó oud is waarin zoveel beweringen staan die ook, zo hebben we de laatste eeuwen ontdekt, wetenschappelijk correct zijn.

Nog een voorbeeld daarvan vinden we in Job 28:5, waar beschreven wordt dat binnen in de aarde ‘een vuur brandt’. Pas in 1936(!) ontdekte wetenschapper Inge Lehmann dat de kern van de aarde uit vuur bestaat.

— “Maar wij weten dat de Zoon van God gekomen is en ons het verstand heeft gegeven om de Waarachtige te mogen kennen; en wij zijn in de Waarachtige, namelijk in Zijn Zoon, Jezus Christus. Die is de waarachtige God en het eeuwige leven.” (1 Johannes 5:20)

Claimen dat de Bijbel een achterhaald boek is, terwijl er al zoveel beschreven is waar we pas sinds kort achter zijn gekomen? Geloven dat alles door toeval is ontstaan..? Dat een universum dat niet zou kunnen functioneren als er ook maar een fractie van een graad niet zou kloppen, perfect is ontstaan door een grote ontploffing of anderszins?

Dan nog.. hoe verklaar je dat vanuit het totale niets dit is ontstaan, uit wat stenen en gassen? Dat precies op de plek waar wij nu leven álle condities aanwezig waren om leven mogelijk te laten zijn en dit leven allemaal spontaan ‘uit het niets’ is ontstaan? Dat vereist méér geloof dan accepteren dat deze wereld door God tot stand is gekomen, geschapen is door God.