Deuteronomium

Het woord “Deuteronomium” betekent “2e wet” en is, wederom, door de Griekse vertalers aan het boek gegeven. In het Hebreeuws heet het boek, naar de openingszin, “Dit zijn de woorden”. Het boek bestaat grotendeels uit toespraken van Mozes, die het volk de historie, wet -samengevat- en het Palestijnse verbond voorhoudt. Tot slot lezen we over Mozes’ sterven. De indeling van het boek is dan ook als volgt:

  1. Een samenvatting van de geschiedenis van Israël (1-4);
  2. Een samenvatting van de Wet (5-26);
  3. Instelling van het Palestijnse Verbond (27-30);
  4. Mozes’ dood.

Het éérste deel is een terugblik; het tweede deel een ‘blik naar binnen’; het derde deel een vooruitblik. Het boek is door Mozes op schrift gesteld, uitgezonderd het slot uiteraard. In het NT wordt het boek regelmatig aangehaald.

De terugblik van Mozes, in de eerste hoofdstukken, gaat met name over het treurige gebeuren bij Kades: de ongehoorzaamheid van het volk welke er toe leidde dat ze 40 jaar in de woestijn moesten blijven. Het volk had, op de 12e dag nadat ze waren vertrokken van de berg Sinaï, het beloofde land kúnnen ingaan. Maar door hun ongehoorzaamheid moesten ze 40 jaar in de wildernis verblijven. Wachtend tot .. de hele generatie was overleden!

Het verblijf in de wildernis of woestijn kan dus worden getypeerd als “wachten tot je dood gaat”. De jongere generatie, die bij Kades onder de twintig waren, mochten het land ingaan (toen waren sommigen dus ook al rond de 60 jaar!) mét hun kinderen en kleinkinderen. We zien hier dus dat zonde, letterlijk!, leidt tot “de dood”. In de levens van de hedendaagse Christen leidt zonde tot de gééstelijke dood.

Door het hele boek heen zien we de herhaling van twéé woorden: horen en doen. De Wet vereiste dit; er naar luisteren maar er tevens naar hándelen. De opdracht die het volk meekreeg was duidelijk: het land veroveren. Het land werd hen gegéven, maar ze moesten wel het nodige er voor doen; het werd ze niet in de schoot geworpen. In Kanaan woonden zeven verschillende volken en hun opdracht was deze volken te overwinnen. We lezen zelfs dat deze volken “Groter en machtiger” dan het volk Israël waren. Dit vroeg geloofsvertrouwen van het volk.

Zegen en vloek
Horen en doen: Zegen en vloek. Onlosmakelijk met elkaar verbonden!

Deuteronomium 11:26-30.
Zie, ik houd u heden zegen en vloek voor: zegen, wanneer gij luistert naar de geboden van de HERE, uw God, die ik u heden opleg; maar vloek, indien gij naar de geboden van de HERE, uw God, niet luistert en afwijkt van de weg die ik u heden gebied, door het achterna lopen van andere goden, die gij niet gekend hebt.

Helaas weten we uit de verdere geschiedenis dat het volk regelmatig niet luisterde naar de geboden en wél de ‘andere goden’ achterna liepen. Met alle gevolgen van dien; want: als God zegt dat Hij een (gerechtvaardigde) straf, een vloek, op ze laat rusten voor de afgoderij zál Hij dat ook doen!

Conditioneel
Het Palestijnse Verbond was ‘conditioneel’: er waren voorwaarden aan verbonden. Het verbond was afhankelijk van Israël’s gehoorzaamheid. Het moet daarom goed worden onderscheiden van het verbond met Abraham (= de landbelofte), aangezien dat niet-conditioneel was! Dat betekent ook dat Israël het land zál bezitten, er zál wonen, wanneer de Messias terugkeert.

Sinds 1948 is Israël weer een natie, bewoont zij het land. Daarmee zijn de beloften van God, duizenden jaren later nota bene!, alsnog uitgekomen. Zo zien we dat God áltijd Zijn Woord houdt! Bijna iedereen, ook veel theologen ‘van naam en faam’ had het volk afgeschreven.

Zo zien we hoe zélfs de gelovige -of moeten we zeggen: religieuze?- mens niet met God rekent.. zélfs tot op de dag van vandaag niet. Ondanks dat letterlijke, zichtbare, teken voor onze ogen -het herstel van Israël- weigeren veel zichzelf Christen noemende mensen Israël dat recht, dat zij van Godswege bezitten, om het land te bewonen. Hierin zijn we als Christenen vaak nét zo koppig en ongehoorzaam als het volk Israël door de geschiedenis heen is geweest aangezien we weigeren God’s Woord te accepteren zoals het is.

Print Friendly, PDF & Email