Als mensen nog nooit van God gehoord hebben gaan ze dan verloren? “Gaan mensen die het Evangelie nog nooit gehoord hebben voor eeuwig verloren volgens de Bijbel? Wat is jullie God dan toch wreed!”

Is God werkelijk zo wreed? Gaan mensen die het Evangelie nog nooit gehoord hebben voor eeuwig verloren? Een vraag waar ik in mijn tienerjaren al mee worstelde. Maar de Bijbel geeft gelukkig heldere aanwijzingen hierover.

Het Geloof is uit het Horen

Het geloof is uit het horen zegt de Bijbel. Paulus schrijft: “Hoe zullen zij dan Hem aanroepen in Wie zij niet geloven? En hoe zullen zij in Hem geloven van Wie zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen zonder iemand die predikt? En hoe zullen zij prediken, als zij niet gezonden worden? Zoals geschreven staat: Hoe lieflijk zijn de voeten van hen die vrede verkondigen, van hen die het goede verkondigen!” (Romeinen 10:14-15)

Als mensen nog nooit van God, van zijn Zoon Christus Jezus gehoord hebben, hoe moet dat dan als zij voor de rechterstoel van Christus komen te staan, aan het eind van hun leven of op, wat de Bijbel noemt, “De Dag Des Oordeels”?

“Want we moeten allemaal voor de rechterstoel van Christus openbaar worden, zodat iedereen wegdraagt wat hij in zijn lichaam verricht heeft, naar wat hij gedaan heeft, hetzij goed, hetzij kwaad.” (2 Korintiërs 5:10).

Beoordeeld op je werken

Ieder mens wordt beoordeeld op zijn of haar werken. Dat is: de dingen die je gedaan hebt in je leven.

De gelovige als éérste want het oordeel begint bij het ‘huis Gods’ (1 Petr. 4:17). Zij die nooit van Christus gehoord hebben, kan het niet aangerekend worden dat zij niet in Hem geloofd hebben. Daar ben ik van overtuigd. De gelovige is voor wat betreft zijn zonde reeds geoordeeld, door het offer dat Christus heeft gebracht. Maar de levenswandel van een gelovige wordt nog wél beoordeeld. Daarvoor kan loon ontvangen worden, of.. niet(s).

Goed en Kwaad

Maar, zeggen sommigen: “De Schepping openbaart het werk van God!”, inderdaad. Alleen als je opgroeit in een volk die een natuurgodsdienst aanhangt, en niet beter weet, kan zo iemand niet aangerekend worden dat ze in de Schepping niet God herkennen maar een of andere ‘natuurgod’.

Wie begrip van goed en kwaad heeft, en dat heeft elk mens door zijn geweten, kan wanneer hij of zij daar gewetensvol naar geleefd en gehandeld heeft niet verloren gaan (Romeinen 2:12-16).

“Maar heerlijkheid, eer en vrede over ieder, die het goede werkt, eerst de Jood en ook de Griek. Want er is geen aanzien des persoons bij God.” (Romeinen 2:10-11).

De Here was er zelf ook wel duidelijk over in Mattheüs 25:

34 Dan zal de Koning zeggen tegen hen die aan Zijn rechterhand zijn: Kom, gezegenden van Mijn Vader, beërf het Koninkrijk dat voor u bestemd is vanaf de grondlegging van de wereld. 35 Want Ik had honger en u hebt Mij te eten gegeven; Ik had dorst en u hebt Mij te drinken gegeven; Ik was een vreemdeling en u hebt Mij gastvrij onthaald. 36 Ik was naakt en u hebt Mij gekleed; Ik ben ziek geweest en u hebt Mij bezocht; Ik was in de gevangenis en u bent bij Mij gekomen. 37 Dan zullen de rechtvaardigen Hem antwoorden: Heere, wanneer hebben wij U hongerig gezien en te eten gegeven? Of dorstig en te drinken gegeven? 38 Wanneer hebben wij U als een vreemdeling gezien en gastvrij onthaald, of naakt en hebben U gekleed? 39 Wanneer hebben wij U ziek gezien of in de gevangenis en zijn bij U gekomen? 40 En de Koning zal hun antwoorden: Voorwaar, Ik zeg u: voor zover u dit voor een van deze geringste broeders van Mij gedaan hebt, hebt u dat voor Mij gedaan.

De Liefde

1 Joh. 4:8 zegt daarnaast: “Wie niet liefheeft, kent God niet, want God is liefde.” daaruit kun je naast vorenstaande als extra conclusie trekken dat wie nog nooit van God heeft gehoord maar wel (naasten)liefde kent en geeft God, zei het zelfs onbewust, kent en naar God’s Wet handelde, zoals Paulus schreef: “Wees niemand iets schuldig dan elkaar lief te hebben; want wie de ander liefheeft, heeft de wet vervuld.”.

