Het verhaal gaat dat ooit eens Frederik de Grote van Pruisen, een aanhanger van de ideeën van de verlichting, aan een vriend die veel over God sprak vroeg om God te bewijzen. Het antwoord was: “De Joden, Sire!”.

Of het waar is, weet ik niet. Maar het is een niet te ontkennen feit dat het Joodse volk een uniek volk is. Welk ander volk bestaat nog, na bijna 2.000 jaar diaspora? Welk ander volk keert na zoveel jaar terug naar het land waar ze eens uit verdreven zijn? Het doet je afvragen hoe het mogelijk is dat een volk zo sterk is gebleken.. ondanks alle pogroms, de WOII, de huidige terroristische aanslagen en druk om het land op te geven.. Hoe is het toch mogelijk dat zij overeind blijven?

De Messias
Bezig met wat studie in Jesaja en Jeremia, waar we de 70-jarige ballingschap zien, zien we hetzelfde feit. Het volk bleef “overeind” en keerde terug naar haar eigen land onder Ezra en Nehemia. Wat was het dat hun houvast gaf? Wat is het dat hen zo anders maakt dan andere volken? En dan met name de stammen Juda, Benjamin en Levi alsmede een overblijfsel uit de 10 stammen (die volledig geassimileerd zijn in Juda en Benjamin).

Een aantal zaken vallen op:

1. het onwankelbaar vasthouden -van een deel van het volk- aan God’s Woord, de Wet en de Profeten;
2. het onwankelbaar vasthouden -van dit deel van het volk- aan de verwachting van de komst van de Messias, het herstel van het Huis van David.

Vooral dat laatste kom je bij de profeten veel tegen. En hier bedacht ik mij opeens: Israël heeft de Messias verworpen. Althans, als volk. Een klein deel van hen bekeerde zich wel tot de Here Jezus’ en zij werden een nieuw volk, samen met de tot geloof gekomen heidenen: de Christenen, het Lichaam van Christus.

Paulus onderwijst, zie ondermeer Romeinen 11, dat het feit dat zij de Messias hadden verworpen, óns behoud is geworden. Doordat zij de Here niet accepteerden ging het Evangelie naar de heidenen, immers (Rom. 11:15)?

Volgend jaar in Jeruzalem
Wat heeft nu de joden de laatste 2.000 jaar “op de been gehouden”? Juist! De verwachting welke zij eerder ook hadden: vasthouden aan God’s Woord en de daarin gedane beloften (bijvoorbeeld de landbelofte), denk aan de bede “volgend jaar in Jeruzalem” bij het Pesach dat men altijd uitsprak.. Maar bovenál: de verwachting van de Messias! Zij verwierpen Messias Jezus. En,.. verwachten de Messias -waarvan zij niet aanvaarden dat Hij reeds is gekomen- daarom nog steeds!

Dat is dan ook het gróte verschil tussen het Judaïsme, mijns inziens, en de “wereldgodsdiensten”. God heeft zich verbonden aan één volk en hen beloften gedaan. Zij hebben zich verbonden aan deze éne God! Ook al hebben zij het verbroken zij kennen de belofte(n) van herstel. En daaraan houden zij vast. Daarom bleven zij als volk “overeind”. Staande op de beloften van hun Heer en God. Door het Verbond apart gezet, geheiligd.

God heeft hen inderdaad bewaard. Hoe? Door Zijn Verbond. Waarvan de Here Jezus zegt dat er geen ‘tittel of jota ter aarde zal vallen’ vóórdat de wereld, de huidige schepping, vergaat (Mat. 5:8). Deze wet ís vervuld -door Christus Jezus’ komst- en daarom buiten werking gesteld (Ef. 2:15) maar moet noodzakelijkerwijs blíjven bestaan om dit Volk aan Haar God te ‘binden’!

We zien het ultieme bewijs hiervan in het herstel van Israël, 1948. Natuurlijk, een seculiere staat die is gevestigd. Maar wel een staat die gevestigd is als gevolg van deze verbondsbelofte. Want waren de (religieuze) Joden niet vasthoudend geweest, door alle eeuwen heen, hadden zij zich niet vastgeklampt aan dit Verbond dat ééns met hen gesloten is, dan was er nu géén (seculiere) staat Israël geweest…