“Begin 2002 werd mijn boek ‘Biometrische identificatie digitaal brandmerk?’ gepubliceerd. In 2013 verscheen een vervolg met het boek De Cybersamenleving. Een terugblik na 2 decennia kan dan geen kwaad. Hoe heeft de ontwikkeling van de digitalisering zich de afgelopen decennia ontwikkeld?” schrijft auteur Jaap Spaans op zijn website.
Het boek, nog steeds verkrijgbaar via bol.com, heb ik indertijd met grote interesse gelezen. Vooral ook omdat het een onderwerp is dat je als christen én IT’er raakt.
De ontwikkelingen zijn snel, zéér snel, gegaan! Biometrie wordt steeds meer toegepast.
Biometrische persoonsgegevens zijn persoonsgegevens die het resultaat zijn van een specifieke technische verwerking van fysieke, fysiologische of gedragsgerelateerde kenmerken van een persoon. Op grond hiervan is eenduidige identificatie van die persoon mogelijk. Of wordt zijn/haar identiteit bevestigd. Voorbeelden van biometrische persoonsgegevens zijn vingerafdrukken of gezichtsafbeeldingen. Deze lichaamskenmerken zijn uniek. Daarom kunnen organisaties ze gebruiken om mensen te identificeren. En ook om te controleren of iemand is wie hij/zij zegt te zijn (authenticatie). De meest gangbare en toegepaste vormen van biometrie zijn de vingerafdruk, de iris- of netvliesscan, stemherkenning en de gezichtsscan. Organisaties zetten deze vormen van biometrie vaak in voor identificatie bij toegangscontrole. (Autoriteit Persoonsgegevens)
Nederland loopt daarin voorop. Net als met veel andere zaken op dit (IT) gebied, zoals de Digitale Munt, Europese digitale identiteit (wetsvoorstel), en niet in de laatste plaats het ‘datagedreven werken‘. Uiteraard moeten we wel oppassen geen ‘complottheorieën’ te verspreiden of te koppelen aan deze ontwikkelingen.
Het datagedreven werken is een onderwerp waar ik mij al meer dan dertig jaar(!) zorgen om maak toen ik de eerste tekenen er van waarnam. Dat wil zeggen: toen ik zag, als startende IT’er, hoeveel data overal werd opgeslagen.
Toen vaak nog zonder ook maar enige controle of toezicht, bij het ziekenhuis waar ik stage liep, bij de bedrijven en organisaties waar ik later werkte. De verzameling van burger-data is de afgelopen dertig jaar gigantisch gegroeid en er wordt steeds meer en vaker in ‘gegrasduind’ door allerlei mensen. Ik heb er op mijn blog een tijd geleden een (uitgebreid) artikel over geschreven.
Meest ernstige is nog wel dat veel bedrijven en organisaties totaal geen idee hebben waar hun historische data rondzwerven. Waar al die backup tapes en harde schijven zijn gebleven van 10, 15 jaar geleden? Datalekken zijn daarnaast aan de orde van de dag. Van mijn bedrijf weet ik het precies wat er met de schijven met data is gebeurd. Die zijn onklaar gemaakt. Omdat ik persoonlijk altijd al een beetje een ‘privacy-tic’ had. De boeken van o.a. Jaap Spaans hebben daar zeker toe bijgedragen!
Terugblik Biometrische identificatie
“Een terugblik na 2 decennia kan dan geen kwaad. Hoe heeft de ontwikkeling van de digitalisering zich de afgelopen decennia ontwikkeld?”, zo vraagt Spaans zich af. En, schrijft hij verder: “Nu de dominantie van digitalisering het afgelopen decennium zo sterk is toegenomen, komen echter ook de zwaarwegende nadelen en zelfs excessen sterker naar voren rond cyberbeveiliging en op sociaal gebied.”.
Dit onderwerp raakt ons niet alleen als mens maar ook, en misschien zelfs wel voorál, als christen. Het is echter zaak om “nuchter en waakzaam” (1 Thess. 5:6) te blijven! De boeken en publicaties van Jaap Spaans zijn dat zeker. Lees het volledige artikel hier. Van harte aanbevolen!