In Romeinen 10, wat ik eerder aanhaalde, spreekt Paulus over Israël: “Hoe zullen zij dan Hem aanroepen in Wie zij niet geloven? En hoe zullen zij in Hem geloven van Wie zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen zonder iemand die predikt? [..] Zo is dan het geloof uit het gehoor en het gehoor door het Woord van God.”

Hij schrijft dan vervolgens dat het Evangelie inmiddels “over de hele wereld” is uitgegaan. Dat is, de toenmalige wereld waar Joden woonden (want: dit stuk gaat over Israël immers!). Ze kenden de schriften, ze kenden het Woord, ze hadden gehoord van de profeten dat Christus zou komen. En dat was gebeurd. Daarom dat hij zei dat ze het gehoord hadden. Daar staat dus tegenover zij die het niet gehoord hebben. De vraag waar we mee bezig zijn..

Sommigen halen deze tekst van Paulus aan om “exclusivisme” te onderbouwen. Men zegt “de hele wereld had het tóen al gehoord”. Dat is, op een biblicistici manier, de ogen sluiten voor de geschiedenis en wat bekend is. Ook vanuit de context van dit gedeelte immers want het was geschreven over Israël?

Tóen al waren er volken, over de hele wereld verspreid, die zéker in de tijd van Paulus nog nóóit het Evangelie hadden gehoord. Daarom ook dat ik benadruk dat het hier, in Romeinen 10, over Israël gaat – het volk dat de bewaring van God’s Woord was toevertrouwd en het daarom ‘van A tot Z’ kende!

De voeten van hen die vrede verkondigen

Een “algemene Godsopenbaring”, een vorm van inclusivisme die we in de Reformatorische kring regelmatig tegenkomen, kent de Bijbel niet en heeft ook een groot risico deze gedachte aan te hangen.

Waarom is dit een opvatting die gevaren in zich heeft?

1. Het belemmert de verkondiging.
We verkondigen namelijk niet alleen maar om mensen “voor het hiernamaals” te behouden maar om ze nú -door Gods Geest- tot geloof te brengen. Want dan behoort de gelovige mens tot het Lichaam van Christus, Zijn Gemeente.

2. Het brengt mensen in de (grote) verdrukking.
Immers, wie nu niet gelooft zal door zware tijden moeten gaan (Mt. 24:21). Wie tot het Lichaam van Christus behoort zal daar niet doorheen gaan.

3. Het onthoudt mensen de éénwording met Christus.
Wie tot het Lichaam van Christus behoort heeft een andere, Hemelse, toekomst. We zullen dan, vanaf het moment dat we tot geloof komen, áltijd bij Hem horen en ook in de toekomst bij Hem zijn (vgl 1 Thess. 4:7).

Kort samengevat: ik geloof dat het Bijbels zeer wel te verdedigen is dat mensen die nog nooit van Christus Jezus verzoenende offer hebben gehoord daardoor niet verloren gaan maar op de “Dag des Oordeels” beoordeeld zullen worden beoordeeld op grond van hun werken (met als criteria: het geweten, de naastenliefde). Maar ze behoren niet tot de gemeente, de Kerk en zullen dus ook niet deel hebben aan de roeping van de Gemeente.

 

Hemelse Roeping

De roeping en dienst van de Gemeente is een Hemelse roeping. Dit vergt op zich wel een studie op zich en daarvoor is dit artikel niet geschikt. Ik verwijs daarom naar wat Paulus zegt in de brief aan de Filippenzen:

Ons burgerschap is echter in de hemelen, waaruit wij ook de Zaligmaker verwachten, namelijk de Heere Jezus Christus, Die ons vernederd lichaam veranderen zal, zodat het gelijkvormig wordt aan Zijn verheerlijkt lichaam, overeenkomstig de werking waardoor Hij ook alle dingen aan Zichzelf kan onderwerpen. (Filippenzen 3:20,21).

Het Evangelie niet verkondigen, in de veronderstelling dat mensen toch wel behouden zullen worden (mits ze aan de voorwaarden voldoen als volgen van het geweten en de naastenliefde) of vanuit bijvoorbeeld de gedachten van de ‘alverzoening‘, is feitelijk mensen de gelegenheid onthouden één te worden met Christus, deel te worden aan Zijn Lichaam, én het onthouden van het Hemels Burgerschap. Lees daarover hier meer.

Het is dus zeer kwalijk als we dit soort gedachten als excuus aanvoeren om passief te worden. Het is onze roeping het Evangelie te blijven verkondigen aan hen die dichtbij én veraf zijn. Om ze, door Gods Geest die deze arbeid zál zegenen, toe te laten voegen aan de Gemeente, het Lichaam van Christus!