Ongeveer één op de honderd zwangerschappen van in Nederland wonende vrouwen eindigt in een abortus. De afschaffing van de bedenktijd, in Nederland, en het terugdraaien van Roe vs Wade in de VS maakte de tongen nogal los in de USA, maar ook in Nederland, over het onderwerp abortus.

Er zijn voor een abortus verschillende gronden aan te voeren. Eén van de argumenten waarmee veelal de tegenstanders van Abortus de mond wordt gesnoerd is “dus, jíj vindt dat een zwangerschap door verkrachting of misbruik niet mag worden afgebroken!”.

Dit is een valse voorstelling van zaken. Volgens de cijfers raakt ca. 7% van de vrouwen zwanger hierdoor. In Nederland zou dit op basis van de cijfers van het FIOM neerkomen op maximaal enkele honderden gevallen per jaar (zie dit artikel).

Volgens de NPV bleek uit onderzoek in 2005 dat bij ongeveer 10% van de vrouwen die een abortus lieten plegen zij dit deden omdat ze tegen hun wil seks hadden gehad en zwanger waren geworden hierdoor. In 2020 gaf géén van de vrouwen dit aan, echter wordt dit onderzoek als niet representatief gezien omdat er te weinig vrouwen aan meededen.

Een goede abortuswetgeving zou daar áltijd rekening mee moeten en kunnen houden, net als situaties waarbij het leven van de moeder (fysiek of mentaal) in gevaar is. Laat ik er wel duidelijk over zijn: in zo’n situatie is een abortus, mits gewenst door, de vrouw  onontkoombaar.

Daarnaast kiest nog eens ongeveer 7% van de vrouwen voor abortus omdat het kind een aandoening heeft. Bijvoorbeeld bij een erfelijke ziekte of chromosoomafwijking. Dit wordt een medische reden genoemd.

Blijft dan over: zo’n 25.000 tot 30.000+ zwangerschapsafbrekingen per jaar die om andere redenen worden uitgevoerd. De meeste vrouwen hebben dus wat we noemen een  ‘sociale’ reden voor een abortus. Dáár moeten we over willen en kunnen praten in Nederland. Zijn die redenen altijd even legitiem, zijn er geen andere oplossingen voor ‘het probleem’?

In discussies wordt echter altijd de uitzondering als norm gesteld. En dat is, nogmaals, een valse voorstelling van de zaken en over het algemeen een poging om het gesprek dood te slaan door de ander (de “pro-life” beweging) hiermee als ‘vreselijke onmensen’ weg te zetten.

Economische voordelen van Abortus

Het is opvallend dat in de Verenigde Staten economische voordelen als argument worden genoemd voor abortus. Economische voordelen voor de staat, wel te verstaan.

— A common argument for a pro-choice ethic is that abortion access is good for the economy. Many like US Treasury Secretary Janet Yellen argue that limiting abortion access will only make things worse financially for vulnerable women.[..] Yellen and others also suggest the economy at large will suffer if abortion access is restricted. Already harrowing workforce dropout rates will only increase and having more mouths to feed in already disadvantaged homes will result in more poverty.” (1)

Wat Yellen eigenlijk zegt is: die armoedzaaiers moeten maar beter geen kinderen krijgen. In plaats van als overheid nu eens na te gaan denken hoe je mensen een leefbaar inkomen kunt garanderen vindt Yellen het beter dat de kinderen van mensen die in armoede leven maar niet geboren worden en dus geaborteerd.

Kinderen krijgen wordt en is (dan) een privilege van de rijken. Het is een overduidelijke vorm van racisme want het zal je niet verbazen dat de meeste mensen die arm zijn in de VS meestal de zwarte inwoners zijn.

En dit is in de VS een gedachte die je vaker hoort.

— that spirit of racism continues today, as more than 300 former and current employees of Planned Parenthood said recently in an open letter, noting a “toxic” environment.  “Planned Parenthood was founded by a racist, white woman. That is a part of history that cannot be changed” they observed, writing that the pattern of “systemic racism, pay inequity, and lack of upward mobility for Black staff” continues. (USA Today)

Planned Parenthood en wetenschappers in de VS doen er alles aan dit feit te ontkennen en oprichtster Margaret Sanger haar opvattingen onder het kleed te vegen door ze anders uit te leggen. Maar de 300 medewerkers en ex-medewerkers van Planned Parenthood zijn overduidelijk in hun uitspraken.

In Nederland speelt geld ook vaak een rol als het over abortus gaat. In een eerder artikel heb ik daar al eens over geschreven. Geld, of vooral het gebrek daar aan, is namelijk één van de belangrijkste drijfveren voor het afbreken van een zwangerschap.

De overheid zou daarom vrouwen veel meer tegemoet moeten komen, ook financieel, ingeval er sprake is van zwangerschap en financiële redenen een oorzaak zijn voor het afbreken er van. Alhoewel, zie verder, veel geld en (gratis of spotgoedkope) kinderopvang ook het aantal abortussen niet automatisch naar beneden brengt.

