Coronavirus: teken eindtijd, zegen of vloek?

Het coronavirus, een zegen of een vloek? Hoe moeten we hier mee om gaan als kerken en gemeenten? “Dankt onder alles” zei Paulus, maar hoe kun je dankbaar zijn voor deze ziekte? Ee ziekte waardoor we zelfs niet meer naar de kerk kunnen? Is het, zoals sommigen beweren, een teken van de eindtijd? Of biedt het juist kansen voor de verspreiding van het Evangelie?

De tekst van deze video is hier te vinden.

In een tijd van crisis worden mensen inventief. Bijeenkomsten van meer dan 100 mensen zijn niet meer toegestaan. En ook kleinere bijeenkomsten worden zekerheidshalve afgeblazen. Niet onverstandig, want: veel kerkgangers bevinden zich in de ‘risicogroep’. Of ze hebben familie en relaties in deze groep. Als kerken en gemeenten moeten we hierin onze verantwoordelijkheid nemen.

Het klinkt wellicht gek, maar ik ben in bepaalde manier dankbaar voor deze crisis. Ineens krijgt een tekst als Efeze 5:20 een betekenis die je niet zou vermoeden:

Ef. 5:20 “dankt te allen tijde in de naam van onze Here Jezus Christus, God de Vader, voor alles”

Veel kerken en gemeenten nemen nu hun verantwoordelijkheid en worden, eindelijk(!), ook “inventief”. Ze benutten middelen die al zo lang ter beschikking staan maar vaak genegeerd worden door ze.