Er is over Oekraïne veel desinformatie. Ook vanuit bepaalde politieke partijen (Baudet’s FvD). Een beknopte samenvatting van de recente geschiedenis van Oekraïne en de rol van Evangelische Christenen in Oekraïne.

Na de onafhankelijkheid was Oekraïne een grote kernmacht die beschikte over een arsenaal van kernwapens. Begin 1994 werd de internationale afspraak gemaakt dat Oekraïne binnen drie jaar alle kernwapens zou verwijderen en 1800 raketten voor vernietiging aan Rusland zou afdragen. Het verrijkte uranium uit de kernkoppen wordt vervolgens met Amerikaanse financiële steun omgezet in splijtstof voor kerncentrales.

Soevereiniteitsgarantie

In het Boedapestmemorandum van 1994 werd vastgelegd dat het land in ruil voor de kernwapens een soevereiniteitsgarantie kreeg van de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Rusland. Oekraïne ondertekende ook het non-proliferatieverdrag van kernwapens.

In november 2013 ontstond er in de hoofdstad Kiev een protestbeweging naar aanleiding van het niet tekenen van een associatieverdrag met de Europese Unie. Na deze Euromaidan-protesten verloor de Russisch gezinde president Viktor Janoekovytsj de meerderheidssteun van het parlement, de Verchovna Rada. Deze zette hem op 22 februari 2014 af en schreef nieuwe verkiezingen uit.

Janoekovytsj vluchtte naar aanleiding van deze protesten naar Rusland. Ondertussen werd er in Kiev een nieuwe regering gevormd, de regering-Jatsenjoek. In de overwegend Russisch-sprekende delen van Oekraïne braken protesten uit tegen deze nieuwe regering, waarna Rusland het schiereiland Krim bezette.

Op het Krim-schiereiland en in het Donetsbekken grepen Russisch gezinde protestbewegingen de macht en schreven er eigen lokale referenda uit. Deze zijn slechts door Rusland erkend als volksraadpleging.

Annexatie de Krim
Op 17 maart 2014 werd in de Krim de onafhankelijkheid uitgeroepen en op 18 maart annexeerde Rusland het schiereiland en werd de Krim weer overgeheveld naar Rusland. De Russische president Vladimir Poetin gaf later aan dat hij deze annexatie reeds langer gepland had.

Donbass
In het Donetsbekken, een gebied in het oosten van Oekraïne dat ook bekendstaat als Donbass, werden pro-Russische protestbewegingen actief. Een aantal maanden na de annexatie van de Krim, op 11 mei 2014, riepen zij de onafhankelijkheid van de volksrepubliek Donetsk en volksrepubliek Loegansk uit, waaruit de confederatie Nieuw-Rusland werd gevormd. Daar kwam het tot een gewapende strijd tussen het Oekraïense leger en de door Rusland gesteunde separatisten.

In februari 2022 erkende Rusland de onafhankelijkheid van de zelfverklaarde Oost-Oekraïense republieken Donetsk en Loehansk, inclusief hun claims op het gehele grondgebied van respectievelijk oblast Donetsk en oblast Loehansk. (bron: Wikipedia).

Seperatisten

De seperatisten die met steun van Rusland de onafhankelijkheid hebben uitgeroepen hebben continue de wapens opgenomen tegen de legitieme regering. Dat een regering terreurgroepen bestrijd is legitiem. Bij de volksraadpleging van 1991 was immers 90% van de bevolking vóór onafhankelijkheid. Ook in de Krim, waar 60% van de bevolking vóór onafhankelijkheid van Rusland stemde.

De seperatisten vertegenwoordigen daarom niet de stem van het volk, voorzover de 40% van de mensen die wel bij Rusland wilden blijven al voor geweld zijn. Dit door Rusland gesteunde geweld, waardoor onder andere de MH-17 werd neergehaald, kent geen enkele legitimatie.

De Russische inmenging in Oekraïne is ook een flagrante schending van de door Rusland zelf ondertekende, mede door hen opgestelde, akkoorden. Oekraïne heeft zich aan de afspraken gehouden. Rusland doet dit consequent niet.

Evangelische Christenen in Oekraïne

Oekraïne is overwegend christelijk. In Oekraïne behort 76,5% van de bevolking tot de Oosters-orthodoxe kerken. In bestuurlijke, politieke, functies zijn opmerkeljk genoeg veel Evangelische Christenen actief.

Evangelische gelovigen vormen slechts 2% van de bevolking en 8% identificeert zich als ‘gewoon een christen’. Toch stemt het Oekraïense volk in groten getale op leden van deze kleine minderheid, waarbij zo’n 500 evangelicals op alle bestuursniveaus zijn gekozen.

Waarom is dit? Ten eerste is de Oekraïense regering notoir corrupt. Evangelische christenen hebben een reputatie van integriteit. Dus kiezers zetten ze in functie. De corruptie bestrijden was ook één van de speerpunten van Zelensky, die zelf Joods is.

Ten tweede werd en wordt Oekraïne bedreigd door Rusland. Evangelische christenen zijn sterk anti-Russisch. Niet alleen dat, Oekraïners respecteren hoe evangelicals opstonden tegen de Sovjets, ondanks intense religieuze vervolging. Dat waarderen kiezers.

Ten derde willen de meeste Oekraïners deel uitmaken van het Westen, in plaats van het Oosten. Evangelicalen geven de voorkeur aan banden met Europa en de Verenigde Staten in plaats van Azië. En toch keuren Oekraïners over het algemeen de LGBT-beweging die het Westen momenteel pusht niet goed. Evangelische gelovigen doen dat, zeker in Oost-Europa, ook niet. Ze hebben precies díe westerse waarden die door de Oekraïners worden goedgekeurd.

Daarmee is de geloofsvolharding van de Oekraïnse Evangelische Christenen overduidelijk de massa niet ontgaan en krijgen zij het vertrouwen van het volk. Een enorm getuigenis.

Laten we bidden dat de Here dit getuigenis niet door de Russen laat vertrappen, dat Hij daar vrede wil brengen en een einde maakt  aan het lijden van dit volk waarvan ettelijke miljoenen onze broeders en zusters zijn!

Bronnen:
– Wikipedia
– Christianity Today