Overige voordelen van Abortus

Wat zijn nog meer de “voordelen” van een abortus? Dan heb ik het dus niet over rédenen die men aanvoert, maar vóórdelen? Ik heb er via Google flink naar gespeurd maar vind ze niet. Er worden eigenlijk alleen maar nádelen genoemd, ook bij de voorstanders van abortus. Fysiek en geestelijk is het voor veel vrouwen een pittige ingreep.

De Nederlandse Patiënten Vereniging schrijft hierover: “Een aanzienlijke groep vrouwen zoekt na een abortus hulp om de gebeurtenis te verwerken. Dit kan bijvoorbeeld bij Er is Hulp, Siriz of Fiom. Een abortus is dus een ingrijpende gebeurtenis.”

Zweden en Abortus

In Nederland wordt vaak gekeken naar landen als Zweden en Noorwegen als het gaat om uitstekende (zorg)voorwaarden. Bijvoorbeeld ouderschapsverlof. Na de geboorte hebben ouders in Zweden ieder twee weken betaald verlof. Daarna krijgen ze samen maar liefst 480 dagen verlof (15 maand), waarvan drie maanden minimaal bedoeld zijn voor de vader.

Zweedse ouders behouden een jaar lang 80 procent van hun salaris. Ook is in Zweden, Finland en Denemarken de kloof tussen arm en rijk de laagste van heel Europa. Wel bevindt zo’n 15% van de inwoners onder de (zweedse) armoedegrens. De kinderopvang is in Zweden spotgoedkoop en gemeenten zijn verplicht een opvangplek te bieden aan alle kinderen vanaf 1 jaar.

Je zou denken dat in zo’n relatief rijk land, met goede opvangmogelijkheden en riant ouderschapsverlof, het aantal abortussen vast laag is. Niets is minder waar. Zweden kent het allerhoogste abortuscijfer van Europa!

Eén van de redenen kan zijn dat Zweden abortus toestaat op basis van het geslacht (ND). Ook is in Scandinavische landen het aantal abortussen van kinderen met (vermoedelijk) Down-syndroom of andere afwijkingen véél hoger dan in ons land.

Met andere woorden: “wensbabies”. Dit is, in mijn ogen, ook in Nederland een steeds groter risico.

Tienerzwangerschappen

Het CBS publiceert veel cijfers, maar als je zoekt op het onderwerp ‘abortus’ zijn daar op de website van het CBS sinds 2013 geen artikelen meer over gepubliceerd.

Opmerkelijk is dat uit de cijfers blijkt dat het aantal tienerzwangerschappen sterk daalt (2) net als in andere westeuropese landen. Dat lijkt geen verband te houden met het abortuscijfer in deze leeftijdsgroep, integendeel.

— Het aantal zwangerschapsafbrekingen bij tieners daalt sinds 2002. In 2019 is deze daling gestagneerd. In 2019 was 8,2 procent van alle zwangerschapsafbrekingen bij vrouwen van 19 jaar of jonger. Dat is iets meer dan in 2018. In 2002 was dit percentage nog 16,8 procent. Vooral opvallend is de scherpe afname van tienerzwangerschappen onder Turkse en Marokkaanse meisjes (3, 4).

Let wel: “tienerzwangerschappen” wil niet zeggen dat de zwangerschap ongewenst is. Men telt alle zwangerschappen van vrouwen jonger dan twintig als “tienerzwangerschap”. In deze groep zijn er ook velen die bewust wél zwanger zijn.

Meisjes van Turkse en Marokkaanse komaf trouwen steeds later tegenwoordig en krijgen op latere leeftijd kinderen – ze (zie 4) integreren steeds beter, zijn hoger opgeleid en daarom ook zie je dat de cijfers in deze groep gelijk beginnen te lopen met autochtone meisjes. En dat is uiteraard alleen maar toe te juichen!

Opmerkelijk is dat meer dan de helft van de vrouwen die een abortus liet plegen al één of meerdere kinderen (5) had.

Een man mag geen mening over Abortus hebben!

Wat ik heel opvallend vind: als je als man een mening over het onderwerp hebt die de voorstanders van abortus niet aanstaat krijg je al snel te horen “daar heb jij als man niets over te zeggen! Het is een beslissing die alléén de vrouw aangaat!”.

Vervolgens deelt men enthousiast uitspraken van Jesse Klaver en andere mannelijke politici die hun afkeuring over de situatie in de VS uitspreken.

Oh,..? Dán mag je als man kennelijk wel meepraten! Zeker als je, zoals Jesse Klaver, de pro-life beweging “middeleeuws” noemt.

Ik denk dat Abortus niet alleen een “vrouwenkwestie” is. Integendeel. Het is een maatschappelijke kwestie.

Mannen en vooral ook vrouwen die pro-life zijn uitsluiten van het gesprek, door de “pro-choice” groep, is net zo fout als wanneer we zouden zeggen dat discriminatie van zwarte mensen alléén maar een onderwerp is voor zwarte mensen en witte mensen daar niet over mogen meepraten. Of stellen dat gesprekken over discriminatie van LHBTQi’s alléén een onderwerp voor hen is en ieder ander zijn mond er over moet houden.

Dat schiet niet op immers? En los daarvan zijn mannen in het abortusvraagstuk wel degelijk een partij.

Hoeveel vrouwen ondergaan immers niet een abortus omdat hun pártner dat wil of omdat ze bang zijn anders hun partner kwijt te raken, hun baan of maatschappelijke positie?

Misschien denkt u “nee, dat kan niet”. Wel degelijk. Een vrouw die een jaarcontract heeft en haar werkgever laat weten zwanger te zijn wordt in veel, zéér veel, gevallen domweg geen verlenging van het contract aangeboden. Dat mag niet, om die reden, maar het gebeurt wel. En dat weten vrouwen drommels goed. Wil je als vrouw, tenzij je bij de overheid werkt, je baan niet verliezen dan is een abortus soms, gevoelsmatig, de enige uitweg..

Er zijn ook genoeg vrouwen die in een relatie zitten waarvan ze weten (of denken te weten): “als ik zwanger wordt, gaat mijn partner bij mij weg”. Dus kiezen ze voor het in stand houden van deze (instabiele) relatie en laten een abortus uitvoeren. In veel gevallen zonder medeweten van de partner.

En zo kan ik wel meer situaties opsommen waarbij je je kunt afvragen: ís er wel sprake van een keuze óf voelt een vrouw zich door omstandigheden gedwóngen tot een abortus?

Het is dus wel degelijk een vraagstuk waarin ook mannen (en andere vrouwen) een grote rol spelen.

Baas in Eigen Buik

Is er wel sprake van een vrije keuze? Een “baas in eigen buik” in dergelijke gevallen? Is er sprake van door de overheid gewenste economische voordelen van Abortus? Een overheid die druk legt op het toestaan van abortus, puur omdat ze dan bijvoorbeeld kunnen besparen op uitkeringen en kinderopvang, dat is toch ziek!?

Het is dus wel degelijk een vraagstuk waar óók mannen bij betrokken zijn, bij betrokken móeten zijn. De reden echter dat mij dat toegebeten werd was omdat ik een kleine kritische noot plaatste. Dan wordt opeens geroepen: “Jij bent een man, jij moet je stilhouden”.

Vrouwenrechten?
Abortus wordt vaak als een ‘vrouwenrecht’ neergezet. Ik betwijfel of dit een vrouwenrecht in de zuivere vorm is. Als je spreekt over recht op toegang tot de arbeidsmarkt, kiesrecht, recht op gelijke behandeling, recht op gelijke salariëring — ja, dan zeker. Maar is abortus een “vrouwenrecht”? Hoe zit het met de rechten van het (ongeboren) kind, de rechten van de partner (de verwekker c.q. toekomstige vader van het kind!)? Hoe zit het met ethische overwegingen (“wensbabies”)? Hoe zit het als een overheid abortus als een (discriminerende!) bezuinigingsmaatregel ziet?

Religieuze argumenten
U merkt, tot nu toe mijnerzijds geen enkel ‘religieus argument’. En dat hoeft ook niet als je over dit onderwerp praat. Het is een medisch-ethisch en maatschappelijk vraagstuk. Als in: hoe willen we in de maatschappij verantwoord omgang met (de aanstaande) moeder en kind? Gaan we om hen heen staan en leveren we ondersteuning of sturen we ze door naar de abortuskliniek om “het probleem op te lossen”?

Dan kan Jesse Klaver dit soort gedachten en overwegingen “middeleeuws” vinden maar wat het mij laat zien is dat hij het hele fenomeen nog nooit goed doordacht heeft. Hij is een kind van de huidige tijdgeest.

Voor gelovige mensen geldt uiteraard ook dat zij daarin hun ethiek baseren op basis van hun normen als gelovige. Die normen echter kunnen we de maatschappij onmogelijk opleggen. Immers, de seculiere maatschappij heeft geen boodschap aan “het staat in de Bijbel”.

Wat mij betreft staat, en blijft, dit onderwerp nog tot in lengte van dagen op de agenda.

__

1. https://www.christianitytoday.com/ct/2022/june-web-only/roe-reversal-dobbs-abortion-pro-life-dollars-economy.html
2. https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2021/24/aantal-tienermoeders-in-tien-jaar-gehalveerd
3. https://www.igj.nl/actueel/nieuws/2021/03/29/toename-aantal-abortussen-in-2019-daling-bij-tieners-stagneert
4. (1) https://fiom.nl/kenniscollectie/jong-ouderschap/cijfers-feiten
4. (2) https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/artikel/4498406/nederlandse-turken-en-marokkanen-trouwen-steeds-later
5. https://fiom.nl/kenniscollectie/abortus/cijfers-feiten

Zie ook: Nederlandse Patiënten Vereniging, https://www.npvzorg.nl/themas/abortus/

(laatst bijgewerkt: 27/06/2022)